Op TV zag ik een mevrouw vertellen dat ze graag lummelde. En dat het ook kon. Gepensioneerd, geen verplichtingen, heerlijk! De interviewster verschoot zowat van kleur.
Lummelen, zo maar helemaal niks doen….? Ja, dat kan… Ook ik heb er geen moeite mee, ook al denk ik vaak dat ik natuurlijk ook iets nuttigs had kunnen doen. Maar meestal overheerst dan toch het gevoel van totale vrijheid.
Niemand die zich ergert, niemand die je achter de broek zit, niemand of niets benadeeld of bedrogen. Gewoon, lekker een beetje freewheelen. Mijmeren over iets, dingen bedenken die je toch niet gaat doen of heerlijk een vrolijk en licht boek lezen. Jezelf voornemen dat je nog een kwartiertje… en dan na anderhalf uur ontdekken dat de tijd voorbij gevlogen is.
Niet dat ik alle dagen lummelend voorbij laat gaan. Er zijn heel drukke dagen, gevuld met allerlei afspraken, dingen te doen, te regelen, te maken, te verstellen, te koken, te bakken. Dagen dat ik ’s avonds moe, maar ook voldaan op de bank zak.
Het is juist die heerlijke afwisseling die me gelukkig en tevreden maakt.
