Op zulke klanten zit de boekhandel natuurlijk niet te wachten. Maar zuinig is het wel. Maar nou ben ik nieuwsgierig welk boek het zou zijn 😉
Zo kan het ook…
Category Archives: boeken
Doe het zelf
Staan er nog wat oude stoelen bij je, waarmee je eigenlijk niet weet wat te doen?
Bekijk dan deze foto eens. Het brengt je misschien op een idee. Want wie weet is er wel een plekje te vinden voor een boekenkast.
Dan schik je de stoelen een beetje anders, zet ze op elkaar en schuift er wat planken tussen.
En voilá, een mooie plek voor boeken, snuisterijen, planten, foto’s. Origineler kan het bijna niet.
Recycling in optima forma.
Boek
Acht vrouwen in een mannenwereld.
In 1956 verzamelen zich een aantal vrouwen voor de deur van de DVSV (Delftse Vrouwelijke Studenten Vereniging) op de Oude Delft 26.
Tegen de toen nog geldende norm van “vrouwen trouwen” hebben deze vrouwen besloten om te gaan studeren. En nog wel een technische studie te gaan volgen. En dat is iets waar de mannelijke studenten erg aan moeten wennen.
In dit boek volgen we de levens van 8 vrouwen. We zien hoe het met hun dromen, hun gedrevenheid, hun passies en liefdes in de loop van de jaren vergaat.
Het is een gemengd gezelschap. De vrouwen komen uit alle lagen van de bevolking. Sommigen zijn beschermd opgevoed, maar leefden redelijk welvarend. Anderen komen uit gezinnen waar een vader ontbrak, elke cent omgedraaid moest worden. Sommigen werden tegengewerkt, anderen kregen met de paplepel ingegeven dat ze hoe dan ook moesten studeren.
Nu willen én moeten ze allemaal op een bepaalde manier hun eigen leven invullen, werken en studeren tegelijkertijd. Maar ook feesten, want dat hoort bij een studentenleven.
Er ontstaan relaties, er komen kinderen, huwelijken worden gesloten. Ze zijn soms gelukkig, soms minder en bij tijd en wijl totaal niet gelukkig.
Al met al een mooi tijdsbeeld van een wereld waarin zoveel dingen veranderden. Een deel van die veranderingen heeft onze generatie van dichtbij meegemaakt. Ik vond het dan ook interessant de ervaringen van anderen te lezen.
Het boek is geen roman in de zin van één lang verteld verhaal. Het zijn stukjes uit het leven van de vrouwen, telkens in een bepaalde periode.
Geen makkelijk lezend boek, maar wel heel boeiend!
Boek
Ik ben van huis uit wel enigszins gelovig opgevoed, maar religie speelt geen grote rol in mijn leven. En mijn kennis over de Rooms Katholieke riten en gebruiken is marginaal.
De geschiedenis van De Wartburg begint met de enorme gewetensnood waarin Herman Hegger zich bevindt. Als kind wist hij zeker dat hij priester wilde worden. Vader wilde liever nog een werkman in zijn boerenbedrijf. Toch gaat Herman als 12-jarige jongen naar het Seminarie. Maar na een paar jaar gaat hij terug naar huis. Toch pakt hij de studie weer op, op aandringen van zijn moeder.
Als priester in Brazilië beseft hij nogmaals dat hij zijn geloof in de kerk verloren is. Hij keert terug naar Nederland, wordt ziek en ontmoet in het ziekenhuis zijn latere vrouw Willy.
Herman is inmiddels overgegaan tot het Gereformeerde geloof en zet zich in voor de Stichting de Rechte Straat. In Villa De Wartburg vangen zij ex-priesters op, die vaak met gevaar voor eigen leven hun land ontvlucht waren.
Met verve en humor vertelt Loes Hegger (dochter) de geschiedenis van haar jeugd, met de vreemde situaties en steeds wisselende bewoners in huis. Zij zocht diverse ex-priesters op en vroeg hen hoe zij naar hun verblijf in Velp terugkeken.
Het is een boek over mensen, in een periode van hun leven waarin alles op z’n kop werd gezet, alle zekerheden wegvielen. De ene dag waren ze een gerespecteerd priester, de volgende dag werden ze outcasts. Uitgestoten door de maatschappij, stonden ze op straat, zonder geld, zonder bezit. Soms moesten ze vrezen voor verraad, gevangenschap. Vaak moesten ze op stel en sprong hun familie achterlaten, zonder goed afscheid te kunnen nemen.
Ik las het boek in één adem uit. Het bracht me even in een wereld waarvan ik het bestaan niet kende.
Boek
Valentina krijgt bericht van een Londense advocaat, die haar vertelt dat haar moeder haar een boekwinkel heeft nagelaten. Ze is hogelijk verbaasd, want haar moeder stapte zo maar uit haar leven toen ze 12 was. Nooit, nooit meer heeft ze iets van haar gehoord.
En dan nu ineens… een erfenis. Wie was haar moeder, waarom liet ze Valentina alleen en vooral waarom heeft ze nooit meer iets van haar gehoord?
Omdat te onderzoeken, moet ze dus naar Londen. Helemaal alleen, want ze ligt in scheiding. Al met al geen vrolijke start.
Maar dan begint een soort van speurtocht naar het levensverhaal van haar moeder. Misschien soms een beetje ver gezocht en vaak heel toevallig.
Een gezellig boek, voor boekenwurmen en liefhebbers van een niet al te zwaar verhaal. En ook Londen lovers komen aan hun trekken.
Ach, een beetje verdriet, een snufje oud zeer, veel oude en nieuwe romantiek. Geldproblemen, maar ook creatieve oplossingen.
En boeken, schrijvers en boektitels en verwijzingen in allerlei soorten. Een met verve geschreven en heel ontspannend boek.
Boek
Iemand raadde dit boek aan en het leek me wel wat.
Als Linda’s vader overlijdt, erft zij zijn aandeel in hotel Flanagans in Londen. Dit tot groot ongenoegen van haar neven, die maar wat graag haar aandeel in bezit willen krijgen.
Maar Linda is vast besloten het hotel nieuw leven in te blazen na de lastige oorlogstijd. Samen met haar vriendin Mary lukt dat ook wonderwel.
Een vrouw alleen, aan het hoofd van een hotel, in de jaren vijftig, dat geeft problemen. Het is voor velen onaanvaardbaar en dus moet Linda tegen heel wat vooroordelen opboksen. Vrouwen die meer willen dan alleen het huishouden en kinderen zijn vaak een doorn in het oog van de mannen.
Moeilijkheden zijn er om overwonnen te worden en met behulp van haar personeel wordt Flanagans een plek waar heel Londen zich wil vermaken.
Een gezellig boek, zonder al te veel diepgaande persoonlijke beschrijvingen.
Verboden
Ik las dat de boeken van Karl May over Winnetou uit de handel zullen gaan.
Het is voor het overgrote deel fantasie en geen werkelijke geschiedenis. Maar de beeldvorming zou kwetsend zijn voor de Indianen. Het moet toch niet gekker worden…!
Ik vraag me af, mogen we straks nog kijken naar Dynasty of Dallas, naar Zeg eens AA of Oppassen. Daar zitten toch ook heel wat stereotiepen in. Er is vast wel iemand die zich er aan ergert. Of zich er aan ergeren gaat.
Natuurlijk wilde ik hier een omslag van Winnetou plaatsen, maar dat was al niet meer zo gemakkelijk te vinden. Dus fotografeerde ik maar een Indiaan uit één van de boeken van onze jongens, die hier nog staan. Hopelijk zal ik me daar geen buil aan kunnen vallen.
Wie fan is van May’s indianenverhalen zal zich wel moeten haasten. En zich ergens verschuilen als ie die boeken leest. Je weet maar nooit wie zich aangesproken voelt.
Het eind van deze waanzin lijkt me nog niet in zicht.
Boek
Omdat ik nog steeds niet in de stemming ben voor al te bloederige of bloedstollende scenes, zocht ik een boek, dat niet al te realistische details zou beschrijven, maar toch spannend, vlot geschreven maar wel heerlijk relaxed zou zijn. En dit boek voldeed aan mijn eisen.
Pierre Martin, de schrijver verschuilt zich achter een pseudoniem, maar heeft al diverse boeken op zijn eigen naam gepubliceerd.
Isabelle Bonnet is op weg naar het dorp in de Provence waar zij is geboren. Ze is er na de dood van haar ouders, toen ze zelf acht jaar was, nooit meer terug geweest. Maar nu wil ze toch eens kijken hoe het daar was. Is het echt zo’n ingeslapen plekje. Dat zou mooi zijn, want rust is vooral het doel van haar reis.
Na een heel traumatische ervaring moet ze vooral bijkomen. Weer haar leven op de rails krijgen en aan haar revalidatie werken. En toch ook eens uitzoeken hoe het zat met dat ongeluk waarbij haar ouders omkwamen….
Maar dan blijkt dat het dorp helemaal niet zo ingeslapen is. Het bruist van het leven en…. er is een geheimzinnige moord gepleegd. In een huis wordt een dode vrouw gevonden. Maar woonde zij daar wel? En welke relatie had zij met de bewoner, die op dat moment nergens meer te vinden is?
Allemaal ingrediënten voor een leuke en gezellige thriller. Want hoewel er dus gemoord wordt en een portie geweld soms niet wordt geschuwd, is het vooral een zonnig verhaal met de nodige spanning.
Fijn vakantieboek, voor lekker lezen onder de parasol. Glaasje witte wijn, zoutje, hapje…. Bijna als in de Provence… 😉
Boek
Sommige boeken trekken je meteen in het verhaal. Bij Het lied van de Mistral ging het een beetje moeizaam. Waar dat aan ligt. Ik weet het niet. Er lopen wel vaker verschillende lijnen door elkaar in een verhaal.
De ik-figuur woont met zijn vrouw Blanche in een klein vlekje in de Provence. Ze hebben weliswaar goed contact met de buren, maar komen er niet regelmatig over de vloer.
Tijdens een noodweer stort een deel van een muur in op het terrein van de buurman. In de stromende regen komt hij de verteller halen. Waarom? Dat is het begin van een vreemde ontwikkeling.
Buurman denkt dat er een bron is en begint met graven en de schrijver helpt mee. Enigszins tegen wil en dank, maar steeds enthousiaster. Ze ontdekken inderdaad een waterbron. En water is meer dan goud in het droge gebied.
Was die bron er altijd al? Het lijkt er niet op. Maar uit welke tijd is ie dan wel? En moeten ze het melden bij de autoriteiten? Want er worden ook oude voorwerpen gevonden. Hebben die archeologische waarde? En dat water, kun je dat drinken of zou het alleen geschikt zijn voor bewatering van de kersenboomgaard? zoveel vragen zonder duidelijk antwoord.
Het wordt steeds geheimzinniger, vreemder en soms lijken sagen, legenden en koortsdromen door elkaar te lopen. Totdat een natuurramp leidt tot een onoverkomelijk einde.
Ik vond wel een mooi, maar wat bevreemdend boek, met bespiegelingen over de natuur van de streek en diverse facetten van de geschiedenis.
Boek
Maria Janssen beschreef het leven van haar moeder (1905-2016). Een leven dat heel veel veranderingen heeft gekend.
En al lezend herkende ik ook heel veel dingen, die mijn eigen moeder beschreef.
Het boek is geen roman, maar ook geen wetenschappelijk werk. In een prettige stijl vertelt de schrijfster over haar familie, waar zeker in de eerste vijftig jaar de Rooms Katholieke kerk nog heel veel in de melk te brokkelen had.
Maar ook beschrijft ze de armoe, die ene deel was van moeders jeugd. Voor meisjes was een carrière niet weggelegd. Doorleren was geen optie, hoe zeer dat ook gewenst werd. Maar in een “dienstje” ging Maria’s moeder niet. Ze ging werken in een naaiatelier en leerde daardoor prima kleding maken. Maria en haar zus mochten wel doorleren. Al nam moeder toch op een zeker moment een radicaal besluit voor Maria.
Uiteraard is het boek doortrokken van persoonlijke herinneringen, maar de schrijfster heeft ook gezocht naar hoe er in de maatschappij op alle veranderingen werd gereageerd. Hoe anderen dat ervoeren of er mee omsprongen. Dan worden stukken uit kranten, tijdschriften of rapporten geciteerd.
In ruim honderd jaar is er veel, heel veel veranderd in de wereld. Ik vond het fijn om daarover te lezen, dingen weer eens in een ander perspectief te zien.
Zelf herkende ik ook veel van de herinneringen van mijn eigen moeder. Ook mijn moeder wilde albsoluut niet dat haar dochters “andermans pispotten zouden legen”. Maar voor anderen zullen er ook parallellen te ontdekken zijn. Een absoluut interessant boek.