Category Archives: Persoonlijk

over mijzelf, hobbies en zo

Comfortzone

Posted on by

De zin voor kerst kwam erg laat op gang dit jaar. En altijd weer die kaarten…. We besloten om nou maar eens te stoppen met kerstkaarten te versturen.

Maar ja, dan valt de eerste kaart op de mat en voel je je toch wel een beetje knieperig. En er is al zoveel verloren gegaan dit jaar. Dus, kom op! Toch maar wat kaarten sturen.

Geen tijd om uitgebreid aan het werk te gaan, dus bedacht ik iets simpels. Geen stempels, eenvoudig en niet al te veel kleur, maar een soort van “quilten” met papier. En dan gestileerde kerstbomen daarvan knippen.

Het lag behoorlijk ver van mijn gewone knutselwerk af. Maar al doende begon ik er toch wel zin in te krijgen.

Leo zocht de adressen uit en zo konden vorige week de kaarten dan toch nog weg. Voorzien van een mooie wens en hier en daar en nog wat persoonlijker woord.

Sprookjes

Posted on by

Ach waar is de tijd gebleven dat je aan kinderen sprookjes kon vertellen? Dat ze opgekruld naast je zaten te rillen over de enge boze heks, duimelottend de lieve fee bewonderden of die gevaarlijke reus te lijf wilden gaan.

De kinderen van nu lezen niet, maar hebben hun eigen tablet. Veel verstand van kinderboek heb ik trouwens niet. Geen kleinkinderen, dus ook geen voorlees-uurtjes voor mij.

Maar ik moest wel even lachen toen ik dit stripje van “Zusje” zag. Papa heeft zich voorbereid en alvast een lief verhaaltje in elkaar gedraaid. Over Lapland, waar de Kerstman vandaan komt, over de kerstbomen die ergens op een berg groeien.

En over de kerstengeltjes die de lichtjes ’s nachts komen ophangen. Maar daar trapt Zusje niet in. Die heeft al lang gezien dat die lampjes, net als al het andere spul tegenwoordig, uit China komt.

Wijsneus, die Zusje… 😉

Smoesjes

Posted on by

Er is een tijd geweest dat bij de grote blauwe supermarkt gevraagd werd of je de bon wilde. Ik vond het altijd een vreemde vraag. Je wilt toch op zijn minst kunnen aantonen wat je allemaal gekocht hebt. En soms eens kunnen kijken hoeveel het een en ander nou kostte.

Maar in het kader van het milieu bleek die kassabon te zorgen voor te veel papierverbruik. Dus lieten tientallen mensen de bon niet meer uitprinten. Tja, het zou misschien enigszins zoden aan de dijk kunnen zetten…? Ik vond het nogal vergezocht.

Maar… na een kleine verbouwing van de Appie in mijn wijk, krijg ik de bon nu ongevraagd en bijna in mijn handen gepropt. Waarom? Omdat je bij de uitgang nu een hekje hebt en je daar je bon moet laten scannen. De winkel werkt nu met scanners en automatische kassa’s, vandaar.

Weg milieu besparingen, weg smoesjes. Iedereen weer aan de bon, of je wil of niet.

Besparen doet Appie natuurlijk op een andere manier. Er zijn nu minder kassa’s en dus ook minder caissières nodig. En die besparing op personeelskosten, dat zet pas zoden aan de dijk! 😉 😉

Boek

Posted on by

In deze grijze tijden hebben we allemaal zo nu en dan behoefte aan iets zonder al te veel problemen, narigheid of ruzies. Dan is een boek met een flinke dosis romantiek en spanning leuk om te lezen.

Er zijn boeken van dat type genoeg, maar niet elke schrijfster of schrijver is even boeiend. Het oeuvre van Nora Roberts biedt echter een scala aan boeken in diverse genres.

Dit keer geef ik dus geen recensie van dit boek, maar meer in het algemeen een stukje over de schrijfster ervan. Want Nora Roberts heeft inmiddels al een hele boekenkast vol geschreven met allerlei soorten boeken.

Een aantal daarvan heb ik al met veel plezier gelezen. En ik kan niet anders zeggen dat ze me ook boeien. Het een soms meer dan het andere. Maar voor een aantal uren leesplezier zonder al te veel sores zijn ze zeker wel goed.

In de bieb hier in de wijk staat soms een hele plank met haar boeken, die ook vaak een handzaam formaat hebben. Dus wie zich de komende tijd even terug wil trekken uit de boze wereld…

Erwtensoep

Posted on by

Het is weer echt weer voor een stevig pannetje soep. Dus besloot ik een stevige pan erwtensoep te maken. Vegetarische erwtensoep wel te verstaan.

Het recept is niet van mezelf, maar komt van deze site: Eetman. Vorig jaar maakte ik deze soep ook al een paar keer en dit jaar ga ik in de herhaling. Voor ons tweeën is zo’n pan natuurlijk veel te groot. Maar dan stop ik gewoon wat dozen in de diepvries, voor nog meer kille dagen ;-). Helemaal het recept volgen doe ik niet, hier en daar pas ik het naar eigen smaak aan.

Dit is het recept:

  • 500 gram spliterwten
  • groentebouillonblokjes (voor ca. 2 liter bouillon)
  • 2 stuks prei (+ 2 uien eventueel)
  • 2 winterwortelen
  • 0,5 knolselderij
  • 30 gram peterselie (ongeveer een plantje)
  • 5 stengels bleekselderij
  • 40 gram bladselderij
  • 4 eetlepels roerbak olie (bijvoorbeeld arachideolie)
  • peper en zout naar smaak
  • 1-2 laurierbladen
  • kruiden (zoals tijm of pittige paprika) naar eigen smaak

Doe de spliterwten met twee liter water in een grote pan en breng het aan de kook. Laat ze daarna op een zacht vuur koken. Doe de deksel op de pan, maar roer de pan wel af en toe even. Kijk na ongeveer drie kwartier of de erwten al zacht zijn.

Snij alle groenten in niet te kleine blokjes of reepjes.
Verhit wat olie in een grote soeppan en bak eerst de knolselderij even aan, daarna steeds een andere groente toevoegen, dus wortel, bleekselderij, prei. Als alle groenten geslonken zijn kunnen de voorgekookte erwten erbij.

Door het bakken van de groenten is heel veel smaak vrijgekomen, dus is er niet al te veel zout meer nodig. Voeg dus voorzichtig bouillonblokjes toe en breng op smaak met peper en zout.

Laat alles nog even doorkoken en voeg dan de bladselderij en peterselie toe.

De soep is nu klaar om op te scheppen. Wie niet buiten rookworst kan, mag die natuurlijk toevoegen. En een vegaworst is ook nog mogelijk. Net wat je zelf graag lust!

EET SMAKELIJK

Zonder keuken

Posted on by

Bron: Pinterest

Een tijdje geleden las ik dat er tegenwoordig appartementen worden opgeleverd zonder keuken. Want waarom zou je ruimte en apparatuur in beslag nemen, als je die niet gebruikt.

Maar waarom zou je een keuken niet gebruiken? Je moet toch eten? Maar blijkbaar vind de moderne mens dat niet zo belangrijk. Die staat niet meer in de keuken, maar laat het eten thuisbezorgen of gaat naar een restaurant. Althans, volgens dat artikel dan….

Mijn mond viel pardoes open. Ik zou me een woning zonder keuken helemaal niet kunnen voorstellen. Hoe klein ook, ergens een plekje waar je thee of koffie kunt zetten, waar je staat te prutsen met een snijplank en een pan of desnoods een blik opendraait en opwarmt. Waar je zelf beslist of je wel of geen zout, suiker, sambal of mosterd aan je gerecht wilt toevoegen…!

Ik kijk regelmatig binnen bij andere mensen, in andere landen, op andere continenten. Met YouTube is dat geen enkele moeite. Maar in al die appartementen is er altijd wel plaats voor een soort van keuken. Het hoeft tenslotte niet super groot te zijn. Het lijkt mij toch echt een basis-behoefte in een huis.

Een woning zonder keuken…..? Ik moet er echt niet aan denken!

Boek

Posted on by

In 1926 werkt Althea Anderson in een ziekenhuis in New York. Het verbijstert haar dat doktoren zo lichtzinnig om gaan met te vroeg geboren baby’s. Elk wezentje -hoe zwak en klein ook- heeft toch recht op leven?

We springen naar 1952 en Stella woont met haar man in een klein plaatsje in Amerika. Haar moeder is een aantal maanden geleden overleden en daar heeft ze het heel moeilijk mee. Ze mist haar moeder bij alles wat ze doet en zou zo graag nog eens met haar van gedachten wisselen.

Nu moet dan toch haar moeders appartement worden leeggeruimd. Kan ze dat wel of laat ze dat door vreemden doen? Wat moet ze toch met al die spullen?

En dan nog de moeilijkheden op haar werk. de onwil van de schoolleiding om haar gehandicapte kinderen te voorzien van goed onderwijsmateriaal. Ze stelt een ultimatum en dan moet ze wel ontslag nemen. Het lijkt wel of alles tegenwerkt. Zelfs haar man wil niet praten over wat hem vaak zo beangstigd.

Ook dat ontruimen van haar moeders appartement blijft als een loden last op haar schouders. Maar plotseling besluit ze om toch zelf op te ruimen.

Tussen de vertrouwde spullen ontdekt ze een geheim. Een ver en onbekend familielid? Een facet van haar moeders leven? Ontdekt ze een totaal onbekende kant van haar moeder?

Langzaamaan wordt de rode lijn in het verhaal zichtbaar en blijken impulsief genomen besluiten te leiden tot onverwachte ontknopingen en vergaande verwikkelingen.

Een fijn boek, goed geschreven.

Toegedekt

Posted on by

Tussen alle moderne en hoge gebouwen, midden in een bruisende wijk, ligt de Historische tuin Schoonoord.

Je stapt de brug over, loopt door het oude hek en… rust! Fladderende en fluitende vogels, eeuwenoude bomen, een verstilde vijver. Je waant je in een buitenplaats. En dat is niet zo gek, want van oorsprong was het dat natuurlijk ook. Een plek buiten de bedompte stegen en straten van het 19e eeuwse Rotterdam te vertoeven. Een plek waar de beter gefortuneerden zich terug konden trekken.

Diverse eigenaren hebben er gewoond en in 1860 besloot de toenmalige eigenaresse de tuin in Engelse landschapsstijl te laten aanleggen. Sommige van de toen aangeplante Libanon ceders en beuken staan er nog steeds.

Het woonhuis bestaat niet meer, maar de tuin is overgedragen aan de Gemeente Rotterdam en is opengesteld voor publiek.

Wanneer werd deze Gunnera aangeplant? Ik zou het echt niet weten, maar gezien de omvang moet het al een vrij oude plant zijn. ‘s-Zomers vormen de geweldige bladeren een absoluut spectaculair hoogtepunt.

Maar Gunnera is niet winterhard en moet dus beschermd worden. En dan is het toch handig dat de plant zelf voor zijn eigen dekentjes zorgt. Moeder Natuur weet het wel….!