Category Archives: Hobbies

over mijn hobbies

Muzikaal

Posted on by

De meeste planten hebben een mooie, officiële Latijnse naam. Maar er zijn zoveel verschillende vormen, die vaak ook nog een een beetje op elkaar lijken. Dus krijgen nieuwe variëteiten naast hun officiële naam een soort van bijnaam.

Dat zal nog knap lastig zijn om die namen te verzinnen. Er zijn tegenwoordig toch niet meer zoveel koningen, prinsen of prinsessen die je nog kunt vernoemen. En als je een persoon uit de geschiedenis kiest, dan weet je maar niet hoe lang die nog in de gratie blijft 😉

Maar in de muziek zijn de mogelijkheden nog lang niet uitgeput. En de kwekers van Astibles (pluimspirea) zochten de namen dan ook in de popmuziek.

Een paar weken geleden waren het nog maar net opkomende planten in een groot bed in Arboretum Trompenburg. Alleen die bordjes verwezen naar de muziek. Maar als ze bloeien -en dat doen ze vast wat later in het jaar- gaan we gewoon weer kijken om te zien of er echt zoveel muziek in zit… Of de Astibles Punk Rock, Rock and Roll, Metallica en nog wat anderen inderdaad de pan of het perk uit swingen

Zoeken

Posted on by

De bloementuintjes die ik bij de Appie kreeg had ik nog even laten liggen. Ze werden soms van hier naar daar geschoven, maar ach, ze lagen niet in de weg.

Maar toen voor Pasen de tafel uitgebreid gedekt moest worden, moesten ook de bloementuintjes met nog wat andere zaadjes verkassen.

Waar zou ik die nou eens neerleggen? Niet in de kamer, want dan bleef het toch rommelig. Niet inde gang, niet op mijn eigen kamer. Nee, ik legde ze ergens waar ze uit het zicht waren, maar toch simpel weer terug te vinden.

Maar de nacht na Pasen schrok ik wakker met de gedachte “Waar heb ik die doosjes nou toch gelaten?”

De volgende morgen meteen maar eens kijken. Ik zocht, ik zocht, maar nergens te vinden. Ook Leo zocht mee, maar zonder resultaat. We zochten onder de bank, in de boekenkast, in alle keukenkastjes. Maar geen bloementuintjes. Vagelijk herinnerde ik me dat ik ze ergens bij elkaar gelegd. Er vormde zich een beeld, maar hoe ik ook zocht, geen spoor.

Tot afgelopen donderdagmorgen. Ik keek weer eens in de berging, zonder resultaat. Had ik ze nou toch, zonder er bij na te denken, weggegooid? Toen viel mijn oog op dat ene barbertje onder de plank. En kijk….., in een mandje, netjes droog en opgeruimd, daar lagen ze dus!

En gisteren heb ik ze dus gezaaid. Nog even wachten en dan kunnen de roze, witte, gele en regenboogmix-bloemen worden uitgeplant.

Vechtpartijtje

Posted on by

Als we rustig in de kamer zitten, is het ineens een kabaal van je welste in de tuin. Gekrijs, klapwiekende vleugels en we zien wat veren door de lucht waaien.

Het zijn eksters en roeken, die duidelijk met elkaar in gevecht zijn. Maar waarom? Dat weten we zo gauw niet te achterhalen. Ze vliegen onrustig heen en weer en wippen van de schutting op het dak van de buren.

Maar dan ontdekken we iets op onze tuinkast. Lag dat er nou al? Nee, het blijkt een stuk brood te zijn. Maar dat is wel gek, want dat dak loopt rond af en je moet wel heel goed mikken dat zo’n broodkorst precies in het midden komt en blijft liggen. Trouwens, hele boterhammen gooien wij niet in de tuin. Hooguit wat kruimels uit de broodmand. We vermoeden dat het uit de bek van een vogel gevallen is.

Omdat wij opstonden zijn de vogels meteen weg gevlogen. Maar dat duurt niet lang en dan begint het gevecht alweer.

Uiteindelijk blijft er één roek over, die de korst met zijn poot op het dak vastdrukt. Zo, daar zal hij eens op zijn gemak van genieten…. Totdat er weer een ander zo brutaal is om ook een deel van de buit op te eisen. Even tilt de roek zijn poot op en …. floep, de broodkorst valt naar beneden en verdwijnt tussen de planten.

Dan heeft de vogel er genoeg van. Als het moeilijk wordt, zoekt hij wel ander voedsel. En zo is de rust weergekeerd in onze tuin.

Boek

Posted on by

Sommige boeken trekken je meteen in het verhaal. Bij Het lied van de Mistral ging het een beetje moeizaam. Waar dat aan ligt. Ik weet het niet. Er lopen wel vaker verschillende lijnen door elkaar in een verhaal.

Olivier Mak-Bouchard: Het lied van de Mistral

De ik-figuur woont met zijn vrouw Blanche in een klein vlekje in de Provence. Ze hebben weliswaar goed contact met de buren, maar komen er niet regelmatig over de vloer.

Tijdens een noodweer stort een deel van een muur in op het terrein van de buurman. In de stromende regen komt hij de verteller halen. Waarom? Dat is het begin van een vreemde ontwikkeling.

Buurman denkt dat er een bron is en begint met graven en de schrijver helpt mee. Enigszins tegen wil en dank, maar steeds enthousiaster. Ze ontdekken inderdaad een waterbron. En water is meer dan goud in het droge gebied.

Was die bron er altijd al? Het lijkt er niet op. Maar uit welke tijd is ie dan wel? En moeten ze het melden bij de autoriteiten? Want er worden ook oude voorwerpen gevonden. Hebben die archeologische waarde? En dat water, kun je dat drinken of zou het alleen geschikt zijn voor bewatering van de kersenboomgaard? zoveel vragen zonder duidelijk antwoord.

Het wordt steeds geheimzinniger, vreemder en soms lijken sagen, legenden en koortsdromen door elkaar te lopen. Totdat een natuurramp leidt tot een onoverkomelijk einde.

Ik vond wel een mooi, maar wat bevreemdend boek, met bespiegelingen over de natuur van de streek en diverse facetten van de geschiedenis.

Recept

Posted on by

Hoewel ik heel graag kook, laat ik sommige groentes vaak in de schappen liggen. Aubergine is zoiets. Ze glanzen me vaak tegemoet, lijken perfect te kunnen optreden in heerlijk schotels. Maar toch, vaak kopen doe ik ze niet.

Maar een bericht dat het wel heel lekkere en ook gezonde groente is, liet me besluiten om er ook weer eens eentje in mijn wagentje te leggen. Thuis verdween hij in de groentela en pas na enkele dagen realiseerde ik me dat er nu toch wel iets mee gedaan moest worden.

Start het filmpje met deze link

Tablet erbij, internet op en zo kwam ik terecht bij dit filmpje. Een maaltijd, bereid door Rudolph van Veen, al lange tijd mijn favoriete kok. Dat moest wel lekker zijn.

En dat was het niet alleen, het was ook nog eens super eenvoudig. Een met bakpapier beklede bakplaat beleggen met schijfjes aubergine, rode ui in smalle reepjes erop en bestrooien met een flinke lepel ras-el-hanout en een ferme scheut olijfolie. Een kwartiertje (of iets meer) in de oven, Italiaans spek erover en nog even terug in de oven. Dat spek had ik niet in huis, maar een restje mozarella smaakte ook en zo bleef het ook nog een een vegetarische maaltijd.

Erbij tomaten couscous. Ook al zo simpel, want eigenlijk gewelde couscous ombakken met wat knoflook en tomaten.

Ik kan het aanraden. Aubergine komt beslist vaker op het menu!

Boek

Posted on by

Maria Janssen beschreef het leven van haar moeder (1905-2016). Een leven dat heel veel veranderingen heeft gekend.

En al lezend herkende ik ook heel veel dingen, die mijn eigen moeder beschreef.

Het boek is geen roman, maar ook geen wetenschappelijk werk. In een prettige stijl vertelt de schrijfster over haar familie, waar zeker in de eerste vijftig jaar de Rooms Katholieke kerk nog heel veel in de melk te brokkelen had.

Maar ook beschrijft ze de armoe, die ene deel was van moeders jeugd. Voor meisjes was een carrière niet weggelegd. Doorleren was geen optie, hoe zeer dat ook gewenst werd. Maar in een “dienstje” ging Maria’s moeder niet. Ze ging werken in een naaiatelier en leerde daardoor prima kleding maken. Maria en haar zus mochten wel doorleren. Al nam moeder toch op een zeker moment een radicaal besluit voor Maria.

Uiteraard is het boek doortrokken van persoonlijke herinneringen, maar de schrijfster heeft ook gezocht naar hoe er in de maatschappij op alle veranderingen werd gereageerd. Hoe anderen dat ervoeren of er mee omsprongen. Dan worden stukken uit kranten, tijdschriften of rapporten geciteerd.

In ruim honderd jaar is er veel, heel veel veranderd in de wereld. Ik vond het fijn om daarover te lezen, dingen weer eens in een ander perspectief te zien.

Zelf herkende ik ook veel van de herinneringen van mijn eigen moeder. Ook mijn moeder wilde albsoluut niet dat haar dochters “andermans pispotten zouden legen”. Maar voor anderen zullen er ook parallellen te ontdekken zijn. Een absoluut interessant boek.

Lente

Posted on by

Volgens meteorologen begint de lente vandaag, op de eerste dag van maart.

Maar op de lagere school leerde ik dat de seizoenen altijd op de 21e ingingen. En nou ben ik al behoorlijk “op leeftijd” en interesseert het me eigenlijk geen zier welke datum er gebruikt wordt.

De lente begint als de natuur er klaar voor is. En dat is soms veel vroeger dan cijfermatig bepaald is. Dus staan er al weken sneeuwklokjes en krokussen in de tuin.

De bakken met bollen stonden nog een beetje verdekt opgesteld omdat ze anders te veel regen zouden vangen. Maar nu begint daar ook van alles te bloeien.

En nou maar afwachten wat er nog verder op gaat komen. Want ik stopte een aantal soorten bij elkaar, maar vergat te noteren wat het allemaal was.

Geen nood, dan kijk ik wel regelmatig en bereid me voor op (aangename) verrassingen 😉

Voedseltuin

Posted on by

Al een paar maanden geleden was ik er langs gelopen en toen we laatst weer naar het Oogziekenhuis moesten kwam ik er weer langs. Midden in een nogal groenarme wijk ligt de Habitattuin. Een tuin bestaande uit een aantal flinke bakken, met daarin allerlei planten die voedsel leveren aan bijen en andere insecten.

Het was niet echt meer tuinseizoen en alles leek daardoor een beetje triest. Maar wanneer de planten weer opkomen en alles gaat groeien en bloeien zal het een heel ander gezicht zijn.

Wat verder zoeken op internet leerde me dat in de bakken ook veel planten staan die als “eetbare apotheek” zouden kunnen dienen. Want allerlei onkruiden die we vaak bestrijden, kunnen ons de nodige vitamines en mineralen leveren. En waarom zouden we daar geen gebruik van leren maken?

Ik vind zoiets altijd heel inspirerend en hoop dan ook dat dit nog verder uitgewerkt en hopelijk uitgebreid gaat worden.

Vlakbij verrijst een nieuwe woontoren, die ook al zo hoog wordt als in Rotterdam op dit moment gebruikelijk is. De bewoners zullen vast wel blij zijn met wat meer groen voor de deur.

Boeken

Posted on by

Marthy schreef laatst iets over Michael Berg, een Nederlandse schrijver die in Frankrijk woont. Hij heeft diverse boeken geschreven, die voornamelijk in Frankrijk afspelen.

Ik las “Een echte vrouw”, “Twee zomers” en “Blind vertrouwen”, alle drie thrillers met in de hoofdrol Chantal Zwart, een Nederlandse journaliste met Frans/Nederlandse ouders.

Chantal woont in een klein gehucht in een huisje met prachtig uitzicht en een geadopteerde kat. Ze werkt bij Radio Limousin Populaire (RLP). Tegen wil en dank raakt ze verwikkeld in diverse zaken en gaat ze op onderzoek uit. Als ras-journaliste wil ze en moet ze het naadje van de kous weten.

Spannende boeken, spelend in een mooie omgeving. Met onverwachte ontwikkelingen en niet zo voor de hand liggende einden. Lekkere boeken die ik graag uit wilde lezen en dus dook ik er eens even een paar avonden in.

Dank je Marthy, dat was een goed advies.

Geurend

Posted on by

Er zijn mensen die geen knoflook willen eten. Die moeten dit blog maar gauw voorbij laten gaan, want dit staat werkelijk bol van de knoflook.

Ik kwam het filmpje tegen op YouTube en was meteen verkocht. Knoflook zit vrijwel dagelijks in ons eten en dit recept is het summum van knoflook gebruiken. Maar liefst 12 BOLLEN gaan in deze soep.

Om te proberen maakte eerst de halve hoeveelheid. Leo en ik vonden het heerlijk. En de week daarna vroeg ik of onze kinderen het ook wilden proeven. Het leek ze wel wat. En maakte ik dus een pan vol soep volgens het recept.

Natuurlijk bakte ik ook de focaccia erbij. Er bleef nauwelijks iets over en dat zegt dus wel wat.

En zo wordt het gemaakt:

Als de clip niet werkt, dit is de LINK

Het is even werk….., het hele huis geurt en afstand houden is beslist geen probleem meer 😉 😉 😉