Sporen

Spoor zoeken, sommigen kunnen dat als de beste. Ik niet, want ik zie geen verschil in een hertehoef of hondenpoot. Ik kan ook geen drollen onderscheiden of determineren.

Maar de sporen van de grootste natuurvervuiler, de mens, die zie ik maar al te veel. Van snoep-papiertjes, blikjes, flesjes tot papieren zakdoekjes of bananenschillen…

Bananenschillen? Ja die ook. Weliswaar afbreekbaar al duurt het lang. Maar dat plastic etiketje blijft zichtbaar en vergaat voorlopig niet. Daarbij is een banaan een exoot in onze natuur, net als sinaasappels.

Ik vind het onbegrijpelijk dat mensen allerlei spullen meesjouwen in hun rugzak. En als de inhoud dan opgegeten is, pletteren ze het afval in de natuur. Je kunt het toch gewoon weer mee terug nemen en thuis in de kliko doen….?

Opruimen

Grote schoonmaak aan het begin van de lente. Niet bij je thuis, maar in de natuur.

Helaas hard nodig, omdat zo veel mensen (nog steeds) hun troep achter hun kont laten slingeren. Daarom ondersteun ik het initiatief van Iris Scheffers, die vandaag met vuilniszak en grijper gaat wandelen en zo veel mogelijk afval probeert te verzamelen.

Wanneer je in de eigen woonplaats ook meedoet en een foto plaatst op haar Facebookpagina, doneert Iris hiervoor Eur 1,– aan het Wereld Natuur Fonds.

Ik hoop van harte dat haar actie een succes wordt.

Loze belofte

Eén maal in de vier weken wordt bij ons het papierafval opgehaald. Daarvoor hebben we allemaal in onze buurt zo’n knalblauwe container. Netjes doen wij daar zoveel mogelijk ons papier in en zetten die op tijd langs de straat. Net als op 9 oktober.

Maar toen bleek dat onze container en die van de buren was blijven staan. Nou ja, vergissen is menselijk. Dus belde Leo met de gemeente en kreeg een vriendelijke meneer aan de lijn. “Oh, wat vervelend. En fijn dat u even belt. We gaan er voor zorgen dat de containers zo snel mogelijk worden geleegd. Zet ze maar zichtbaar in de tuin, dan komt het in orde.” Alles werd ook nog eens per mail bevestigd.

Dus buren op de hoogte gebracht en container in de tuin gezet. Later hebben we de container maar pakklaar bij de heg gezet. En twee weken later staan die er nog net zo bij.

Helaas, een gevalletje van “Loze beloftes”.

Vies

Naast alle commotie om het wel of niet dragen van mondkapjes komt nog een ander probleem om de hoek kijken. Waar laten we al die dingen?

Elk gezond denkend mens doet ze natuurlijk in de afvalbak. Maar talloze mensen gooien ze gewoon op de grond. Inmiddels vind je ze overal op straat, langs de stoep, tussen de bosjes.

Dat geeft natuurlijk alleen maar kans op veel meer besmettingen. Om maar niet te spreken over de schade aan het milieu.

Ook heb ik al diverse malen honden gretig zien snuffelen aan die vieze lapjes. Om even later lekker door het baasje of bazinnetje te worden geknuffeld.

Ieeekkk… wat smerig!

Geurtjes

De geur van rozen, pas gemaaid gras, in de wind gedroogde was en nog wel wat meer geurtjes kunnen mij bekoren. Maar al het chemisch gemaakte spul hoef ik niet. Deze vuilniszakken zal ik dan ook niet in mijn mandje leggen. Ik leeg de zakken zo snel mogelijk en die gaan dan naar de kliko buiten. Niks zo vies als een stinkende afvalbak.

Ik vraag me af wie nou op zo’n idee komt? En of het nut heeft, want je laat toch niet voor de lol de vuilniszak open staan.

Feestje gehad…?

Feestje.jpgZomaar een wat grauwe dag en dan zie je dit. Als het nou net na Oud en Nieuw was, of na Pasen, Pinksteren…. Maar nee, gewoon doordeweeks. Zoiets intrigeert me. Wie zou het er hebben neergezet, en waarom ineens zo veel? Is er een huis leeg gehaald, kregen studenten ineens de geest en moest het huis spic en span gemaakt omdat er ouders kwamen? Tja, dat kan ik me natuurlijk wel afvragen, maar antwoorden zal ik niet krijgen. En waarom zou ik het moeten weten? Nieuwsgierig Aagje spelen…? Foei toch! Waar bemoei ik me eigenlijk mee…?
Nou ja, dan maak ik er een blogje over. Want met een beetje fantasie is er elke dag wel wat te schrijven…. 😉 😉 😉

Voldoende

meeuw.jpgDe meeuwen in de buurt van het Erasmus MC hebben geen honger. De afvalbakken zitten vol met allerlei voedsel. Waarom je eten koopt en het halverwege weggooit is mij niet duidelijk. Maar er zijn ook wat scholen in de omgeving en de leerlingen daarvan zullen ook wel eens wat weggooien. De meeuwen moeten er wel wat voor doen en een beetje geluk is ook niet weg. Want helemaal onderin kunnen ze niet komen. Maar als er een bakje met friet of zo bovenop ligt, is het meteen bingo. En van dichtbij zijn het best wel grote beesten. Deze heeft hier een bak met salade gevonden en liet zich niet opjagen door de voorbijgangers. Nou ja, die kunnen gewoon opnieuw wat halen…

Afval

Niet alleen vrijdag maar ook zaterdag namen Leo en ik deel aan een excursie van de Wereldhavendagen 2017 en stond een excursie naar “de vuilnismannen van de haven” op het programma. We hadden geen idee wat we ons daar bij moesten voorstellen. Maar tijdens een leuke en vlotte presentatie leerden we dat het familiebedrijf Bek en Verburg meer dan een gigantische taak heeft aan het ophalen, sorteren en verwerken van het afval dat wordt aangeleverd door schepen van over de hele wereld.  Ze doen dat in alle Nederlandse zeehavens en zorgen ook voor de afvalverwerking van binnenvaartschepen. Een huishouden heeft al zoveel afval, dus je begrijpt dat er tonnen en tonnen afval van die schepen komt. Je kunt het zo gek niet bedenken: plastic, papier, kapotte TL-verlichting, toner-cartridges, maar ook stoelen, stuwhout, batterijen, koelkasten, blik. Wel ruim 150 verschillende soorten afval!
Bek en Verburg komt langszij de schepen en haalt het afval zo op. Zo veel mogelijk begint men daar al met scheiden. Later in de grote loodsen wordt alles verder gescheiden. Afval is niet waardeloos, maar vormt op zichzelf weer een grondstof, want 93% van wat wordt weggegooid, wordt weer hergebruik en de gescheiden goederen gebruikt men om andere producten te maken.
Na de presentatie werden we in drie groepen verdeeld en kregen we achtereenvolgens nog wat uitleg van de directeur, liepen we langs de diverse afvalgroepen en mochten we een kijkje nemen aan boord van één van de ophaalschepen. En wie nou denkt, dat we een beetje smerig thuis kwamen, heeft het goed mis. Alles was opmerkelijk schoon. De schepen leken wel zo van de werf af te komen. Het blonk ons tegemoet. En hoewel het afval hier en daar wat raar rook, zag het er ook beslist opgeruimd en netjes uit. Alles was duidelijk gestructureerd. Een mooi en nuttig bedrijf, waar we best trots op kunnen zijn.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Fietsen

1997: overal fietsen in het straatbeeld

Bron: De Telegraaf -augustus 2017

In 1997 maakten wij onze eerste grote reis, naar China. Dat land was toen al bezig aan een enorme economische groei. Meteen bij aankomst werden we overweldigd door de ongelofelijk hoogbouw, waaraan 24 uur per dag gewerkt werd.
Er reden al wel veel auto’s, maar er waren nog veel meer fietsen. Rijen fietsen bij het station, rijen fietsen bij een markt en als het spits was, zag je onafzienbare rijen fietsers op de wegen. In Beijing zag ik een bakfiets met op de bak een stoeltje, waarop oma zat als een prinses. Ze keek ons aan met een blik van “Arme witnekken, jullie moeten lopen, maar ik word gereden!”
Een fiets was toen nog een heel bezit voor de meeste Chinezen. Al zullen ze al wel gedroomd hebben van een autootje.
Nu rijden er zoveel auto’s in China dat de lucht soms niet meer te harden is. En heeft datzelfde Beijing alweer een ander probleem: waar laten we al die oude en kapotte fietsen? Ach ja, tijden veranderen…

Bewaren

Rotzooi

rotzooi-grote dozen kunnen niet in de papierbakWie een beetje nadenkt, begrijpt dat dit soort afval niet in de papierbak kan. Het past zelfs niet in de grote kliko. die wij bij het huis hebben staan. Dat is met heel veel verpakking zo. Je kunt het klein en plat maken, dan lukt het je misschien om in de kliko te proppen.
Maar in de meeste gevallen kiezen wij ervoor om die grote dozen naar het milieupark te brengen. Helaas, niet iedereen doet dat. En dus staat er regelmatig dit soort rotzooi bij de papiercontainer. En dat maakt het straatbeeld er niet netter op.