Category Archives: Nederland

foto’s uit Nederland (algemeen)

Jungle

Posted on by

Afgelopen week ging ik weer naar de fysio en daarna reden we door naar de Rhoonse Grienden. Het begint al een beetje traditie te worden.

Het is ongelofelijk hoe de natuur in een paar weken zo veranderen kan. De eerste keer dit jaar kwamen we eind februari. Alles was nog kaal. Veel wilgen werden geknot en je kon met gemak naar de horizon kijken.

Hoe anders is het nu. Weelderig groen is opgeschoten en overal hangen takken of planten over het pad. Je loopt regelmatig de kans een zwiepende tak in je gezicht te krijgen. Het maakt zo’n wandeling natuurlijk wel avontuurlijk. Zo nu en dan kun je je met gemak voorstellen dat je diep in de jungle bent.

Waarom gaan mensen toch zo ver weg 😉 😉 😉

Collectors items

Posted on by
Bron: Facebook

Op Facebook zag ik deze foto langs komen. Iemand had het eerste postcodeboek uit 1978 naar de kringloop gebracht. En een ander had het daar gekocht. Uit nostalgie of als collectors item, wie zal het zeggen.

Over collectors items gesproken, wij kregen er afgelopen week zomaar twee gratis. En wie krijgt in deze tijd nou nog wat voor niemendal?

Ja, je ziet het goed, dat zijn doodgewone ordinaire plastic ijslepeltjes van 13 in een dozijn. Niks bijzonders…

Maar blijkbaar wilde de ijscoman zijn voorraad opmaken, want met ingang van 1 juli 2021 mag dat plastic spul niet meer.
Niet milieuvriendelijk! Het moeten nu houten of kartonnen lepeltjes zijn.

Leo maakte me er op attent. Hij heeft ze thuis dan ook zorgvuldig afgewassen en ik heb ze daarna in mijn tas gestopt. Klaar om nog vaker te gebruiken, want ijs van een houten lepeltje…. nee, dat is het niet!

Opvallend

Posted on by

Een gewone straat met doorsnee deuren. Beetje grijs en grauw.

Dat zou wel anders kunnen, moet de bewoner van deze woning hebben gedacht. Een beetje kleur, wat glitter en glans. Hoe zal ik dat nou doen?

Tja, dan kun je het beste een beetje bescheiden beginnen. Later kan er nog van alles aan toegevoegd worden. Maar met een beetje flink huisnummer is de toon tenminste gezet.

Wie weet wat er nog volgen zal…?

Contrast

Posted on by

Nu het weer kan, namen we even een kopje koffie op een terrasje.

We zochten plaatsje aan het water van de Oude Haven. Zo hadden we goed zicht op het Witte Huis, eens het hoogste gebouw en daarmee de eerste “wolkenkrabber” van Europa.

Maar nu staat het gebouw in de steigers, dus viel het als fotogeniek onderwerp meteen af. Maar daarnaast en erachter zijn in de loop van de jaren heel veel nog veel hogere gebouwen verschenen.

En met de Oude Haven en zijn nostalgische schepen op de voorgrond ontstond toch een mooi contrast tussen oud en nieuw.

Communicatie

Posted on by

Leo kreeg een oproep voor controle in het Oogziekenhuis. Tenminste… dat dacht hij.

Nou staat het Oogziekenhuis al sinds 1948 aan de Schiedamse Vest. En daar reed ik hem dan ook naar toe. Fijn parkeerplekje gevonden en Leo ging naar de afspraak. Ik zou wachten en omdat het lekker weer was, besloot ik een wandelingetje te maken. Tijd zat, want zo snel gaan de afspraken niet, weten we uit ervaring.

Maar het liep anders. Leo was al heel snel weer terug. Ik was nog niet uitgewandeld toen ik zijn telefoontje kreeg. Die afspraak was niet in het Oogziekenhuis, maar op een ander adres. Ja, het stond in de brief, maar echt heel in het oog springend was dat niet gedaan.

Bron: Google foto’s

En dat vind ik dan raar, in een tijd met zoveel communicatie mogelijkheden. Zoveel moeite is het niet om een stukje tekst wat opvallender te maken.

Elke Rotterdammer rijdt zowat blindelings (!) naar het Oogziekenhuis. Het is een instituut en niet alleen in Rotterdam. Ja, natuurlijk hadden we de brief goed moeten lezen. Maar na 73 jaar een ander adres, dat had wel even wat duidelijker en in grotere letters vermeld mogen worden. Ik vind dit een gevalletje van mis-communicatie.

Toen en nu

Posted on by

Ik kwam toevallig in de Van Brakelstraat, waar lange tijd mijn tante en oom woonden. Vaak geweest als kind, aan de hand van mijn moeder. Toen ik in de buurt werkte, ging even gauw in mijn lunchpauze op bezoek. Later kwamen we op bezoek met onze kinderen en damden ze met oom, die ze stoere verhalen vertelde uit zijn tijd als sleepbootkapitein. Wat later bakte hij dan gauw suikervlinders voor ze en was er altijd nog wel een cafetariahapje in zijn “kombuis” voor Leo en mij.

Er is veel veranderd. Huizen zijn gesloopt, winkels verdwenen. De kroeg waar Noorse zeelieden met elkaar overhoop lagen, is al lang gesloten. Geen Spaans restaurantje meer. Het is nu een rustig ogende straat.

Aan één kant zijn oude woningen gesloopt en nieuwe huizen gekomen. De kant waar tante woonde wordt nu helemaal gestript en gerenoveerd. Ik zag nog wat oude tegelwanden, maar de grote trap was al weg. Tja, zo gaat dat. Tijden veranderen.

Maar ik kon het niet laten een oude foto op te zoeken in het Stadsarchief en een nieuwe van af (bijna) dezelfde plek te maken. Geen fraaie foto, want ik stond wel een beetje in de weg. 😉

Toch maar niet…

Posted on by

Toen ik deze plant zag, dacht ik “wat leuk, dat lijken allemaal hartjes”. Maar toen keek ik nog eens goed, en zag ik de venijnige stekels. Dus toch maar niet cadeau doen met Valentijnsdag.

Ik had natuurlijk meteen moeten weten dat het een cactus was, want de plant (nou ja, bijna een boom) staat in de cactus-kas van het Trompenburg Arboretum.

Alle planten die daar staan zijn cactussen of succulenten. Ik vind ze niet allemaal even mooi, wel vaak heel intrigerend. Maar de meesten ogen niet echt vriendelijk.

Ze worden al vele jaren zeer goed verzorgd, dat is wel duidelijk.

En zo zie je er weer een heel andere kant van de natuur.

Molens

Posted on by

Overal op de wereld komen molens voor, maar toch worden ze altijd onlosmakelijk verbonden met Nederland.

Er zijn er dan ook nog heel veel. Bij ons in de buurt hoef je maar een klein stukje te fietsen of je rijdt langs de Molenviergang langs de Rotte. En de molen van Delfshaven is heel bekend.

Wie verder rijdt komt natuurlijk bij Kinderdijk de vele molens tegen. Maar ook in de andere provincies staan er vele. En telkens als ik zo’n molen zie, ben ik weer geïmponeerd door de techniek, die al vele eeuwen zijn dienst heeft bewezen bij het bemalen van de polders, maar ook bij het malen van graan.

Ik zocht in mijn Google-foto’s naar welke molens ik gefotografeerd heb. Er zijn er vast nog meer, maar ik houd het even bij deze. Ze staan (v.l.n.r) in Rotterdam-Delfshaven, Bourtange, Rotterdam-Park Zestienhoven, Sloten, Woudsend, Culemborg en Berkel-Rodenrijs.

Onderweg

Posted on by

Er zijn vele wegen naar Roma, maar ook naar Workum. Voor de heenweg kozen wij er voor om via de Afsluitdijk te gaan. Eerst een stuk over de snelweg, maar voorbij Amsterdam kozen we de binnenwegen. En stoppen zouden we ij Broek in Waterland.

Al sinds mijn schooltijd intrigeert zo’n naam me. En nu kwamen we er dan echt. Het doet het water eer aan, want dat is er veel. En als de zon schijnt, er weinig wind is, kan dat water zich meten met het mooiste blauw.

We wandelden door het dorp, dronken koffie bij de kerk en raakten helemaal in vakantiesfeer. Broek in Waterland was door de handel zeer welvarend. Handelaren bouwden hier hun statige huizen met fraaie deuren. hier dus weer met verborgen schatten. Het heeft een beschermd dorpsgezicht en er zijn genoeg verborgen schatten te vinden.

Alweer een plek om vaker naar toe te gaan en te genieten van de schoonheid van Nederland.

Nog even…

Posted on by

En dan komt de dag dat je toch weer terug moet naar huis. We zouden nog wel willen blijven, maar ja, aan alles komt een eind.

Om niet al te snel af te kicken, gaan we nog naar Woudsend. Een klein watersport dorp met een beschermd dorpsgezicht. En zo lopen we al snel door een heerlijk straatje. Met een sfeer van Ot en Sien, rustig en stil. Er zijn wat oude winkeltjes, al is het assortiment wel veranderd. Een man op echte klompen komt ons tegemoet.

Woudsend heeft ook een haven, waar de boten al af en aan varen. En al die boten moeten een keer onder de brug door. Geen probleem met een sloepje, maar een zeilboot is andere koek. Dan moet de brug open en al het rijverkeer wachten. Haast is geen optie.

Vanaf het caféterras heb je een goed zicht op de brug. We zitten er met koffie en zien ondertussen vele malen de brug opengaan. En soms, als het autoverkeer weer door mag gaan, rare en benarde situaties als auto’s en campers elkaar maar ternauwernood kunnen passeren. We kijken zo geboeid dat een foto maken erbij inschiet 😉