Foto uit Facebook
Was ik de enige die enigszins cynisch was over de klimaat spijbelaars?
Toen ik deze week reageerde op het blog van Rob (Blogger uit Amsterdam-Zuidoost) werd me verteld dat we toch blij moesten wezen dat de jeugd zo betrokken was. Ach wat, heel veel jongeren vinden het gewoon wel een leuke onderbreking van een saaie schoolweek.
Dat jongeren onze zorgen over het klimaat delen en proberen er wat aan te doen, is natuurlijk prima. Maar protesteren en na afloop massaal naar Mac Donalds gaan, Coca Cola in plastic flesjes meenemen en die flesjes slordig op de grond gooien, naast alle andere (plastic) rotzooi….. Kom op zeg! Dat is toch allerminst klimaatbewust!
Laten ze maar eerst beginnen met het opruimen van hun eigen rotzooi, proberen wat minder fastfood te consumeren en vooral gewoon naar school te gaan. Dan kunnen ze in ieder geval leren hoe het beter zou moeten. Misschien dat dan in de toekomst daadwerkelijk iets wordt bedacht waar de wereld beslist beter van wordt.
in “
Afgelopen september trok Ziggo de stekker uit de analoge TV-uitzendingen. Het werd allemaal digitaal. En helaas, ons trouwe toestelletje op de slaapkamer kon met het groot vuil mee. Zelfs de kringloop wilde het niet hebben.
Bij een Thais eethuisje kreeg ik thee aangeboden. Bijzondere thee, want ze was hemels blauw. En toen ik op aanraden van de mevrouw er wat citroen in druppelde, werd het prachtig paars. Een beetje angstig dronk een beetje. Visioenen van vergiftigde vrouwen trokken aan mijn geestesoog voorbij. Maar ook Leo nam de proef op de som en vond het best wel eh… bijzonder 😉 Nee, het smaakte niet vies, maar zacht, niet zuur of bitter. En zoals jullie begrijpen lig ik niet met gestrekte oortjes. De Thaise dame raadde me aan regelmatig een kopje te drinken voor een lang, gezond leven en een altijd jonge huid. Nou ja, …. voor wat dat waard is.
Wie me vroeger had gezegd dat ik regelmatig in een joggingpak zou lopen, had ik voor gek verklaard. Nooit van mijn leven zou ik zo’n pak aantrekken. Maar toen ik, op aanraden van een vriendin, eenmaal zo’n comfortabele zachte broek had aangetrokken, duurde het niet lang voordat ik helemaal overstag ging. Ik schafte me ook een joggingvest aan en sindsdien kan ik me zo lekker terugtrekken in zachte en warme comfortkleding. Natuurlijk draag ik naar gym ook mijn outfit die soepel meebeweegt. Maar na een drukke dag mag ik me graag omkleden en op de bank kruipen met boek of tablet. Gemak dient de mens nietwaar. En zelfs Leo heeft zich laten overtuigen van het gemak van zo’n jersey broek. Ach, hoe ouder we worden, hoe minder vooroordelen we er op nahouden.
Ligt ze urenlang wakker, tobbend over hoe het nu verder moet..? Neemt ze voor het slapen gaan een slaapmutsje en dommelt ze dan in, terwijl de papieren waar ze in zat te kijken langzaam op het tapijt glijden…? Of denkt ze “nou we zullen wel zien waar het schip strandt”, kruipt ze gezellig onder het gebloemde dekbed en is ze in dromenland voordat er ook maar één nare gedachte is opgekomen…?
Zelf geloofde ik lange tijd in niks. Inmiddels denk ik dat alles in de natuur een samenhang heeft. Die ligt meer in de hoek van de wis- en natuurkunde. God(en) in een menselijke gedaante zijn wat mij betreft sprookjesfiguren.