Het is niet voor de eerste keer dat ik me verwonder over de oerkracht van de natuur. Kijk nou eens naar dit viooltje. Het piept zomaar tussen de cementen voegen van een muur uit.
Daar is een keer een zaadje ingewaaid, kreeg worteltjes en wurmde zich tussen de stenen.
Tot zover lijkt me dat een logische gang van zaken. Maar dat het dan verder groeit, blaadjes krijgt en zelfs bloeit…. Daar kan ik niet over uit.
Want er komt geen brute kracht aan te pas. Zachtjes, maar gestaag groeide het verder. Door niks en niemand tegen te houden.
En wij mensen denken dat we de natuur kunnen regelen, temmen, veranderen, beïnvloeden…. Wie denken we wel wie we zijn…..?
Ja, dat is echt heel mooi!
Prachtig vind ik dit. En de natuur temmen, ja misschien in een tegeltuintje in Nederland maar als je zoals wij hier midden in de natuur woont piep je wel anders. Het is hard werken om de natuur enigzins in bedwang te houden.
Helemaal mee eens. Dit is de kracht van de natuur in het klein, nou ja, niet zo klein. Maar kijk eens naar vulkanen, stormen, overstromingen enz.
Ja dat is heel mooi. Ik heb een map met foto’s van dat soort dingen. Getiteld: tegen de verdrukking in!
Inderdaad, bijzonder en we vinden het heel gewoon.
De natuur staat voor niets! Prachtig dat je het zag en deze mooie foto maakte!
We kunnen de natuur wel vernietigen, zoals de regenwouden… Maar uiteindelijk roeien we onszelf uit.