LOL…..?????

Deze foto maakte ik op 2 januari, niet ver van mijn huis in de wijktuin van Rotterdam-Ommoord. Normaal gesproken een idyllisch plekje tussen hoge flats. Maar op oudjaarsavond zal het er wel flink geknald hebben, gezien de toestand waarin dit bord verkeerde. Er omheen lagen restanten vuurwerk, sommige pijlen waren in de klimop tegen de bomen gestoken.
Ik vraag me af wie doet zo iets? En wat is de lol van dit soort activiteiten?
Maar vooral: wie gaat dat betalen?
Ik las in de krant dat het vervangen van (papier)containers 700,00 euro bedraagt, de kosten voor een vernielde parkeermeter bedragen ruim 5000,00 euro. Nog afgezien van het verlies aan parkeergeld.
Die rekening wordt betaald door brave burgers, die alsmaar meer belastingen krijgen voorgeschoteld. Niet door de raddraaiers en relschoppers. Dat zijn de kale kikkers, waarvan niet te plukken valt.

In dezelfde krant las ik dat de meeste relschoppers op 1 januari nog niet uit hun roes waren ontwaakt en dus geen taakstraf konden uitvoeren. Wat zijn we toch een softies aan het worden. Bij ons thuis was de leus: ‘s-avonds een vent, ‘s-morgens een vent. Brak of niet, ze hadden moeten werken. Dat helpt een kater te verdrijven.

Schoonmaak

Nu al het vuurwerk weer is uitgeknald, de lege wijn- en champagneflessen in de glasbak gedumpt en de kerstedities van alle dag-; week- en maandbladen zijn gelezen en bij het oud papier zijn gelegd, is het tijd voor de opruimploeg.
Hier in Rotterdam worden rond Oud- en Nieuw de afval-containers afgesloten. Er zouden eens domoren op het idee kunnen komen een flinke partij strijkers in zo’n bak te gooien…

Maar op 1 januari komen de mannen van de Roteb in actie. Ze openen de containers, vegen de rommel bij elkaar en zorgen dat de stad er weer toonbaar uit ziet.
Natuurlijk zou je als burger zelf de rotzooi van het vuurwerk moeten opruimen. Of dat ook overal gebeurt…..?

Kerststress

Deze Kerst waren er op sommige plaatsen winkels open, ook 1e kerstdag. Zodat je toch je dagelijkse portie inkoopgeluk kon scoren.
Ik had gedacht dat er nauwelijks mensen voor te vinden zouden zijn, maar het personeel stond in de rij.

Voornamelijk mensen die geen Kerst vierden, maar bijvoorbeeld weer wel met het Suikerfeest vrij willen zijn. En de bonus van 300% was ook mooi meegenomen. Prima geregeld dus.
Maar ik vraag me wel af, moet je nou uitgerekend op Kerst nog je dagelijkse boodschappen doen. Dat kun je toch plannen? En als je iets vergeten hebt, dan is er toch wel een alternatief te verzinnen, of te lenen bij de buren?

Spring over de daken

Oudste zoon mag dan al vele jaren uit Rotterdam weg zijn, de stad heeft toch nog steeds een speciaal plekje in zijn hart. Hij stuurde de link waarmee je over de daken van Rotterdam kunt springen. En dat niet alleen, maar ook op het veld midden in de Kuip kunt staan, of tussen het verkeer op het Hofplein.

Liefhebbers van Rotjeknor (en zij niet alleen) klikken op de foto voor een spectaculair uitzicht.

Het bureau dat dit moois maakte, Little Planet, heeft nog veel meer moois om te bekijken.

Godfried Bomans

Vandaag precies 40 jaar geleden overleed Godfried Bomans. Van hem zijn nog vele sketches op You Tube te vinden, bijna allemaal in zwart-wit. Deze vind ik de leukste: de 100-jarige. Oorspronkelijk was het stuk nog veel langer, maar helaas meer heb ik niet kunnen vinden. Desondanks nog steeds leuk!

Verzekering

Rond deze dagen kwam ook de aanbieding voor de nieuwe zorgverzekering met de post. Wij zijn collectief verzekerd via de oud-werkgever van Leo en dat is zeker niet verkeerd. De mensen die de voorwaarden met de verzekerings-maatschappij afsluiten, zijn doorgewinterde onderhandelaars. En dat vind je terug in de polisvoorwaarden van de aanvullende verzekering.
Wij zijn er dus uit, na een beetje puzzelen, zoeken op internet naar de hoogte van de vergoedingen en wanneer je daarvoor in aanmerking komt. Eigenlijk hoop ik altijd dat we die premie voor Jan Joker betalen. Want geen kosten betekent tenslotte dat je hardstikke gezond bent.
Nou ja, op wat kleine ongemakken na, zijn we dat ook. En dat willen we zo nog heel lang houden ook!

Wat moet je ermee?

Dit is de maand van de grote en kleine cadeaus. Want er moet gegeven worden, ook al is er niets meer te wensen. Komt de Sint niet langs bij jou, dan moet de Kerstman toch wel iets bezorgen. En stonden de bladen de laatste maanden vooral vol met artikelen hoe we de komende crisis het hoofd moeten bieden, nu worden de sluizen van het luxe-leven weer opengetrokken.
Ik zie met verbazing hoe er zaken getoond worden, zoals stukjes zeep van ettelijke euro’s (zie zelden nog ergens een stukje zeep, iedereen heeft zo’n flesje met een pompje), papieren tassen van meer dan 40 euro, kaarsenstandaards in zoveel soorten en maten, dat je er dol van wordt. (de oude gaan zeker weer naar de kringloopwinkel?)

Maar dit sloeg voor dit jaar alles: een boterhamzakje à raison van Euro 8,95. Na het langdurig bekeken te hebben, vroeg ik me af wie dit nou zou kopen? Want wie zo veel geld uitgeeft voor een boterhamzakje, die eet natuurlijk zijn bammetje niet uit een papiertje. Die gaat lunchen, al of niet op kosten van de zaak.
Eventjes googlen, leverde deze link op. Het zakje is dus van stof, en je gebruikt het vooral om een statement af te geven. Hier thuis zouden ze toch minstens elke keer een schoon zakje om de boterhammetjes willen. Dat betekent x-maal het aankoopbedrag uitgeven en die zakjes telkens weer wassen (en strijken). Wat was er toch mis met die vetvrije papieren zakjes?

Kerstmarkt

Voor de echte Kerstmarkt moet je eigenlijk in Duitsland zijn. Daar vind je nog mooie etalages, gezellige stalletjes met kerstartikelen, Glühwein en Apfelstrudel. Dus gaan wij er elk jaar, samen met schoonzus en zwager, op uit.
Deze etalage zagen we alweer een aantal jaren geleden in Münster. Toch nog een beetje alternatieve Kerstman…

Wat moet je ermee?

Laatst bedacht me dat er overal in Nederland kasten vol moeten staan met dingen die we kregen of kochten, maar die in het gunstigste geval slechts één keer gebruikt zijn. Want gebruiken jullie regelmatig een wafelijzer, chocoladefontein, pastamaker, donutbakker, kaasfonduestel, steengrill of andere apparaten?
Zelf moest en zou ik jaren geleden een pastamachine hebben. Kreeg hem voor mijn verjaardag van manlief, die er veel geld voor betaalde. En hoe vaak maakte ik verse pasta?

Met het schaamrood op de kaken beken ik dat die keren op de vingers van één hand te tellen zijn. Te veel werk, te veel rommel, te veel rompslomp.
Het zelfde geldt voor het wafelijzer. Ze zijn heerlijk hoor, die wafels. Maar na de eerste keer heb je voor jaren genoeg wafels gegeten. En komt er visite, dan dan haal ik gebak of koekjes bij de bakker.  Dus staan pastamachine en wafelijzer vredig op elkaar gestapeld in de berging.