Telkens als ik hier langs loop vraag ik me af wat voor plantjes het zouden zijn. Ik denk dat het een soort sieruitjes zijn. Dat is heel makkelijk op te zoeken, maar dat heb ik tot nu toe niet gedaan. Zou ze ook best graag in de tuin willen hebben. Maar om nou met een schepje een paar plantjes uit het plantsoen te steken, dat gaat me te ver. Nu kijk ik er niet alleen met veel plezier naar, ook anderen kunnen er van genieten.
Dat niet iedereen er zo over denkt, blijkt wel uit een artikel dat ik vandaag in de krant las. In een natuurgebied in Drenthe stonden drie zeldzame orchis-plantjes. Die zijn nu “vakkundig” uitgegraven. Alleen drie gaten in de grond herinneren aan hun aanwezigheid. De dader ligt helaas op het kerkhof. Maar ik hoop natuurlijk dat zijn gestolen goed niet gedijt. Al blijft het eeuwig zonde van de leuke plantjes!
Category Archives: Rotterdam
Uitrusten
Dinsdag en zaterdag is er altijd markt in het centrum van Rotterdam. Een lange rij kramen staat dan op de Binnenrotte. De andere dagen is dat enorme plein leeg en verlaten en heeft de wind er vrij spel. Maar op de marktdagen is het er heel gezellig en levendig. Je kunt er van alles vinden. Groente, fruit, kleding, sieraden, olijven, vis, kaas, worst, bloemen, planten, nog veel meer en soms ook nog wat tweedehands spulletjes. Geen wonder dat er druk gebruik gemaakt wordt van deze markt. De Markthal leek een genadeloze concurrent te zijn, maar daar vind je weer heel andere zaken en komt de “gewone” Rotterdammer niet. Dat is meer voor toeristen. Het is een hele wandeling om alle kramen langs te gaan. Maar uiteindelijk kom je toch weer altijd terug bij het metrostation. De gemeente heeft juist daar vlak bij een lange bank geplaatst die uitnodigt tot even zitten, een kroketje eten, je telefoon checken of zomaar wat zitten en mensen bekijken. Op mij komt dit beeld over als “typisch Rotterdams”, maar het zal in andere plaatsen wel niet anders zijn 😉 😉
Deel dit op:
Vrolijk Pasen
Lang hoefde ik niet te zoeken naar een leuk plaatje bij deze eerste paasdag. Want onderweg wandelde ik met de Ganzenpas langs dit huis. Volop in het zonnetje stonden de paashazen hier te kijken en iedereen op te vrolijken.
Vrolijk Pasen. Geniet van het mooie weer 😉 😉 😉
Deel dit op:
Voorjaar
Zo’n beeld mag in deze tijd van het jaar niet ontbreken. Lammetjes en een moederschaap op de dijk, bij de Rotte. Elk jaar weer een heerlijk gezicht. We liepen er langs, sjaals los, onze jassen al lang in de tas, genietend van alle kleur en bloemen langs de weg. En bijna iedereen bleef even staan om een foto te maken. Want dit beeld verveelt nooit, toch…?
Deel dit op:
Nieuw leven…
Meteen toen ik ging wandelen zag ik ze. Zelfs op de wat zanderige oever vielen ze op. Zeker acht nijlganzen pulletjes. Druk in de weer naar eten zoeken en onder begeleiding van pa en ma Nijlgans. Die keken om zich heen, bewust van allerlei gevaren. Ik ben benieuwd hoeveel van die kleintjes het overleven, want rondom loeren kraaien, eksters, reigers en ratten. Van mij hoefde ze niets te duchten, ik maakte alleen een foto. Van veraf, want dichterbij zou ik ze vast verjagen.
Deel dit op:
Vergane glorie
Hoe ouder je wordt, hoe meer herinneringen… Tja, daar valt niet aan te ontkomen. En als je dan terug denkt, dan liggen sommige herinneringen in een wel ver verleden. Want wanneer werd Winkelcentrum Alexandrium nou toch gebouwd? Dat was ergens in de jaren 80. Het staat er dus al bijna 40 jaar. Inmiddels zijn er grote stukken bijgebouwd, verbouwd, gesloopt en opnieuw opgebouwd. Van de oorspronkelijke winkels is bijna geen een meer over. Er sluiten steeds meer zaken en dat is te zien aan de grote dicht getimmerde schuttingen. Geen best teken. Want al wordt er met veel bombarie de loftrompet gestoken, echt gezellig is het er niet meer. Kleine zaken hebben er geen bestaansrecht, want de huur die moet worden opgehoest is gigantisch. Jammer, want vroeger kwam ik er graag. Nu laat ik het vooral links liggen.
Deel dit op:
Kijk nou toch…
Al vele malen moet ik er langs gelopen zijn. Toch viel het me pas vorige week op. Naast een grote boom in de wijktuin staan twee houten bordjes, er liggen bloemen bij. Och, daar zal toch niet … Nee, een ongeluk lijkt me toch zeer onwaarschijnlijk.
Dan kijk ik wat beter en zie dat er op de bordjes iets staat geschreven. Het is de laatste rustplaats van twee hamsters. Ik denk dat kinderen in de bijgelegen flat hun huisdiertjes hier hebben begraven. En er een soort monumentje van hebben gemaakt. Wel lief, zo’n gebaar in een grote stad. Al zal het wel niet zo lang meer duren of de tijd wist elke herinnering uit…. 
Deel dit op:
Nooit eens iets anders…
Vorige week waren we in de museumwoning in Vreewijk.
De woning is nog in dezelfde staat als pakweg 100 jaar geleden. De man die er met zijn ouders en later alleen woonde, hield niet van verandering. Toen hij stierf en de woningstichting het huis kwam bekijken, bleek dat er geen spat veranderd was. Geen badkamer, geen warm water, geen nieuw aanrecht, kraan of kastje. Zelfs de deuren war nooit overgeschilderd. Dat was zo uniek, dat besloten werd de woning niet aan de moderne eisen aan te passen, maar er een museumpje van te maken. Er is wel een nieuw verfje op de deuren en ramen gezet, maar nog in de oorspronkelijke kleuren. De meubels zijn bijeen gezocht in kringlopen en van donateurs. Direct na binnenkomst val je de oude tijd in, van Liberty-stoel, petroleumstelletje, kolenkachel en kolenkit, zand-zeep-soda. Wij vonden het beslist een bezoek waard. Al is het alleen maar omdat we ons dan weer eens goed realiseren dat deze tijd toch wel heel veel comfort heeft.
Deel dit op:
Imposante man…
Dit politiebureau dateert van vele jaren geleden. Het is nu een woonhuis annex kantoor, geloof ik. De bewoners hebben die strenge politieman met zijn ferme helm toch nog steeds boven hun deur.
Maar ja, de bouw wordt almaar strakker en de politieagenten van nu dragen geen helm meer. Hoogstens een hip petje. Ze zijn niet langer zo indrukwekkend als vroeger.
Maar ja, ze bekeuren je nu ook niet meer omdat je buiten de toegestane tijd een matje uitklopt. Ach, alles verandert, dus ook dit. Maar hij blijft een foto waard!
Deel dit op:
Afgedankt
Op één van mijn wandelingen zag ik deze schrijfmachine staan bij een kringloopwinkeltje. Er zat zelfs nog een stuk papier in, waar wat nonchalant op getypt was.
Kinderen van nu weten niet meer wat dit voor een ouderwets ding is. Want we hebben tegenwoordig bijna altijd een computer, of een laptop, tablet of smartfoon. Typen doen die jonge dingen met het grootste gemak, met twee vingers of ze appen met hun duimen. Zelf leerde ik nog keurig het tien vinger-systeem. Ik leerde nog wel meer, waar nu met een vragende blik op wordt gereageerd. Want wie schrijft er nog een briefkaart, wie ondertekent nog “met de meeste hoogachting” of zoekt de juiste titulatuur van de geadresseerde op. Aan “de Weledelgestrenge Heer ….. of was het Hoogwelgeboren…. ? We mailen nu dagelijks, of sturen een what’sapp. Op kantoor zijn al lang geen zalen met typistes meer, die driftig tikkend de correspondentie uitwerkten. Stenografie lijkt ook iets uit een ver vervlogen tijd.
Ik heb geen heimwee naar deze antieke schrijfmachine, met zijn toetsen waar je vingers tussen bleven haken en je zorgvuldig gelakte nagels op afbraken. Ik verlang niet meer terug naar het lint dat verwisseld moest worden, altijd net op het moment dat het niet uitkwam. Nee, laten we dit apparaat maar in een museum plaatsen. Zijn tijd is geweest en wat de komende decennia zal brengen, dat merken we vanzelf wel…
