Rookgordijn

Soms lijkt het wel of instanties een soort van rookgordijn willen optrekken. Jaren lang kwam gas en licht van het Gemeentelijk Energie Bedrijf, kortweg GEB. Het GEB werd Eneco.  Tot een aantal jaren geleden inde dat bedrijf ook de waterschapsbelasting en de kosten voor het waterverbruik. Dat moest allemaal anders. Het water wordt sindsdien geleverd door Evides en de waterschapsbelasting moesten we betalen via het Hoogheemraadschap Schieland, dat later samenging met het Hoogheemraadschap Krimpenerwaard en de naam veranderde in Hoogheemraadschap Schieland en Krimpenerwaard.

De inning van de waterschapsbelasting wordt nu echter gedaan door de Regionale Belasting Groep. De aanslagen die wij jaarlijks ontvangen bestaan uit minimaal 2 druk bedrukte A4-tjes, vergezeld van het (on)nodige andere kleurige drukwerk. Maar toen ik laatst wat van die post opborg, moest ik echt even zoeken naar het jaar van de aanslag. Die staat niet duidelijk ergens rechtsboven, maar enigszins verscholen middenin. Zou dat zijn om je alert te houden?

En hoe is het verder met Eneco? Die levert ons nog steeds gas en elektriciteit en stuurt ons dan een jaarnota van ook weer ettelijke A4-tjes. Want de specificaties worden als maar langer. De meterstanden geven we trouwens per e-mail door aan de netbeheerder, en die heet Stedin, en plaatst ook de meters.

Kun je het nog volgen? Nou ik eigenlijk niet. Onze administratie is inmiddels net zo gecompliceerd en uitgebreid als die van een klein bedrijf vroeger. Wie wat is en hoe beheert, factureert, berekent en plaatst, is me al lang niet meer zo duidelijk. En stiekem geloof ik dat al die rookgordijnen met opzet worden opgetrokken, zodat de burger niet meer weet van hoe of wat. En denkt “Acht, laat maar!”

Zomers

Wat zijn we toch druk met het weer. Het is te warm of te koud voor de tijd van het jaar, het regent te veel, te weinig, te hard.Afgelopen vrijdag was het inderdaad ineens bloedheet, nadat we een paar dagen er voor nog dachten dat de herfst begonnen was. En meteen paniek!!!

Waarschuwingen over onweer, hevige windvlagen, code geel.

Waarom genieten we nou niet gewoon van wat er is. Want veranderen kunnen we het toch niet.

 

Kleurtje

In deze tijd van superfoods verwacht je toch niet dat een fabrikant op de markt komt met iets dat eigenlijk alleen een kleurtje aan je water geeft.
Op TV had ik al een reclamevoorbij zien komen, maar vorige week zag ik de flesjes in het echt. Niet te geloven, een miniflesje (inhoud 48 ml) voor Eur. 2,99. Een flesje dat zo klein is, dat je het overal kunt meenemen. Jaja, op je surfplank zeker? Om ook daar je watertje een kleurtje en een beetje smaak te geven. En de prijs? Ik heb echt twee keer moeten kijken. Bijna 63 euro voor een liter, omgerekend. Daar heb je ook een heerlijke whisky voor, of een mooie cognac. Okay, dat is wel een andere categorie 😉 

 

Afval

Sinds kort hebben wij hier drie grote afvalbakken in de voortuin staan. Gelukkig niet in het zicht, maar wel prominent aanwezig. Een capaciteit van ruim 700 liter afval. Het principe van afvalscheiding vind ik prima. Maar de manier waarop ….. Waarom wordt er niet gestreefd naar minder verpakking en dus minder afval? Moet een plastic doosje nou echt een aluminium deksel hebben en daarom heen nog een bedrukt kartonnetje? Drie soorten afval voor één product.

Bron: You Tube

Eigenlijk zou ik het liefst terug willen naar die ouderwetse zinken vuilnisbak, die minimaal elke week geleegd wordt, statiegeld op glas en plastic flessen en een schillenboer langs de deur, aan wie we ons gft-afval kunnen geven.Of ben ik nou toch die vervelende ouwe zeurende muts aan het worden?

 

Even anders

Afgelopen zondag was er Japanse markt in Leiden. Met het mooie weer leek ons dat wel wat, en met ons heel vele anderen 😉
Bij het Sieboldhuis op het Rapenburg stonden allerlei kraampjes, waar je heerlijk Japans kon eten en dat is echt meer dan sushi alleen. Er was sake te koop en nou ja, nog veel meer van wat er zoal op zo’n markt te zien en te koop is.
Natuurlijk liepen er wat dames in prachtige zijden kimono’s, maar vooral ook veel jonge mensen, verkleed als .. ja als wat. Veel Lolita-achtige meisjes, levende poppen met pijpenkrullen, petticoat rokjes en ronde rode mondjes. Cosplay oftewel verkleed als een karakter uit een film. In Japan heel bekend en populair. Maar dat er hier ook zo veel zouden zijn, wisten we niet. Velen vonden het maar wat leuk on gefotografeerd te worden en dat heb ik dan ook graag gedaan (klik op de foto om te vergroten).

Borduren

Ik had er al veel over gehoord, maar was er nog nooit geweest. In het Catharijnenconvent in Utrecht. Een prachtig museum met religieuze, voornamelijk christelijke, kunst. En op dit moment, tot en met 16 augustus, is er een tentoonstelling te zien van middeleeuwse kerkelijke gewaden. Prachtig geborduurd en ook bijzonder mooi tentoongesteld. Het is bijna onvoorstelbaar hoe fijntjes en met eindeloos geduld de kazuifels, stola’s en koorkappen steekje voor steekje bedekt werden met, uiteraard, veel Bijbelse voorstellingen. Maar ze geven ook een tijdsbeeld, er is zelfs een soort van kerkelijke mode, die gaandeweg verandert. Kostbare stoffen zoals fluweel en zijde, brokaat en dan nog eens rijkelijk geborduurd met schitterende kleuren en glinsterend goud of zilver. Het kan bijna niet anders dat het volk zich vergaapte aan de pracht en praal van deze kledij. Veel is in de loop der tijd vergaan, versleten. Soms werd iets vermaakt. Maar wat er nog over is, is nog steeds prachtig. Wie van borduren houdt, mag deze tentoonstelling zeker niet missen.

Klik op de foto om te vergroten:

Prietpraat

Ook Nijntje ontkomt niet aan ouder worden, al is het haar niet zo aan te zien als ons 🙁 Fris en vrolijk als altijd en ondanks haar 60 jaren, staat ze nu overal in Utrecht, op verschillende manieren versierd. Zoals deze op het Domplein, waar Nijntje een echt Hollands vestje draagt.
Gisteren zag ik haar daar, terwijl een klein meisje er naar stond te kijken met haar opa en oma. Opa legde uit dat er nog veel meer Nijntjes te zien zijn, dat er zelfs een museum voor haar bestaat. “Gaan we daar naar toe, opa?” “Nee”, zei opa, “dat doen we later nog wel eens een keertje!” “Oh ja, natuurlijk, dat doen we als ik oud ben, hè?

 

Hergebruik

Rotterdam is een stad van werken en van bouwen, dat mag wel bekend zijn. Maar niet altijd wordt er gesloopt en iets nieuws neergezet. Want dit gebouw, het oude kantoor van de Rotterdamsche Droogdok Maatschappij in Rotterdam Heijplaat kreeg een nieuwe bestemming.

Gelukkig maar, want in dit markante gebouw huist nu de Rotterdamse Academie voor Bouwkunst. In de loodsen van de RDM zitten diverse bedrijven en ateliers en de Onderzeebootloods is nu een museumlocatie.

En achter het RDM terrein ligt Heijplaat. Een rustig plekje tussen de grote zeehavens, kranen en het drukke scheepvaartkwartier.

 

Een stukje Rotterdam dat (nog) niet zo bekend is. Maar zeker een bezoek waard!

75 jaar geleden

Vandaag is het precies 75 jaar geleden dat Rotterdam gebombardeerd werd.

Voor de aanval zag de stad er zo uit:
En in nauwelijks een kwartier tijd werd de halve stad weggevaagd en zag ze er zo uit:

In de Onderzeebootloods in Rotterdam Heijplaat is op dit moment een tentoonstelling te zien, waarin archiefbeelden, maquettes, verhalen van ooggetuigen en zelfs een compleet vliegtuig te zien zijn. Heel indrukwekkend!