Bucketlist

Ik schreef al eens dat ik niet zo van een “bucketlist” ben. Maar voor Moederdag kreeg ik dit boek en ja, om die titel kan ik natuurlijk niet heen.

Een boek vol leuke bestemmingen, adresjes en dingen te doen in Nederland. Dat komt goed uit, want voorlopig houden we maar vakantie in ons eigen land. Dat is de consequentie van onze eigen keuze om geen Corona-vaccin te laten prikken.

Maar in Nederland blijven is beslist geen straf. Overal, zelfs heel dicht in je eigen buurt, zijn zat leuke dingen te doen, te zien of te beleven. Natuurlijk, die toeristen kwamen vroeger toch niet om dat het hier zo saai is.

De komende tijd gaan wij dus vaker op reis in Nederland.

Loslopen

Het gebied langs de pier in Hoek van Holland is natuurlijk niet alleen voor mensen een heerlijk stukje groen. Ook honden kunnen zich daar goed vermaken.

En als je dan los mag van de lijn, lekker hollen en snuffelen. Prima! En een grote boodschap achterlaten, tja dat kan ook gebeuren.

Maar dan ben je als baasje het haasje. Want je moet het wel opruimen.

Nou maar hopen dat hondje-lief niet tussen de stekelstruiken of brandnetels is gaan zitten. Want dan wordt het echt een nare klus om dat op te ruimen 😉

Huisjes

Dit zijn strandhuisjes in Hoek van Holland, die je kunt huren. Het is natuurlijk de achterkant, dus niet de mooiste. En dan nog al die grote zakken met vuile was, niet bepaald op zijn voordeligst gefotografeerd.

We liepen er vanzelfsprekend eerst langs de voorkant voorbij. Maar een sombere, regenachtige lucht en nog diverse mensen aan het pakken en opruimen, het nodigde niet uit voor een foto.

We vroegen ons af of wij zo’n huisje zouden huren en kwamen tot de slotsom dat we het niet zo bijster gezellig vonden. En dat de omgeving ook niet zo uitnodigend was. Maar ja, hé vanuit ons huis zitten we binnen een uur aan het strand. Al moeten we er dan wel heel vroeg voor weg. Anders wordt het een warme file-dag.

Maar met kleine kinderen is het natuurlijk een heel ander verhaal. Voor kinderen is het ideaal. Ze hebben er de ruimte, zand en water in overvloed. en met een beetje lekker weer heb je er letterlijk geen kind meer aan. Kunnen pa en ma lekker bijkomen en uitrusten.

Voor wie belangstelling heeft, dit is de link.

Nieuw land

Het is niet iets wat men zich dagelijks realiseert, maar Nederland is in de afgelopen jaren groter geworden. Dat zie je goed als je in Hoek van Holland richting Noordzee kijkt. Moet je wel op het juiste punt staan, dus bij de pier. Want dan kijk je naar de Maasvlakte.

Niet meteen een stukje grond voor massa-toerisme. Geen liefelijk landschap, maar wel heel veel grote kranen. En containerschepen natuurlijk, die af en aan varen om geladen of gelost te worden.

Ik vind het indrukwekkend, zelfs op een bepaalde manier mooi. Maar tegelijkertijd ook een beetje beangstigend, dat mensenhanden dat allemaal maken kunnen.

Boekenhuisje

Het blijft leuk om ergens langs de weg zo’n mini-bieb te ontdekken.

Dit versierde exemplaar vond ik in Willemstad, bij leuke huisjes aan een gracht. Zoiets geeft nog eens extra sfeer aan een stadje.

Ik moet ook altijd kijken of ik iets van mijn gading zie. Maar om zo maar iets mee te nemen, vind ik ook een beetje brutaal. Ik kan er waarschijnlijk nooit iets terug-brengen. En dat is nou juist de bedoeling.

Maar het levert in ieder geval weer blogstof op. Ook leuk toch?

Beertje

We parkeerden de auto voor een huis en daar zag ik die mooie modelboot. En daarin een knuffelbeer. Daar moest ik een foto van maken. Want meteen schoot me Beertje Pippeloentje in gedachten.

Kleine beertje Pippeloentje
geeft zijn mamma beer een zoentje,
Geeft zijn pappa beer een hand,
want hij gaat naar Engeland.

Pippeloentje heeft een jekker
en een koffer met een wekker
en een grote zak met brood.
Hij gaat varen op de boot.

En de westenwind gaat waaien
en de and’re beren zwaaien
en ze roepen met z’n allen:
Zal je niet in ’t water vallen?

En niet op de reling staan?
En geen andere beertjes slaan?
En niet schoppen met je schoentje?
Goeie reis dan, Pippeloentje

Annie M.G. Schmidt

Naar de bollen

Sinds kort weet ik dat je niet alleen in de buurt van Lisse bollenvelden hebt. Die zijn her en der in Nederland te vinden. Want ik las verhalen over de omgeving van Hoorn, de Flevopolder en op Goeree-Overflakkee.

En die laatste plek ligt zo’n beetje bij ons om de hoek. Nou ja, bij wijze van dan. Maar met de auto is het een kort ritje en vorige week gingen we dus op pad.

Het is niet zo gecultiveerd en op mooi gearrangeerd.

Maar wel intens en goed te bekijken.

Jammer dat het net regende, een zonnetje had nog net een accentje extra gegeven.

Maar desondanks genoten we van een mooi tochtje en kleurige bloemenvelden.

Herinnering

Op het bureaublad van de computer verscheen een prachtige foto van Mount Fuji, gemaakt Franco Libassi.

De foto’s wisselen regelmatig en dus was ook deze naar een paar dagen verdwenen. Jammer, want ik keek er met heel veel heimwee naar.

Maar kom op zeg….., ik heb toch zelf foto’s gemaakt van Fuji San. Die reisherinnering kan ik met gemak weer oprakelen. Want al is het inmiddels bijna zeven jaar geleden, regelmatig gaan mijn gedachten nog terug naar die reis.

We deden zoveel ervaringen op. Geen enkel probleem om terug te denken. En al is de voorgrond minder fotogeniek dan bij Libassi, Mount Fuji blijft even majestueus.

Anders

Je ziet het wel vaker, zo’n levensgrote ooievaar in de tuin. Teken dat er een kindje geboren is.

De ouders van Milan namen de gelegenheid te baat om meteen de naam van hun kleine spruit bekend te maken. En ook een zachtblauw briefje met “boy”op het raam te plakken, zodat niemand zich meer hoefde af te vragen of het nou een jongen of meisje is.

Ik kwam dit tegen op een van onze ritjes naar buiten. Ik ken de ouders dan ook niet. Maar misschien – via de vele wegen van het wonderlijke wereldwijde web – lezen zij dit berichtje.

Bij deze feliciteer ik hen met de geboorte van hun zoon en wens hen en de nieuwgeborene veel geluk en vooral veel gezondheid.

Kijk omhoog

Goed kijken waar ik loop, want ik wil beslist niet struikelen. Maar dan moet ik ook vaak stilstaan, want anders zie ik niet wat er hoog aan de gevels te ontdekken valt.

Moderne gebouwen hebben vaak niet zo veel versieringen, maar in Gouda vind je de ene gevelsteen na de andere. Vaak met nogal “opvoedkundige” beeltenissen. Ja, toen was er nog geen TV, internet en dus geen Google, waar je (bijna) alles in kunt opzoeken. en dan kom ik tot de ontdekking dat ik nog veel meer omhoog moet kijken, want ik heb er toch een heleboel gemist 😉 Ach, een mens kan niet alles hebben.

Maar deze drie stenen wil ik toch wel laten zien. De eerste twee zijn te vinden in de Spieringstraat en hoorden bij het Weeshuis en het Willem Vroesenhuis. De laatste is te vinden boven de poort van het Gouds Museum.