From Russia…

Over de hele wereld moeten mensen eten. Dus zul je over de hele wereld winkels vinden waar je eten kopen kunt. En omdat elke cultuur andere gewoontes heeft, zul je ook andere dingen in zulke winkels kunnen kopen.

In de moderne wereld kunnen we steeds meer “vreemde” spullen kopen, want mensen blijven zoeken naar juist datgene wat ze van thuis kennen. Dus in een stad als Rotterdam vind je winkels voor diverse nationaliteiten. Zelf ga ik regelmatig naar een Turkse supermarkt, want daar hebben ze verschillende soorten filodeeg, heerlijke feta en prachtige grote, zoete dadels en abrikozen. En voor een speciaal soort kaas ging ik weleens naar de Italiaanse super in de stad. Op de markt vind ik Portugese, Spaanse en Marokkaanse kramen met kruiden, gedroogde bonen en olijven.

Maar dit winkeltje kende ik nog niet. Blijkbaar is de Russische gemeenschap in de stad groot genoeg voor een eigen supermarktje. Binnenkort ga ik daar eens rondneuzen, want wie weet, wil Marlika na haar behandeling in Moskou alleen nog Russische dingen eten. En dat is dan helemaal geen probleem meer 😉

Naar de markt…

Vorige week wilde ik een stukje lopen en Leo ging mee. En hij wilde nu eens niet langs de Rotte maar even naar de stad, naar de markt.

Of zoals ze in Rotterdam zeggen: “Effe naar de mart”. Goed voor altijd wel een leuk plaatje, een tas vol met groenten en fruit en soms ook nog een plant. Of een paar lapjes stof om een bloesje van te maken. Maar vaak ook gewoon een loopje over het leukste stuk van de stad. Want op de markt kom je van alles tegen. Je hoort er verschillende talen, ziet er mensen van allerlei pluimag en het geurt (of stinkt) je overal tegemoet. En met een beetje geluk is er wel een marktkoopman die iets leuks roept.

Wij gingen voor olijven, maar onderweg raakten onze tas vol met kersen, granaatappels en paprika. We zouden die olijven bijna nog vergeten zijn. Maar gelukkig vonden we bijna aan het eind een gezellige kraam, vol met noten, zuidvruchten en ja, dus ook olijven. Missie geslaagd.

Harinkje

Tsjonge, wat stond die man daar smakelijk een harinkje te happen. Hij en zijn vrouw hadden even in de rij moeten staan, want het was druk op de markt. Maar toen stapten ze opzij. Mevrouw had een broodje en hapte dat keurig weg.

Meneer had geen broodje, alleen Haring, die hij vakkundig door de uitjes haalde. Toen… hoofd achterover en daar gleed de haring soepel richting keelgat.

Net toen hij zijn tweede haring wilde verorberen, vroeg ik hem of hij op de foto wilde. Hij knikte. Ik had mijn telefoon al gereed. Daar gleed haring nummer twee zijn mond in. Hij glom van genoegen. Toen hij weg liep, maakte hij het gebaar van “Hmmm, heerlijk! Wij kregen er ook honger van.

Futureland…

Vrijdag hadden we ons tweede uitje, dit keer naar Futureland. Waar dat ligt? Op de Tweede Maasvlakte, te midden van grote industrieën, havens, schepen en kranen.

Bron: Google foto’s

Ook hier waren we al eens, maar toen was de Maasvlakte nog vrijwel onbebouwd. En nu wisten we niet wat we zagen. Binnen enkele jaren is hier uit water en zand een haven gemaakt die er wezen mag. Enorme kranen en aanlegplaatsen voor containerschepen, die behoren tot de grootste van de wereld. Niet alleen containerschepen, maar ook enorme olietankers kunnen hun lading daar kwijt. Een voorlichter van het Havenbedrijf Rotterdam gaf, tijdens de boottocht die we maakten, uitleg over wat we zo allemaal zagen. Zo staat er vlak bij de tentoonstellingshal een enorme loods, waar stalen buizen liggen. Buizen van zo’n 8 meter in doorsnee en van 8 centimeter(!) dik plaatstaal. Die worden in Roermond gewalst en via de weg naar Rotterdam vervoerd. Ze dienen als ondergrond voor windmolens en boorplatforms op de zeebodem.

Containers zijn niet meer dan grote dozen, maar er is vrijwel geen product dat niet in een container vervoerd kan worden. Op zo’n schip staan er ruim 14.000. Binnen in het schip staan er bijna net zoveel als boven op.

En wekelijks komen deze schepen in de Rotterdamse haven aan. Ze hoeven geen sluizen door en de diepgang van de haven is ruim voldoende. Dat maakt Rotterdam tot de motor van onze economie.

En hoe zit het met de huidige milieu-eisen? Tot mijn verbazing bleek dat al heel veel kranen en voertuigen elektrisch voortbewogen worden. En ook op andere punten wordt in de Rotterdamse haven goed gelet op het milieu. Rotterdam heeft op dat punt een voortrekkersrol in de wereld.

De tentoonstelling in Futureland is mooi opgezet, interessant en er kunnen diverse tochten per bus of per boot gemaakt worden. Ook kinderen kunnen zich er prima vermaken. Alles moet wel van te voren besproken worden, dus even plannen is geboden.

Beestjes kijken…

Afgelopen week waren we twee keer op stap doordat we een prijs hadden in de Postcodeloterij. Dinsdag gingen Leo en ik naar Ouwehands Dierenpark in Rhenen. We waren daar al eerder, maar nog niet nadat de panda’s er kwamen.

Het was heerlijk weer, niet te warm en niet te koud. Dus na een kopje koffie starten we met de plattegrond in ons hand. Ouwehands is prachtig aangelegd. Je loopt vrijwel voortdurend tussen bomen en overal staan uitbundig bloeiende bloemen en heesters. Dat maakt dat de dieren ook zeer op hun gemak lijken. Natuurlijk komen we ook vaak in Blijdorp, maar zo’n andere dierentuin heeft ook weer andere dieren. En daar kun je dan weer hogelijk over verbazen. Want deze parelhoenders zijn zo mooi getekend, ongelofelijk!

Het aquarium was ook beslist de moeite waard. En ook daar verbaasden we ons over al die kleuren en vormen, ontdekten we Nemo zonder al te veel problemen en we waren blij dat we sommige creaturen met glas er tussen tegenkwamen.

We gingen natuurlijk ook naar de panda’s, die zeer luxe leven in een mooi Chinees gebouw. Eén panda sliep binnen en was te saai om te bekijken, maar de andere zat buiten boven op een afdakje en vrat bamboe na bamboe onder luid geknaag. Zo te zien was hij of zij (?) zeer te spreken over het verblijf en de voor-zieningen.

In het Berenbos, spotten we grote bruine beren, die er schattig uitzien maar toch wat minder aaibaar zijn dan Teddy doet vermoeden. Wat ons verder opviel, was dat er voor kinderen zoveel leuke dingen te doen waren. Niet alleen dieren begluren, maar ook op avontuur over touwladders, wiebelbruggen en nog veel meer. Wij namen natuurlijk het gewone pad, voor onze leeftijd al meer dan avontuurlijk genoeg 😉 Al met al was het een heel gezellige dag!

Rood…

Ik ben niet de enige die telkens weer met zo veel plezier kijkt naar de bloeiende bermen. Hier in Rotterdam-Ommoord ziet het in het voorjaar geel van de paardenbloemen.

Maar nu staan de bermen weer vol met van alles en nog wat. Maar vooral de klaprozen vallen op. Knallend rood staan ze te wiegelen in de wind.

Duidelijk…

In een restaurant is het vaak zoeken naar het toilet. En ben je daar dan eindelijk, dan kun je soms aan de markering niet duidelijk zien of het nou de heren of de dames is. Maar in Zwolle, bij Anne & Max is het wel duidelijk. Ze gebruiken er gewoon hun eigen naam voor 😉


En als je nou Els, Lineke, Leo of Hans heet? Oh, geen probleem hoor, dan mag je ook gewoon door de deur van Anne of van Max natuurlijk 😉

Rommelmarkt

Zaterdag was er rommelmarkt bij ons winkel-centrum. Diverse kraampjes met vooral veel te ontspullen zaken. Ik vind dat altijd heerlijk om rond te snuffelen, maar kopen, ho maar! En aan kannetjes en blikken kan ik maar moeilijk voorbij lopen. Toch bleef ik sterk.

Maar dan, op het laatst zag ik nog een leuk blikje. Voor 50 cent werd ik de eigenaar. Nou ja, de koffiezegels vinden er een mooi plekje in. Wat wil een mens nog meer?

Er was ook muziek, want het North Sea Festival 2019 draait zich warm voor Rotterdam. Dus stond er een muziektent, waar ik niet graag had willen spelen. Want van zwart zeildoek en in de brandende zon. Maar de sfeer was goed en de muzikanten en zangeres lieten zich niet door de hitte smoren. Het was al met al een zeer zonnige zaterdag!

Op een rij…

Zo maar binnen-kijken bij iemand is niet echt netjes, ik weet het. Maar ik kan het niet laten om zo nu en dan toch even te gluren naar wat ik zo al zie. En dan kom je vaak heel leuke vondsten tegen. Zoals deze vogeltjes op een rijtje. Wat er achter te zien is, blijft gewoon geheim. Hebben we natuurlijk ook niks mee te maken. Zij kijken ons aan, wij kijken gewoon eventjes terug. Een moment, goed voor een (glim)lachje…

Op stap

Afgelopen dinsdag was het de warmste dag in juni ooit. En juist op die dag had ik met mijn schoonzus afgesproken om te gaan stappen. Al om half tien ontmoetten we elkaar op station Utrecht Centraal en namen de trein naar Zwolle.
In de trein was het koel, maar buiten sloeg de hitte als een warme deken om ons heen. Het zou een dag worden met heel veel winkelen. Want in de grotere winkels was het vaak heerlijk koel dankzij de airco’s die op volle toeren draaiden. En met al die warmte moet je ook veel drinken, dus namen we het ervan op de vele terrasjes die Zwolle rijk is. Heerlijk kletsen over van alles en nog wat, hier kijken, daar kijken en dan toch besluiten dat we met deze hitte toch echt niet wilden sjouwen. Veel gevonden, maar dan toch maar niks gekocht.
Rond zes uur besloten we om in Utrecht te gaan eten, dan zaten we allebei meteen goed voor de terugreis. Het was nog even zoeken, maar uiteindelijk vonden we in de binnenstad toch iets naar onze gading.
Het was reuze gezellig en toen we de terugreis ondernamen werd het al donker… Dat doen we nog wel eens vaker, nietwaar schoonzus?