Ook dit jaar heb ik een kaart uit de collectie van Jacquie Lawson gekozen. Neem even de tijd om te kijken naar de mooie knipsels en mijn wens aan het eind van de animatie.
Kerstwens
Category Archives: geluksgevoel
Boek
In deze grijze tijden hebben we allemaal zo nu en dan behoefte aan iets zonder al te veel problemen, narigheid of ruzies. Dan is een boek met een flinke dosis romantiek en spanning leuk om te lezen.
Er zijn boeken van dat type genoeg, maar niet elke schrijfster of schrijver is even boeiend. Het oeuvre van Nora Roberts biedt echter een scala aan boeken in diverse genres.
Dit keer geef ik dus geen recensie van dit boek, maar meer in het algemeen een stukje over de schrijfster ervan. Want Nora Roberts heeft inmiddels al een hele boekenkast vol geschreven met allerlei soorten boeken.
Een aantal daarvan heb ik al met veel plezier gelezen. En ik kan niet anders zeggen dat ze me ook boeien. Het een soms meer dan het andere. Maar voor een aantal uren leesplezier zonder al te veel sores zijn ze zeker wel goed.
In de bieb hier in de wijk staat soms een hele plank met haar boeken, die ook vaak een handzaam formaat hebben. Dus wie zich de komende tijd even terug wil trekken uit de boze wereld…
Deel dit op:
Geen goud…
Vaak genoeg ben ik langs dit gebouw gereden. Niks bijzonders meestal, al zitter er wel een aantal elementen in die ik graag wat verder zou willen bekijken.
Het staat op een hoek van de Burgemeester Oudlaan en het begin van de Maasboulevard in Rotterdam. Het behoort waarschijnlijk tot de campus van de Erasmus Universiteit en is in gebruik als studentenhuisvesting.
Maar toen ik er laatst langsreed en de zon er op een bepaalde manier op scheen, keek ik er even met andere ogen naar.
Ik maakte snel vanaf mijn bijrijdersplaats een foto. Niet echt onscherp, maar ook niet een toppertje. Maar het laat wel zien dat het in dat licht wel even leek te blinken als goud. Of had ik mijn roze levensbrilletje op? Nou ja, doet er niet toe. Een beetje zonneschijn kan je wereldbeeld toch mooi even met goud besprenkelen… 😉
Deel dit op:
Kleur
Kunstenaars weten vaak op heel verrassende wijze de natuur te verbeelden. Ik kan daar vaak heel veel bewondering voor hebben.
Maar wie goed om zich heen kijkt en oog heeft voor kleine details, ziet ook in de natuur zoveel moois om zich heen.
Het is niet altijd voor de hand liggend om er met volle teugen van te genieten. Je hoofd zit wel eens vol met allerlei vragen, problemen om op te lossen, onafgemaakte of te lastige klussen die nog afgehandeld moeten worden.
Dan helpt het om je wandelschoenen aan te trekken, je jas dicht te knopen en de natuur in te trekken.
De wind door je haar, zon of regen op je hoofd. De ene voet voor de andere zetten en regelmatig even stil staan om te kijken.
En tien tegen één dat je opeens de dingen anders ziet. Mooier of beter. Kleine troost in bange dagen.
Deel dit op:
Landgoed Twickel
Bron: Google foto’s
Tijdens ons verblijf in Enter maakten we ene wandeling over Landgoed Twickel. Nou ja, maar een een klein stukje van dat landgoed, want het beslaat 4.400 hectares. Daar zijn dus vele mooie en lange wandelingen te maken.
Wij waren er op een zondag en het was prachtig weer. Er waren dus meer wandelliefhebbers, maar hoewel we veel mensen tegenkwamen (en ook veel honden) was er ruimte genoeg. Niemand liep elkaar in de weg.
Het kasteel Twickel wordt nog bewoond en is dus niet toegankelijk. We stonden ervoor en ik had Downton-achtige visioenen. Grote zalen, trappen, veel antiek en kunst. Maar ja, dat konden we dus niet met eigen ogen zien.
Maar de fantasie verbleekte bij de pracht van de natuur. Weidse vergezichten, hoge bomen, stille doorkijkjes en dat alles omhuld met een waas van aardse geuren en vogelgezang.
We liepen een flink stuk en onderweg zochten we een bankje op om ons brood op te eten en wat te drinken. Genieten in optima forma.
Deel dit op:
Er tussenuit
😉 😉 😉
Deel dit op:
Lievelingskleur
Iedereen heeft wel een lievelingskleur of zelfs meerdere.
Ik kwam er op toen we laatst in een wachtkamer tegenover een mevrouw zaten, die een rode agenda, rode portemonnee en een rode telefoon had. Overduidelijk was rood dus haar lievelingskleur.
Zelf word ik blij van rood, geel maar ook van groen. Al moet dat wel fris groen zijn, grauwig legergroen, nee!
Maar we hebben al een hele tijd een knalrode auto, de vierde in de reeks. Slechts onderbroken door twee keer een groene.
En als ik zo eens rondkijk, dan heb ik rode truien, broeken, rugtassen, tasjes, een rode klemmap en agenda. Ja, zelfs rode schoenen. Rood is dan ook echt mijn lievelingskleur!
Deel dit op:
Muzikale maandag
In gezelschap van Charles Aznavour gaan we naar het Montmartre van destijds. Toen er nog armoe, maar ook zoveel geluk was. Kom, even wegdromen in nostalgie…!
Deel dit op:
Gluren
Na een boodschap in een andere wijk nog even de benen strekken. En dan meteen even “gluren bij de buren”.
Het is een mooie, rustige en vooral groene wijk achter de Kleiweg in Hillegersberg. Fraaie huizen, mooie tuintjes, ja prima wonen.
En voor sommige huizen geldt een soort bonus. Want die liggen met hun achtertuin aan de Bergse plas.
Oké, ik moest even op mijn tenen staan en kreeg maar een klein stukje blauw te zien.
Maar onmiddellijk ging mijn fantasie op hol. Tuin, eigen strandje, zwemmen en zonnen. Je eigen Rivièra…. Tja, het blijft bij dromen.
Deel dit op:
Ritje
Een tijdje geleden vroeg ik buurman S. of ik zijn oldtimer mocht fotograferen en de foto’s doorsturen naar Sjoerd.
Buurman had geen bezwaar en zo kwam zijn Volvo Amazon op het blog van Sjoerd terecht.
Een paar weken later nodigde S. ons uit voor een ritje met deze mooie auto, maar dan moest het wel mooier weer zijn. Maar vorige week waren de weergoden ons goed gestemd en zo reden wij dan op een middag door de groene omgeving even buiten Rotterdam.
Vooraf kregen we nog een kort “college” over de technische dingen van de auto. Vijftig jaar oud en nog steeds in puike conditie, dankzij het sleutelen en poetsen van buurman en zijn vrienden.
Je kunt zien dat zo’n auto sentimentele gevoelens oproept. Hij is minder geruisloos dan de auto’s van nu, hij hobbelt wat meer en sturen vereist nog echte spierkracht, want geen stuurbekrachtiging. Wat er wel in zat, waren diverse asbakjes en dat is dan weer iets wat nu in auto’s ontbreekt.
Ik snap heel goed dat zo’n auto indruk maakt en bij velen een gevoelige snaar raakt. Het is toch een brok geschiedenis op de weg.
