Toch nog…

Schreef ik laatst dat de hoop op een echte “Cuvée Bonheur”door de vogels naar de gallemiese was geholpen, er is toch nog wijn in het verschiet. Niet van onze eigen druiven, maar van de worskhop wijnmaken die Leo en ik voor onze verjaardag van schoonzus- en zwager kregen.
Afgelopen vrijdag was het zover. We werden naar De Wijkgaard in Meteren gebracht, waar we met nog twaalf anderen kennis maakten met het zelf wijn maken. En dat is toch iets meer dan druiven persen en de natuur verder zijn gang laten gaan. Eerst moest alle materiaal goed gereinigd worden. Daarna werd er in een flink vaatje appel- of druivensap gemengd met bananensap en flink geroerd,. Daarna moest de zuurgraad en het suikergehalte worden gemeten. Suiker, zuur, gist en nog het een en ander werd toegevoegd.
 

En tenslotte mochten we flessen vullen en daarop een waterslot doen. Die flessen (voor elke cursist een rode en een witte wijn in wording) kregen we mee naar huis. Die staan nu op het aanrecht in de keuken. En gisten dat het doet!! Soms lijkt het net een orgeltje, dat blob-blob geluid uit die watersloten.
Als het niet meer bubbelt, dan moeten de inhoud worden overgeheveld en weer van het waterslot worden voorzien. En dan begint het lange wachten, want pas volgend jaar zal de wijn “op dronk” zijn.
Ook hier geldt dus, geduld is een schone zaak!

 

Spreuk van de week

  Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een. Ook deze week dus weer:

Huishoudelijk werk is wat een huisvrouw doet, maar niet wordt opgemerkt totdat ze het niet meer doet.
Evan Esar
😉

 


Yoghurt-tulband

Dit recept is oorspronkelijk van Donna Hay, maar door mezelf een beetje aangepast. Ik vond hem iets te zoet en het suikerglazuur zeker te veel van het goede. Omdat de cake met olie gebakken wordt, blijft hij lekker mals. En, niet onbelangrijk, is hij cholesterol-vriendelijker dan cake met (room)boter . Bak hem in een tulbandvorm, omdat hij dan het beste gaar wordt.

180 ml olie (zonnebloem of arachide)
2 eieren
1 eetlepel fijn geraspte citroenschil
2 eetlepels citroensap
250 gram dikke (griekse) yoghurt
325 gr. basterdsuiker
270 zelfrijzend bakmeel
snufje zout

 

Verwarm de oven voor tot ca. 175-180 graden.
Doe olie, eieren, yoghurt, citroenrasp, citroensap en suiker in een kom. Meng door elkaar. Zeef de bloem met het zout boven de kom en roer alles door elkaar tot een dik beslag. Vet de tulbandvorm goed in, bestrooi met bloem of paneermeel en doe het beslag er in. Schud even zodat het beslag gelijkmatig in de vorm zit.
Zet de vorm in het midden van de oven en bak de cake in ca. 35 – 45 minuten goudbruin. Test of het gebak gaar is door een satéprikker in het midden van de cake te prikken. Komt hij er helemaal droog uit, dan is de cake gaar.

 

Irritant

Hebben jullie ook zo´n hekel aan die irritante pingels bij het journaal?
Niet alleen het NOS-journaal hoor, maar ook bij de Belgische journaals klinken die hoge, irritante geluidjes tussendoor. Wat ons aan gaat, mag het meteen weg. Het doet zeer aan onze oren.

Rode sneeuw in december

Dit boek van Simone van der Vlugt zag ik liggen in de bieb. Vluchtig las ik de omslag en dacht dat het over Jacoba van Beieren ging. Maar dat is een ander boek.
Dit gaat over een vrouw ten tijde van Willem van Oranje. De tijd van de Geuzen en Leiden’s ontzet. Over oorlog, honger, en rovende en verkrachtende soldaten. Maar ook over liefde, opofferingen én de pracht en praal van die tijd.
Ik heb  het in één adem uitgelezen. Een aanrader voor iedereen die van historische romans houdt.
 

Kwetsbaar

Nooit geweten dat een mens zo kwetsbaar kan zijn. Als je geen controle meer hebt over je been en elke stap kan veranderen in een valpartij, dan loop je daar naar. De eerste dagen hing ik als een drenkeling aan Leo’s arm. In de supermarkt liet ik het karretje niet los en als er iemand wat al te snel voorbij kwam, moet ik gekeken hebben als een haas in doodsnood.
Maar alles went en langzamerhand komt er meer controle over mijn been, lijkt het “slapen” ervan minder te worden en loop ik weer enigszins normaal. Langzamer dat wel, meer oudedamesnelheid, zogezegd.
Het is iedere dag oefenen en vooral bewust bewegen en goed kijken waar ik loop. Maar ja, dat geldt voor iedereen toch wel?
Ik hoop dan ook weer wat regelmatiger te bloggen, want dat vind ik veel te leuk om op te geven.

Spreuk van de week

Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een.
Deze week eens een cartoon, omdat ik daar afgelopen zaterdag onbedaarlijk om heb moeten lachen. Het lijkt me een goed begin van de week:

Bron: De Telegraaf 20-10-2012

Overvol

Na het feestje van Leo’s verjaardag hadden we natuurlijk wat flessen weg te gooien. Op naar de glasbak dus. De glasbak bij ons aan het eind van de straat bleek vol. Nou ja, dat kan gebeuren. Meer feestjes in de buurt zeker?

Maar ook de glasbak bij de supermarkt was overvol. Waar lag het probleem?

 

Te veel feestjes, desperate mensen die hun verdriet en ellende maar verdrinken, een dorstige buurt of was de Roteb niet op tijd langs geweest?

Spreuk van de week

  Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een. Ook deze week dus weer:

Alles wat nu werkelijkheid is, was eerst een onmogelijke droom.

William Blake

 

 


Alles wat nu werkelijkheid is, was eerst een onmogelijke droom. William Blake

Cuvée Bonheur

Vorig jaar november werd de tuin veranderd en plantte de tuinman een witte druif langs de pergola. Met argusogen bekeek ik regelmatig de groei en ja, in maart kwamen de eerste kleine blaadjes, gevolgd door iets wat op bloesem leek.
In de loop de tijd verschenen daarop zo’n zeven kleine trosjes die op druiven leken en groter en groter werden. We verheugde ons op onze oogst, dagdroomden zelfs over een overvloedige hoeveel witte druiven de komende jaren, die we dan zouden kunnen omzetten in onze eigen “Cuvée Bonheur” 😉
Afgelopen maandag leek het juiste moment om de oogst van dit jaar binnen te halen. Maar helaas, de vogels waren ons voor en hadden onze druiven al vakkundig opgepeuzeld. Voor ons restten alleen nog deze troosteloze lege trosjes.