About KnutzEls

Hallo, dit is het weblog van KnutzEls. Samen met Leo woon ik in Rotterdam. Onze twee zonen zijn al lang volwassen en wonen elders. Ik heb vele hobbies, die allemaal min of meer creatief zijn. Maar ook reizen vind ik heerlijk, of het ver weg of dichtbij is. En tijdens die reizen fotografeer ik van alles onderweg. Ik hou ook nog van wandelen, lezen, puzzelen en naar muziek luisteren. Speciaal voor mijn 61e verjaardag kreeg ik dit blog van jongste zoon. Zijn vertrouwen in moeders IT-kennis is groot, maar hij blijft op de achtergrond als steun en toeverlaat bij technische problemen

Natuur in de stad

Het verwondert mij telkens weer dat planten zich eigenlijk weinig aantrekken van allerlei obstakels. Een stoep, stenen, rails of asfalt, het zijn allemaal hordes die ze (soms) met gemak nemen. Wij bouwen een dikke muur om het water regen te houden, maar hoe dik we het cement ook smeren, de planten weten altijd her of der een weg naar buiten te vinden. Zoals hier in Cambridge, waar een aantal planten volop groeiden in een dikke muur langs de rivier. Ik vraag me dan wel af waar ze hun voedsel vandaan halen…

Bewaren

Boek

Ik las De koekjesclub van Ann Pearlman. Alleen de titel al sprak me aan. Later, toen ik het boek al gelezen had, las ik een recensie waarin het een “keuvel”roman werd genoemd. En dat klopt ook wel.
De club bestaat uit twaalf vrouwen, die elk in december bij elkaar komen. Kerst komt eraan en de boom is al opgetuigd. Ze hebben 13 dozijn koekjes gebakken. Iedereen krijgt een dozijn koekjes. Het resterend dozijn gaat naar een hospice, waar de familieleden van de zieken er mee verwend worden.
Natuurlijk heeft elk van die twaalf vrouwen het nodige meegemaakt en dat wordt ook verteld. Maar dat gebeurt wel op een beetje rommelige manier.
Verder hoort er bij elk hoofdstuk een verhaal over een bakingrediënt en een recept. Och, best een aardig boek met soms heftige levensverhalen. Maar het blijft niet erg lang hangen.

Bewaren

Bewaren

Begin de week met muziek

Dit jaar begin ik de week vrolijk met muziek.
Elke maandag, 52 weken lang, zal hier een clipje van You Tube staan.
Zo stel ik in de loop van het jaar een speellijst samen van muziek die me, op welke manier dan ook, geraakt heeft.
Vandaag heb ik gekozen voor Conny Stuart, met De Bij.

Dat mis ik….

Echt Rotterdams. Stoer, rechttoe rechtaan. Leuk om te geven en te krijgen! Te koop bij Dille & Kamille op de Hoogstraat in Rotterdam.

Afgelopen week wilden we een typisch Rotterdams cadeautje kopen. We wilden geen prulletje om in de boekenkast te zetten en het moest klein en draagbaar zijn. Onze voorkeur gaat dan uit naar iets eetbaars. Internet bracht uitkomst, er bestaan echt Rotterdamse koekjes “Maasstroompjes“. Maar waar kun je die dan vinden?
We dachten aan de Markthal, hét Rotterdams toeristisch middelpunt. Nou mooi niet! Daar is van alles aan eten te koop, van Spaans, Baskisch, Grieks, Turks, Italiaans, tot Japans en Chinees toe. Maar echt Rotterdamse of zelfs Nederlandse culinaire souvenirs zijn er niet of nauwelijks te koop. En dat vind ik een groot gemis. Uiteindelijk konden we onze Maasstroompjes kopen bij Dille & Kamille op de Hoogstraat, dus niet al te ver verwijderd van de Markthal.
Toch blijft het me steken dat op zo’n toeristische plek bij uitstek als die Markthal geen winkeltje is met echt Hollandse producten. Want wat is er nou leuker dan uit je vakantieland iets mee te brengen wat je kunt proeven. Dus welke ondernemer doet iets met mijn suggestie: een echt Nederlandse winkel? Met Rotterdamse Maasstroompjes, Zeeuwse babbelaars, Friese dumkes, Arnhemse meisjes, Goudse stroopwafels, Schiedamse jenever of Vlaardingse Schelvispekel. Misschien zijn er nog wel veel meer echt Hollandse producten te vinden… En dan leuk verpakt, geen grote doos of fles, maar klein en handzaam. Zodat je het gemakkelijk meeneemt op je terugreis. Me dunkt, er is beslist markt voor. Zeker in de Rotterdamse Markthal!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Beetje herfst

Voor mijn gevoel is de zomer nog maar net begonnen. Want zeg nou zelf, zoveel warm weer hebben we nog niet gehad. Maar zo nu en dan denk ik dat het al weer herfst is. Dat is nou weer een beetje overdreven, maar toch. Vorige week woei ik bijna omver, vlogen de takken van de bomen en toen ik het papier en plasticafval ging wegbrengen, viel me op hoeveel struiken er al bessen hadden. Ook de kastanjes droegen al weer vrucht.
Dus, al willen we het niet, zo langzamerhand wordt het toch een beetje herfst…

Wandelen

Ook al maak je een wandeling voor de zoveelste keer, er is altijd wel iets nieuws te ontdekken. Gisteren maakte de Ganzenpas een wandeling in de buurt. En dan kom je bijna automatisch uit bij de Rotte. Tussen de rivier en de Ommoordse huizen ligt een stuk groen, met een parkachtig landschap, een kinderboerderij en weides waar koeien en paarden grazen. Er strijken regelmatig allerlei vogels neer en zo zagen we gisteren dat de zwaluwen erg laag vlogen. En ineens begrepen we het. Op de paaltjes van het hekwerk zaten jonge zwaluwen, die door hun snel aanvliegende ouders (bij)gevoed werden. Het was een niet alledaags plaatje en ik had het ook nog nooit zo gezien. Vraag me niet wat voor soort zwaluw het was, want daar kan ik geen antwoord op geven.
We hielden stil en ik hoopte een foto te kunnen maken. Maar ja, met langs snellende fietsers en zelfs een auto was dat onbegonnen werk. Ik kreeg slechts één jonge zwaluw op de plaat, nog van tamelijk ver ook. Maar goed, het is niet anders. Ik was al blij dat er zwaluwen waren, want die zitten hier dan toch nog!

Bewaren

Bewaren

Fietsen

1997: overal fietsen in het straatbeeld

Bron: De Telegraaf -augustus 2017

In 1997 maakten wij onze eerste grote reis, naar China. Dat land was toen al bezig aan een enorme economische groei. Meteen bij aankomst werden we overweldigd door de ongelofelijk hoogbouw, waaraan 24 uur per dag gewerkt werd.
Er reden al wel veel auto’s, maar er waren nog veel meer fietsen. Rijen fietsen bij het station, rijen fietsen bij een markt en als het spits was, zag je onafzienbare rijen fietsers op de wegen. In Beijing zag ik een bakfiets met op de bak een stoeltje, waarop oma zat als een prinses. Ze keek ons aan met een blik van “Arme witnekken, jullie moeten lopen, maar ik word gereden!”
Een fiets was toen nog een heel bezit voor de meeste Chinezen. Al zullen ze al wel gedroomd hebben van een autootje.
Nu rijden er zoveel auto’s in China dat de lucht soms niet meer te harden is. En heeft datzelfde Beijing alweer een ander probleem: waar laten we al die oude en kapotte fietsen? Ach ja, tijden veranderen…

Bewaren

Op het verkeerde been

Met verbazing bekeek ik deze winkel in de stad. Zo’n grote slagerij en dan alleen van Brits vlees? Wat raar. Toen keek ik beter en zag dat het helemaal niet om vlees ging, maar dat er sportschoenen en sportkleding verkocht werd. Nou ja….
Met zo’n naam en zo’n uitstraling word je toch op het verkeerde been gezet?

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Recept

Wij zijn dol op gebakken aardappeltjes en vroeger maakte ik die vaak in de oven of gewoon in een grote koekenpan op het fornuis. Nu bak ik ze in de airfryer. De eerste keer deed ik dat volgens een op internet gevonden recept en met rauwe aardappelen. Dat beviel me niet zo. En al is het geen spectaculair recept, ik geef het toch graag door.
Ik snijd de krieltjes in niet al te dunne plakjes en kook ze even voor met wat zout (dan worden ze later beter bruin). Ze hoeven niet echt gaar te zijn, dus opzetten met kokend water en 10 tot 11 minuten laten koken. Dan afgieten en heel goed droog stomen.
Daarna bestrooi ik ze met een mengsel van paprika, peper en wat tijm. Maar als je van andere kruiderij houdt, neem gewoon wat je lekker vindt. Een halve eetlepel olie er over en dan goed omschudden, zodat alle schijfjes met kruiden en olie bedekt zijn. Op 180 graden Celcius in de airfryer, na 6-7 minuten omschudden, daarna na 5 minuten en nog een keer omschudden na 3 minuten. Alles bij elkaar duurt het hele bakken dus maar een kwartiertje.
De schijfjes zijn dan mooi bruin en knapperig. Beetje zout erover en dan smakelijk eten!

Bewaren

Bewaren

Begin de week met muziek

Dit jaar begin ik de week vrolijk met muziek.
Elke maandag, 52 weken lang, zal hier een clipje van You Tube staan.
Zo stel ik in de loop van het jaar een speellijst samen van muziek die me, op welke manier dan ook, geraakt heeft.
Vandaag heb ik gekozen voor een ouwetje van het Eurovisie Songfestival, Domenico Modugno met Volare