Op Pinterest heb ik een bord met posters en affiches. In het begin verzamelde ik vooral reisposters, maar later kwamen daar ook nostalgische reclames bij. Wie er eens een kijkje wil nemen, klikt hier. En dit is alvast een opwarmertje (klik op een foto om te vergroten):
Bij de Voedingsvoorlichting van Capri Hartrevalidatie hoorden we dat we moeten oppassen met verzadigd vet. Maar dat wisten we wel. Al lang eet ik weinig zuivelprodukten en dierlijke vetten. Dat kokos- en palmvet ook veel verzadigd vet bevatten, was wel nieuw voor me. Adieu dus kokosmakronen en Bounty 🙁 .
In een ver verleden had ik palmolie één keer in een recept verwerkt, daarna verdween de fles in de berging en later in de kliko. Over palmolie maakte ik me dus geen zorgen. Wat een enorme misrekening!! Want toen Leo en ik de ingrediëntenlijstjes van verschillende doodnormale levensmiddelen eens bekeken, schrokken wij ons een hoedje.
Beschuit, knäckebrod, ontbijtkoek, krentebollen, rozijnen- en mueslibrood, biscuits; ze zijn vrijwel allemaal met palmolie vervaardigd. Ook kunnen bouillonblokjes, slaolie, frituurolie, gebrande noten, stroopwafels, pindakaas, choco- en notenpasta, chocovlokken, babyvoeding, mayonaise, ijs, snacks, (diepvries) pizza, (diepvries) maaltijden, maar ook –en dat vind ik werkelijk belachelijk– (dieet) margarine in meer-of mindere mate palmolie bevatten.
Ik ben vooral pissig dat je hierover nauwelijks iets hoort of leest. Ongeveer 60% van alle levensmiddelen wordt met palmolie gemaakt. Je hoeft dus helemaal niet buitensporig veel te eten om ongemerkt toch behoorlijk wat verzadigd (en dus ongezond) vet binnen te krijgen. Heel veel mensen hebben een te hoog cholesterol en proberen dat te verlagen door bewuster te eten. Dat wordt moeilijk als de industrie ons producten levert en reclame maakt voor eten dat juist het tegendeel van gezond is.
Er zijn palmolievrije producten te vinden, maar daar moet je wel intensief naar op zoek! En neem dan vooral je leesbrilletje mee, want de lettertjes zijn verdomd klein op die etiketten. Je kunt natuurlijk ook koken zonder al die potjes, pakjes en zakjes. Zelf maken heeft niet alleen het voordeel van geen kokos- of palmvet, maar ook van minder zout en suiker gebruiken.
Wij zelf hebben inmiddels bijna alle kokos- en palmolie geweerd. Deze producten bijvoorbeeld kopen we niet:
Palmolie verhoogt niet alleen je cholesterol, maar is ook schadelijk voor ons milieu. Hele regenwouden worden er voor gekapt, want niet alleen voedsel, maar ook allerlei andere producten worden er mee gemaakt. Maar dat is weer een ander verhaal.
Laatst kocht ik in een groot kledingbedrijf een aantal broeken en t-shirts. “Gaat het zo mee?” vroeg de kassière. Het paste niet in mijn opvouwtasje en ik zag het me ook niet over de arm mee nemen. Dat we niet meer overal een plastic tasje krijgen, daar ben ik het volkomen mee eens. Maar nu slaan we soms echt door naar de andere kant.
Vorige week kocht ik iets in een hobbywinkel. Het was niet groot, maar paste net niet in mijn handtas. Ik weet wel dat ik eigenlijk altijd een opvouwbaar tasje bij me moet hebben en in de meeste gevallen is dat ook zo. Dit keer niet, maar een papiertje om de aankoop was blijkbaar te veel. Ik vind dat echt slordig en een gemiste kans. Een leuk tasje met een mooi logo is toch prima reclame?
 |
Volgens Marthy verdwijnen in Frankrijk steeds meer reclame-muurschilderingen uit het straatbeeld. Dat is jammer, want het staat vaak erg leuk en sommige schilderingen zijn werkelijk prachtig. Maar in Rotterdam zie ze nu steeds vaker. Toevallig waren we afgelopen week in de Witte de Withstraat. Vroeger een wat louche straat met weinig vertier. Nu een prima plek om gezien te worden, met ontelbare terrasjes waar veelvuldig gebruik van gemaakt wordt. En dan kom je ineens deze aap tegen. Niet verwonderlijk, want hier zit ook het café De Witte Aap, dat door Lonely Planet werd uitgeroepen tot het leukste café ter wereld. Dus daar mag je ook wel een beetje mee te koop lopen… ehh…. staan. |
 |
Rotterdam heeft na de steigertrap bij het Groot Handels Gebouw nu een pianotrap in het Centraal Station. Nee, ik liep er nog niet op, muziek maken is niet mijn talent. Dat is een loopje voor betere muzikanten. Maar binnenkort ga ik natuurlijk wel kijken en misschien wel een filmpje schieten.
In Keulen, in het Hauptbahnhof, hebben ze ook een speciale trap. Een trap van tabletten chocola. Ach, het is natuurlijk niet echt om op te eten, maar het ziet er wel leuk uit! Goed bedacht van die reclame-afdeling. |
Elke maandag vind je hier een leuke poster. Zodat we de week in ieder geval met een (glim)lach kunnen beginnen.
Een biscuitje, of kaakje, zoals wij thuis zeiden. Eenvoudiger dan een koekje, minder duur ook. Maria-kaakjes, Nizza met kokos, Knappertjes, San Francisco en niet te vergeten lange vingers. Ze worden al eeuwen lang gebakken en verkocht. En er wordt reclame mee gemaakt. Daarover vond ik op de rommelmarkt een boek. Met een beetje onderhandelen lukte het me de prijs iets te laten zakken, want het is een klein beetje beschadigd aan de buitenkant. Maar binnen is het een schat aan prachtige foto’s van oude reclame-uitingen en verhalen over de verschillende biscuitfabrikanten.
 |
Hoe inzichten veranderen, blijkt wel uit deze twee reclame-uitingen.
Vroeger was deze Marlboro-advertentie heel normaal. Rookten doktoren, verpleegsters, huismoeders en vaders zonder gêne, ook als er kleine kinderen bij waren. Ik heb zelfs wel sigaretten getrakteerd op de lagere school… Tegenwoordig roken de meeste mensen -als ze nog roken- in de tuin of op het balkon. En zie je deze reclame op de tv:
|
| Oh!!! Wat een drama. De wittebroodsweken zijn voorbij. Met een harde klap viel ze terug op aarde, want haar echtgenoot, de bruut, had haar verweten dat zijn overhemden lang niet zo wit waren als toen zijn moeder ze nog waste. Wat moet ze doen? Vertwijfeld verfrommelt ze het zakdoekje tussen haar vingers. Haar ogen branden van de hete tranen die ze plengde om zoveel onrecht…..
En nou zou ik toch zo graag willen weten welk wasmiddel hier werd aangeprezen. Helaas dat geheim werd hier niet prijs gegeven… |
 |
Al snuffelend op Pinterest kwam ik regelmatig prachtige voorbeelden van posters en oude reclames tegen. Ik hou van die oude platen met een heel eigen sfeer. En ach, dat verzamelen op Pinterest kost wel tijd, maar geen (fysieke) ruimte en dus maakte ik een bord aan. Daarop staan inmiddels meer dan 700 verschillende reclames, in de vorm van posters, omslagen van catalogi en boeken.
Hieronder een kleine greep uit mijn collectie. (klik op de foto voor een grotere afbeelding)
Wie nog meer wil zien klikt hier.
