Vandaag een blogje over niks. Want inspiratie heb ik even niet. Ik ben druk met van alles, moet nog boodschappen doen en we waren laat vandaag.
Dus nu zomaar even een pennenbakje van ons bureau. Niet een pot, maar een ouwe auto, een Trabantje. Is dit ook een vorm van recycling?
We hadden al een top 10, toen kwam de top 100. Al snel volgende de top 1000, de top 2000 en nu zag ik zelfs al een affiche van de top 4000.
Ik zou niet weten wanneer ik die nummers allemaal zou moeten beluisteren. Maar goed, de dag wordt gezelliger met een muziekje. Welk nummer staat boven aan mijn lijst? Dat zou ik niet weten, maar ik weet dat er zeker een nummer van Charles Aznavour in mijn toplijstje staat. Want hij is altijd formidable. En dat vinden deze vrouwen ook 😉 😉 😉
Alweer een periode afgesloten. Deze week moest ik voor de borstkankercontrole naar de radiologe in het Erasmus MC. Alles was goed. En ik hoefde voor haar niet meer terug te komen. “Ik hoop u nooit meer te zien” was haar afscheid zin en die bedoelde ze beslist hartelijk.
Ik was ook blij. Want al is het maar één maal per jaar, de gang naar dat EMC ligt me gewoon zwaar op de maag. Het is een routine-controle, maar toch… gespannen ben je altijd. Nu huppelde ik er weer zielsgelukkig uit. Niet meer terugkomen… Joepie!! Natuurlijk hou ik nog wel de controles in het IJssellandziekenhuis. En daar ben ik blij mee, want je weet tenslotte maar nooit…
We haalden bij de bakker twee lekkere tompoucen en vierden zo op onze manier het goede bericht. Fris en vrolijk -en een ietsie pietsie dikker- verder dus!
Herfst alweer. En eigenlijk bijna voorbij ook. Nog maar een paar weken en dan is het winter. Stiekem hoop ik op wat sneeuw, ijs, pittige dagen met een stralende zon. Maar dat zullen we allemaal moeten afwachten.
Voorlopig ligt de tuin er helemaal niet zo florissant bij. Alles is een beetje grauwig, grijzig en lijkt wat stoffig. En toch is er nog heel veel te zien. Want tussen al die blaadjes, sprietjes en verdorde bloemen scharrelen vogels rond.
Op zoek naar wat bessen, die ene zaaddoos met nog wat voorraad. En dat is zo leuk om naar te kijken. Alleen, zitten blijven doen die beestjes niet. Om ze verjagen is het voldoende om even te bewegen. Dus die foto’s kan ik wel vergeten.
Nog even en dan komt de tuinman om alles een beetje klaar te maken voor de winter. Dan ziet alles er weer wat ordelijker uit, lijkt de tuin ook ineens veel groter. En kan ik bijna niet wachten tot ik de eerste krokus of sneeuwklok boven de grond uit zie piepen. Nog even geduld maar weer…
Bij het zoekspelletje stond “zoek het gareel”… Tja, als kind leerde ik dat je het beste gewoon in het gareel kunt lopen. Niet te veel opvallen, niet al te grote mond, geen buitenissigheden…. dat was het. Dat een gareel ook een gebruiksvoorwerp was, daar had ik nog nooit van gehoord.
Ik zocht en zocht, maar kon de juiste clou niet vinden. Gelukkig zijn er aanwijzingen dus kon ik het uiteindelijk toch nog aanklikken. Maar dan moet ik ook weten wat het nou precies is.
Nou dit: een werktuig waarmee paarden netjes in de pas lopen. Je hebt de gewone, de engelse en de franse gareel. Ik ben geen paardenmeisje, dus is het verschil is me niet meteen duidelijk. Dat hoeft ook niet, zo snap ik het ook wel een beetje.
En er zijn nog meer gezegdes met dat gareel.
Iemand in het gareel slaan = iemand aan het werk zetten.
In het gareel spannen = iemand aan het werk zetten.
En dan dat in het gareel lopen = precies doen wat er gevraagd wordt en ook in de zin van precies zo doen als anderen doen.
Ik geloof dat ik met die laatste twee verklaringen niet meer zo veel heb. Ik loop tegenwoordig graag een beetje buiten de lijntjes 😉 😉
Even wordt de medische sfeer doorbroken, wanneer de Jerusalem Academy of Music and Dance de Bloemenwals van Tsjaikovski ten gehore brengt in het Sarah Wetsman Davidson Hospital in Jeruzalem
Tussen de kaartjes van de Flow-kalender vond ik deze. Een klein gedichtje van Toon Hermans. Hij stierf in 2000, al bijna 20 jaar geleden dus. Maar misschien voorzag hij wel de haastige wereld waarin we nu leven. Met dagelijks FB-berichten, nepnieuws, idiote plannen en regels. En hij had daar natuurlijk zijn eigen gedachten over.
Voor hem geen opsmuk, geen tierlantijntjes. Doe maar gewoon, dan doe je… juist!
Deze week las ik over de nieuwe bedrijfskleding van AH. Om je juiste maat te krijgen, moest je een foto van jezelf in onderkleding sturen. Ik was beslist niet de enige die aan een verlate 1 aprilgrap dacht…
Weer zo’n plan, waarbij de digitale mogelijkheden volkomen overschat worden. Want natuurlijk is het idee op zich niet zo gek. Ik weet zeker dat we dit soort van systemen in de toekomst zullen krijgen.
Wanneer je identieke foto’s van diverse mensen hebt, kun je met behulp van software beslist wel tot een goed matenplan komen. Maar dan moeten alle foto’s van precies dezelfde afstand genomen worden, moet iedereen in hetzelfde glad zittend pak gehesen worden, exact dezelfde houding aannemen en moet iedereen tenminste tweemaal gefotografeerd worden. En face (of op de rug, dat is anoniemer) en van opzij. Want aan een gezellige vakantiefoto heb je niks in dit geval.
Ik heb me afgevraagd hoe het mogelijk is dat zo’n plan gestart wordt. Is er dan niemand in dat bedrijf die eens achter de oren krabt en zich afvraagt of het zo kan, wat de impact is en hoe je -als het al gaat gebeuren- de mensen kunt aanmoedigen om mee te doen? Of werken er in de top alleen maar jonge honden, die geen inlevingsgevoel hebben en levenservaring node missen?
… dat zullen alle enorme aanbiedingen wel weer zijn. Je kon geen krant of tijdschrift openen, of je kwam wel de kreet BLACK FRIDAY tegen. Ja, zelfs die irritante reclames tussen de FB-berichten of een spelletje schreeuwden je toe.
Ik ben niet zo’n voorstander van stakingen, maar hiervoor zou men moeten staken. Gewoon thuis blijven! Niks winkel in en winkel uit voor de meestal onnodige hebbedingetjes. Beter voor je portemonnee én voor het milieu! Om maar niet te spreken van je humeur 😉 😉
Ons abonnement op Diergaarde Blijdorp moest verlengd worden en dan knopen we natuurlijk er meteen een bezoekje aan vast.
Het was al wat later op de dag, maar nog lekker weer. Dat vond de ijsbeer ook, want die zat heerlijk te genieten in de zon. We liepen een flink rondje en genoten van alles wat er te zien is. De zebra’s hadden alleen nog oog voor hun voer, net als de kamelen.
