Meestal wil je er niet aan denken, aan het verval dat onherroepelijk komt met de jaren. Maar het is onvermijdelijk. Niet alleen voor mensen, maar ook voor planten.
Op een mooie zonnige dag in Trompenburg Arboretum zag ik deze uitgebloeide sieruien.
Hun bloemen waren prachtig, maar ook de uitgebloeide planten waren nog een foto waard.
Nog een paar weken en dan zal een snoeischaar hen rücktsichtlos naar kruiwagen en composthoop verbannen.
Dan is het zaad door vogels opgegeten of verzameld door de tuinman en in zakjes voor de verkoop gedaan.
In de grond groeit de bol weer verder, bereidt zich voor op komend jaar.
Volgend jaar kunnen we dan weer genieten van hun volle bloei. De cirkel van het leven.
Ja ze zijn gaaf.
De Hortensia’s en de eikenbladhortensia, ik laat alles er aan zitten 🙂
Voor dat ze bloemen van de alliums totaal in verval zijn geraakt knip ik ze af. Ze zijn een sierraad als droogbloem.
Toevallig keek ik vanochtend bewonderend naar uitgebloeide staketsels van bloemen in een veld. Leuk dat nog eens op je blog te zien.
Ik laat ze altijd zo lang mogelijk staan om er nog van te genieten.
Zolang bij mij persoonlijk de snoeischaar nog maar even wegblijft en het onvermijdelijke verval zich nog een beetje koest houdt, zie ik de schoonheid er zeker van in.
Dat accepteren we. Maar ik eindig liever niet als een zakje zaad.