Op mijn andere blog Stuur een foto staat vandaag de vraag of je wel eens in een plaats met een vreemde naam was. Want je komt soms toch heel merkwaardige namen tegen. Plaatsnamen waar nou niet meteen de charme van af straalt. Van zeg nou zelf, wie zou er in Moddergat wonen. Jongste zoon vond het in ieder geval geen toeristische trekpleister, maar appte de foto vooral als curiositeit 😉
Category Archives: foto’s van anderen
Geëmancipeerd…
Tja, je kunt als grote supermarkt natuurlijk niet achterblijven. Dus werd er op de reclameredactie driftig vergaderd. Hoe kunnen we ons nou een beetje profileren als modern en geëmancipeerd bedrijf? Na lang nadenken kwam de stagiaire met de oplossing. Die handige nat/droog stofzuiger, die laten we bedienen door een eh… meneer. En die handige krik, in handen van een vlotte leuke vrouw, nou dat slaat aan hoor!
En zo zuigt meneer het stof en heeft mevrouw een plek in de garage. Is dat nou geen voorbeeld van emancipatie…. ? 😉 😉 😉
Deel dit op:
Prijzig
Vorige week stopte mijn wasmachine midden in een programma. Een lampje gaf aan dat “de kraan dicht was”. We waren nergens aan gekomen, hoe kon dat nou? Samen gingen Leo en ik de mogelijkheden na. Misschien een verstopte waterslang? Slang er af en filtertje doorgespoeld, maar helaas dat hielp niet. Zou het waterslot kapot kunnen zijn?
Enfin, de servicedienst gebeld. Daar nam men niet eens de moeite om te melden met wie ik sprak. Ik viel meteen in het keuzemenu en na het kiezen van een nummer werd ik er ook weer snel uitgegooid. Tot twee keer toe. Dan maar een andere keuze en kijk aan, ik kreeg contact met een mens 😉 Ja, er kon iemand komen. Kosten 199,00 euri, waarvan bijna 110,00 voorrijkosten. Er was ook een mogelijkheid om een contract aan te gaan voor 12 maanden à 24,99 per maand, dan kregen we een jaar lang een soort garantie. Ik vond het een hoop blabla, maar vooral een heleboel geld. Eens even laten bezinken.
We besloten naar de witgoedwinkel in de buurt te gaan. Daar vroegen we om een waterslot en of dat gemonteerd kon worden. Natuurlijk, maar meneer dat kunt u zelf hoor! Fluitje van een cent. En als het echt niet lukt, dan komen we alsnog even langs. We betaalden rond de 25,00. Leo zette het nieuwe waterslot op de kraan en nu doet de machine het weer. Leerzaam en spaarzaam dagje, toch…
Deel dit op:
Bloggers-bijeenkomst
Al een hele tijd dacht ik “wat zou het leuk zijn om mijn blogbezoek(st)ers eens te leren kennen”. Maar ja, willen ze dat, hoe moet dat dan, wanneer zou het …? Kortom, ik schoof het nog maar een beetje op de lange baan. Maar mijn ietwat impulsieve reactie op een blogbericht van Emie zette alles in de versnelling.
Emie was meteen enthousiast en stelde voortvarend een datum vast (vrijdag 9 maart 2018), mailde al wat bloggers en zo kwam het van de grond.
We overlegden samen en hebben inmiddels ook een locatie gevonden in het Centraal Station van Utrecht, dus voor iedereen goed bereikbaar.
Zijn er nog meer bloggers die aan willen sluiten, zet dan hieronder een reactie.
Dan kunnen we elkaar bij een kopje koffie en een lunch persoonlijk leren kennen.
En misschien willen Jeanne, Bettie, Marthy en Ton dit berichtje ook wel linken. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!
Deel dit op:
Deftig
Naar aanleiding van de 80e verjaardag die Prinses Beatrix vandaag zal vieren, zette Libelle een artikel op Facebook. Niks bijzonders zou je zeggen…. Ja, dat is wel zo, maar ik vond dit toch wel heel erg (en overdreven) deftig:
Daarnaast doet ze aan beeldhouden en zal …..
Want al ben je dan koningin geweest en stroomt er blauw bloed door je aderen, beeldhouwen blijft gewoon beeldhouwen, nietwaar?
😉 😉
Deel dit op:
Kassa
Sinds kort is onze Appie-super voorzien van scanners. Je kunt dus met een apparaatje in je hand zelf je kassabon opmaken en aan het eind afrekenen. Natuurlijk niet meer met gewoon geld, maar met een pinkaart. Dat laatste doe ik al jaren en ook dat zelf scannen heb ik al vaker gedaan. Maar toch, het staat me een beetje tegen.
Allereerst zet het mijn manier van boodschappen doen op zijn kop. Dat zal de leeftijd zijn, maar nu moet je wel heel veel handelingen tegelijk doen. Je boodschappenbriefje raadplegen, het artikel zoeken, scannen, meteen in je tas of krat zetten en die afrekening op het eind is ook nogal omslachtig. Tot slot moet je met de streepjescode van je kassabon het hekje openen om de winkel te kunnen verlaten.
Zo, en dat zou ons allemaal tijd besparen en ons leven lichter maken. Kom nou toch, meneer Heijn… Het voordeel zit toch aan uw kant. U bespaart op die manier toch vooral op de personeelskosten. Nog even en de kassières kunnen ook weg. Alles geautomatiseerd, weggesaneerd. Ik vind dat niet zo heel erg sociaal en daar kreeg ik zowaar steun voor uit onverwachte hoek. Ook jongste zoon, toch een IT-er in hart en nieren, vindt dit een gevaarlijke ontwikkeling. Want straks is er helemaal geen werk meer voor mensen die minder hoogopgeleid zijn. Jongeren komen voor dergelijke baantjes dan helemaal niet meer aan de bak. En vooral, onze samenleving wordt steeds onpersoonlijker.
Ik ben dus een dwarse klant en ga nog lekker met mijn karretje in de rij voor de kassa staan. En hou nog eens een praatje met de kassière, al is het maar om een protest te laten zien!
Deel dit op:
Film
Ik had me wat meer voorgesteld van deze film “The leisure seeker”, met overigens prachtige rollen van Helen Mirren en Don Sutherland. Er zat wel wat humor in, al was het geen dijenkletser. Maar daar was het onderwerp ook niet naar. Want Alzheimer en kanker zijn geen vrolijke onderwerpen, al maakte Ella er het beste van. Soms moest ik echt wel lachen. Maar ik heb me ook geërgerd aan wat die vrouw telkens opnieuw deed. Moet je nu steeds maar weer vragen naar iets, terwijl je weet dat je man het niet meer kan onthouden?
Beslist een film met veel mooie momenten, prachtige beelden en prima acteerspel. Maar ook met een beetje bittere nasmaak.
Deel dit op:
Veerkracht
Een scrabble-vriendin heeft in haar leven al vele moeilijkheden overwonnen. Lange tijd sukkelde ze ernstig met haar gezondheid en zelfs nu laat die te wensen over. Toch is ze altijd optimistisch en vrolijk en laat ze zich door niks uit het veld slaan.
Maar één van de laatste dagen van het oude jaar overkwam haar iets dat haar hele wereld op zijn kop zette. Ze werd in haar huis overvallen, gegijzeld door een groep mannen en beroofd van alles wat waardevol was. Ze woont op de bovenste verdieping van een flat, nou niet meteen de plek waar je een overval zou verwachten. Het bleek dan ook een vooropgezet plan te zijn geweest. De man die haar altijd zo vriendelijk had geholpen, zat in het complot. Wie het hele verhaal wil lezen wil, klikt hier.
Och, och, je zou voor minder van de kook raken. Maar niet W., die inmiddels alweer gewoon elke keer present is bij de scrabble-club. Haar vertrouwen in de mensheid mag dan wel een flinke deuk hebben opgelopen, ze laat zich echt niet alle pleziertjes afnemen, vertelde ze ons. Het is echt een vrouw met een enorme veerkracht!
Deel dit op:
Cursus
Er lag een brief van de ziektekostenverzekering op de mat. Met een mooie folder over een cursus Valpreventie. Het leek me wel wat. Ja toch? Dus bekeek ik de folder met belangstelling. Toch besloot ik om niet aan die cursus deel te nemen. Want ik weet best wel hoe je vallen moet voorkomen. Door goed uit te kijken, je vast te houden op de trap, niet te zwaar te tillen. Stevige schoenen te dragen. En je veters zo te strikken dat ze niet los gaan. En laat dát nou net de meneer op de foto niet hebben gedaan. Die is vast gestruikeld na de opname, want zijn veter hangt helemaal los.
Ik had ineens het gevoel dat de kwaliteit van die cursus te wensen overlaat.
Deel dit op:
Uitbuiken
….Och, och wat heeft een mens altijd toch veel te doen.
En vooral rondom Kerst. Boodschappen halen, eten koken, tafel dekken, bakken, optutten, op visite…
Nou ja zeg…, hou eens op. Nee, zoveel had ik nou ook niet te doen. Zondag alle tijd om rustig wat voor te bereiden en onze traditionele kerstfilm “Scrooge” te bekijken
Gisteren waren we met de hele familie bij schoonzus en zwager. Hadden allemaal een deel van het kerstdiner gemaakt en zaten aan een lange gezellige tafel. Er werd gelachen, gepraat, herinneringen opgehaald. Het rook heerlijk en we voelden ons allemaal geborgen in de knusheid van de familie. Dus nee, geen Kerststress. En vandaag….? We buiken een beetje uit. Doen we het rustig aan. Beetje lezen, muziek luisteren, misschien een wandelingetje. En het blog is gewoon wat later dan normaal 😉
