Dit was al een eens “gedicht van de dag” op mijn oude blog, maar ik vind het zo leuk. Vandaar reprise:
| De fuut (Waarom zou vader fuut zijn jongen dragen? Kijk, zoiets moet je aan de kenners vragen!)De eerste kenner wijst op het gevaar Van onverhoeds omhoogkomende snoeken Beducht voor die moordlustige bezoeken Zegt hij, beschermt de fuut zijn kinderschaar De tweede kenner schudt het hoofd – en zucht De derde kenner houdt een resoluut Toch zou die kleine fuut een heel secuur Ivo de Wijs |
 |
Hier thuis draaien we nog vaak een CD-tje van Jacques Brel. Ik blijf het mooi vinden. Jammer dat er zo weinig Frans meer op de Nederlandse radio te horen is.
Maar gelukkig is er You Tube!!
| Moedig hield ze stand, deze laatste roos van de zomer. Maar ook zij heeft het veld moeten ruimen voor de winterkou, de nattigheid en de vorst.
Klik op de foto of hier om een YouTube-filmpje te openen met André Rieu’s versie van The last rose of summer |
En dit is de oorspronkelijke tekst van het gedicht door Thomas Moore: ‘Tis the last rose of summer Left blooming alone; All her lovely companions Are faded and gone; No flower of her kindred, No rosebud is nigh, To reflect back her blushes, To give sigh for sigh. I’ll not leave thee, thou lone one! To pine on the stem; Since the lovely are sleeping, Go, sleep thou with them. Thus kindly I scatter, Thy leaves o’er the bed, Where thy mates of the garden Lie scentless and dead. So soon may I follow, When friendships decay, From Love’s shining circle The gems drop away. When true hearts lie withered And fond ones are flown, Oh! who would inhabit, This bleak world alone? |
Kijken naar de TV is geen pretje, vandaag de dag. Kommer en kwel, macht en misbruik, en vooral crisis. Het wordt een sombere toekomst, alles wordt minder. Tssss, het is me wat. Voorlopig hou ik me maar rustig, het zal mijn tijd wel duren. Net als in 1973, toen Annie M.G. Schmidt deze tekst schreef:
Stikkend in de zalm en paté met malaga
En de diepvries à la creme en de paprika.
Wij arme misdeelden. Ik walg van de weelde.
Ik walg van de wijn en de kaasfondue
En ik walg van Wina Born in de Avenue
’t Zit me allemaal tot boven in de strot
En ik bid: O God
Geef me de gruwel met krenten weer
En de sappige worm in me juttepeer
En in plaats van de Berend-Boudewijnkwis
Een preek over hel en verdoemenis.
Misschien enigszins gedateerd, maar niks nieuws onder de zon.
 |
Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een. Ook deze week dus weer:
Leer manieren van de gieren. Ruim je rommel op!! (Spreuk op Rotterdamse vuilniswagen – klik hier voor meer info) |
Vandaag zomaar een gedichtje van Toon Hermans, dat ik toevallig vond, al surfend over het grote internet.GelukGeluk is geen kathedraal, Geluk is geen zomer van smetteloos blauw, |
 |
Er zullen wel heel veel artikelen gewijd worden aan de 100ste geboortedag van Annie M.G. Schmidt. Ze is uiteindelijk toch een deel van onze cultuur. Zelf groeide ik op met Abeltje, de gedichtjes zoals Het Fluitketeltje en Pippeloentje. Toen de kinderen klein waren, heb ik telkens weer moeten voorlezen uit Jip en Janneke en dat vond ik helemaal niet erg.
En voor volwassenen waren er de musicals, zoals Heerlijk duurt het langst en Foxtrot. Een heerlijk, eigenwijs en tegendraads talent.
Maar het meest bekend is toch wel “Ja Zuster, nee Zuster!”, waaruit dit liedje stamt:
Veel Nederlanders voelen zich gelukkig. Een onderzoek van het Trimbos Insitituut onder 7000 Nederlanders wijst uit dat 89 procent van de Nederlanders zich gelukkig voelt.
Mooie aanleiding om dit gedicht weer eens op te halen:
Dit heb bij mijzelven overdacht,
Verregend, op een miezerigen morgen,
Domweg gelukkig, in de Dapperstraat
J.C. Bloem
Voor wie de variaties op dit gedicht wil lezen, klikt hier.
Hoe onvoorspelbaar en wreed kan het gaan in het leven? Een Syrische man ontvlucht zijn land vanwege de onrust daar en hoopt op een rustig bestaan hier. Dan wordt hij zonder pardon doodgeschoten in Alphen aan de Rijn.
|
De tuinman en de dood
Een Perzisch Edelman:
Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik, Mijn woning in: “Heer, Heer, één ogenblik! Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot, Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood. Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant, Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand. Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan, Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!” – Van middag (lang reeds was hij heengespoed) Heb ik in ’t cederpark de Dood ontmoet. “Waarom,” zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt, “Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?” Glimlachend antwoordt hij: “Geen dreiging was ’t, Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast, Toen ‘k ’s morgens hier nog stil aan ’t werk zag staan, Die ‘k ’s avonds halen moest in Ispahaan.” (P.N. van Eyck) |
 |
Elke dag van het jaar is wel aan iets speciaals gewijd. Zo ook vandaag. Vandaag is het Gedichtendag.
En dus hier een gedicht van Johannes Herman Buma, in 2009 stadsdichter van Middelburg:
|
POSTERS Veel postende mensen gedachten een vraag, waar moet of blijft het hier |
 |
