Schoenen

schoenen

bron: Libelle

Vroeger droeg ik schoenen met hakken, een tijd lang zelfs heel hoge hakken. Omdat ik dat mooi vond. Ik kan me eigenlijk niet herinneren of ze erg lekker liepen, maar dat zal wel niet. Stevige stappers lopen gewoon veel fijner.

De laatste jaren draag ik eigenlijk meestal veterschoenen. Soms echte wandelschoenen, soms wat minder uitgesproken maar nog altijd niet het fijnere werk 😉 En daar hoorde, naar mijn mening, geen jurkjes bij. Voor geen goud zou ik zo’n combi gemaakt hebben. Maar de laatste tijd begin ik dat toch anders te zien. Ik let nu wat meer op wat er zoal gedragen wordt en dan zie je dat het helemaal niet meer uitmaakt wat je combineert. Dus kanten jurkjes met dikgezoolde herenschoenen, sneakers onder een nette jurk of een leuk plooirokje en schattige blouse. Het kan allemaal. Geen reden meer om nu nog steeds geen jurkjes te dragen.

 

Gouden jaren

gouden-jaren Hoe ouder je wordt, hoe meer er een soort van “gouden sluier” over het verleden komt te hangen. Ik ben zelf nogal van de nostalgische gedachten, ga eens te meer terug in de tijd. Toen alles beter, leuker, stiller leek…. Maar is dat ook zo? Nee, natuurlijk niet. Maar je vergeet snel de onaangename dingen, de narigheid en het ongemak. Dat is menselijk. Ik las het boek “De gouden jaren”van Annegreet van Berge en herkende een heleboel zaken.

Sommige zijn best wel een beetje hilarisch. Zo spandeerde mijn moeder geen geld aan een nieuwe dweil of soplap, maar nam ze een oud hemdje of onderbroek. Ik heb dat altijd verschrikkelijk gevonden en kocht dus nieuwe poetslappen. Later kwamen de microvezeldoekjes op de markt en was ik een van de eersten om ze te gebruiken.

“Flauwekul” vond mijn moeder en “zonde van het geld”. Maar juist die vrolijk gekleurde doeken brengen wat gezelligheid bij het huishoudelijk werk. Dat inmiddels ook veranderd is. Want wie deelt er nog een stofzuiger met zijn buurvrouw?

Ik denk dat ik nog wel eens meer uit dat boek zal ophalen, dat las als een trein.

Oeps…

Vorige week lag er een Duitse brief op de mat. Ik keek er naar en dacht “He bah, weer zo’n loterij. Hoe komen ze toch aan ons adres?” Maar dat was het helemaal niet. Nee, we hadden niets gewonnen, maar wel tijdens onze vakantie een bekeuring wegens te hard rijden opgelopen. Op weg terug naar huis bleek Leo ergens toch nog zo’n 15 kilometer te snel gereden te hebben. Kosten € 20,00, binnen een week te voldoen. En geen mogelijkheid om te ontkennen, want op de begeleidende brief stonden wel drie foto’s: van de auto, een deelopname van de chauffeur (de bijrijder was netjes weggemoffeld) en van het kenteken. Tijd en plaats delict ook pünktlich vermeld. Dus tja, geen ontkomen aan. Het enige wat je doen kunt, nee moet, is keurig het bedrag overmaken, want het IBAN nummer was natuurlijk niet vergeten.
bekeuring

Handig

spijkers Kennen jullie dat?
Je wilt wat maken, hebt een doosje spijkers (met zo’n handig plasticje hihihi) en dat vliegt open. Alle spijkers op de grond.
Mannen zullen hierover hun schouders ophalen en de spijkers oprapen.
Maar vrouwen ergeren zich daaraan.
En dus bedacht Melissa Archer een handig pakje.
Een kartonnen doosje, dat je aan je riem kunt hangen. En waaruit je de spijkers één voor één kunt pakken. Heel gemakkelijk. Slim idee.
Nou nog zien waar ze te koop zijn als ik die kast ga timmeren.

 

Bewaren

Manager

2totheloo Sommige krantenberichtjes brengen me verschrikkelijk aan het lachen. Zoals dit. En niet vanwege de foto’s van die twee heren, die zo “beschaafd” op het toilet gefotografeerd zijn.

Het zijn de managers van 2theLoo, een bedrijf dat wc’s exploiteert. Wel een beetje “over the top”, maar verder niks mis mee, prima toiletten en heel erg nodig zo nu en dan… Maar wat zegt zo’n man nou op een business-borrel tegen een andere topman, van eh.. nou pak weg Ahold of Heineken? Ik ben de opperbaas van een plee-concern? Onze core-business is poep en pies? Of heeft ie een heel andere omschrijving van zijn functie?
En dan de naam van het bedrijf “2theLoo”. Ik vind het meesterlijk bedacht, maar het bekt toch niet echt. Het geurt zo naar grappen en grollen.
Maar het meest bevreemdt mij dat je daar managers voor hebt. Altijd gedacht dat de dames van de retirade hun zaakjes zelf op orde hielden.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Zuinig…

Soms kom je een website tegen, waar je vaker kijkt en waar je steeds meer in ontdekt. Dat had ik met “www.dora-besparen.nl“, een site over zuinig zijn. Niet omdat er hier weinig geld binnen komt, maar ik dat eigenlijk heel gewoon vind. Waarom zou je meer betalen als het ook minder kan.

Tante Dora, zoals ze zich noemt, heeft een frisse kijk op de dingen, zaagt niet onnodig door over hoe het allemaal anders kan of moet. Nee, ze geeft praktische tips en bovenal heeft ze heel lekkere recepten. Zoals de bonenschotel met appel, kaneel en blauwe kaas.
Ik zou zeggen, neem er eens een kijkje. Kijken kost niets en de raad van Tante Dora is ook al voor niks. Waar vind je dat nou nog?

dora

Bron: www.dora-besparen.nl

 

Bewaren

Bewaren