Moet dat nou?

De afgelopen maanden waren een paar keer in de Achterhoek en Twente. Prachtig landschap, waar we met veel plezier hebben rondgetoerd en gewandeld en ik ook diverse keren over blogde.

Maar waar we ook diverse malen stuitten, waren op grote borden of spandoeken met protesten. Tegen de komst van enorme windmolens. Molens van meer dan 230 meter hoog, die het landschap beslist niet zullen verfraaien. Om nog maar te zwijgen over de schade aan vogels en de menselijke leefomgeving. Want stel je eens voor, zulke joekels die vrijwel constant staan te draaien….

Het doet me pijn om te zien dat wij mensen telkens weer de aarde op een of andere manier geweld aan doen. Ik snap natuurlijk heus wel dat we, met onze manier van leven, steeds meer energie nodig hebben.

Maar als ik lees dat die grote wieken niet te recyclen zijn en dus maar begraven worden. Probleem nu even weg, straks -de generaties na ons- moeten ze het maar zien op te lossen.

Kunnen we daar nou geen betere manier voor bedenken?

Juiste moment

Het onderwerp kon ik wel vaker fotograferen. Maar met zulk mooi licht, dat was me nog niet overkomen.

Gelukkig heb ik een telefoon om foto’s mee te maken, want schilderen, nee dat lukt me van mijn leven niet.

Even waande ik me Rembrandt in Leiden, toen ik dit zag. Geluksmomentje!

Wandelen

Ook al maak je een wandeling voor de zoveelste keer, er is altijd wel iets nieuws te ontdekken. Gisteren maakte de Ganzenpas een wandeling in de buurt. En dan kom je bijna automatisch uit bij de Rotte. Tussen de rivier en de Ommoordse huizen ligt een stuk groen, met een parkachtig landschap, een kinderboerderij en weides waar koeien en paarden grazen. Er strijken regelmatig allerlei vogels neer en zo zagen we gisteren dat de zwaluwen erg laag vlogen. En ineens begrepen we het. Op de paaltjes van het hekwerk zaten jonge zwaluwen, die door hun snel aanvliegende ouders (bij)gevoed werden. Het was een niet alledaags plaatje en ik had het ook nog nooit zo gezien. Vraag me niet wat voor soort zwaluw het was, want daar kan ik geen antwoord op geven.
We hielden stil en ik hoopte een foto te kunnen maken. Maar ja, met langs snellende fietsers en zelfs een auto was dat onbegonnen werk. Ik kreeg slechts één jonge zwaluw op de plaat, nog van tamelijk ver ook. Maar goed, het is niet anders. Ik was al blij dat er zwaluwen waren, want die zitten hier dan toch nog!

Bewaren

Bewaren

Vakantie

Wekenlang kijk je er naar uit en dan… is het ook alweer voorbij. Eigenlijk waren de 11 dagen in Engeland en Wales te kort. We hadden gekozen voor een reis, waarbij alles van te voren vastlag. Makkelijk dat wel. Maar voortaan doen we het toch weer zelf. Op internet stond een aantrekkelijke reis voorgeschoteld. Maar toen puntje bij paaltje kwam bleken de bestemmingen anders te zijn. Jammer, want nu ervoeren wij de reisdagen als soms te lang, maar ook soms te kort. En de B&B-adressen zouden wij niet allemaal gekozen hebben. Niet vanwege de overdaad aan roze rozen en kwikken en strikken in het interieur, maar meer vanwege de plek waar ze soms waren. Of vanwege de afstand tot de plaatsen die wij beslist wilden bezoeken.
Maar desondanks hebben we het toch heel fijn en gezellig gehad. Groot Brittannië is prachtig. Zeker als je de binnenwegen neemt. Dan rij je mijlenlang door een landschappelijk platenboek, ontdek je dorpjes waar je zo een TV serie kunt opnemen. Zie je huisjes met bloemen aan de muren en in de tuinen, waar romantische kleuren elkaar beconcurreren. En we boften met het weer. Zon, warmte, bijna elke dag en nauwelijks regen. Leo reed vrolijk en behendig links en nam de honderden “roundabouts” met gemak. En ik…. ik liet me prinsheerlijk rijden.
Binnenkort vertel ik er uiteraard meer over, maar in de diashow krijg je alvast een indruk wat we zoal gezien hebben:

Deze slideshow vereist JavaScript.

Giethoorn

We bereisden al vele verre landen, waren in allerlei steden en dorpen ver van huis.
Maar in Giethoorn was ik nog nooit. Daar moest wel een keertje heen en dus reden we afgelopen dagen naar Steenwijk. Om van daaruit de omgeving te verkennen. Eerst gingen we naar de Weerribben in Ossenzijl. Later vertel ik daar nog over.
De dag daarna togen we naar Giethoorn, waar we de auto op een parkeerplaats zetten en te voet verder gingen. We waren vroeg en het was nog vrij stil, maar van lieverlee kwamen de toeristen binnen gedruppeld. Opvallend veel Chinezen, wat Japanners, maar ook Noren en Fransen, en ja, ook Nederlanders.
Giethoorn is niet zo groot, maar er valt veel te zien. Dat kan uitstekend al wandelend, maar het beste zie je alles toch vanaf het water. Veel mensen huurden een fluisterboot en speelden voor kapitein. Dat liep niet altijd zo vlot als ze zouden willen en ook de waterverkeersregels werden wel genegeerd. Wij besloten ons te laten varen en ondertussen iets te vernemen over de geschiedenis van Giethoorn. We waren de enige Nederlanders, verder zaten er uitsluitend Chinezen aan boord.
Een heerlijke dag, zeer relaxed en gelukkig met redelijk goed weer!
Kijk hieronder voor een diashow:

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

Vergezicht

De foto bij  Stuureenfoto van deze week werd genomen in Vietnam, ver van huis dus. Dat je niet ver hoeft te gaan, om een mooi vergezicht te ontdekken, blijkt wel uit deze foto. Genomen op nog geen kwartier lopen van ons huis. Een sloot parallel aan de Rotte, grasland, wat paarden en een blauwe lucht. Voldoende elementen om een mooi plaatje te schieten.

Maak jij ook mooie vergezichtfoto’s, doe dan eens mee met Stuureenfoto

 

Langs de Rotte

Langs-de-Rotte_0021

Uit het fotoarchief ditmaal een foto van dichtbij huis. Een plaatje, gemaakt in september 2006 langs de Rotte.

Ik hoef maar een paar minuten te lopen om midden in een oer hollands landschap te zijn. ‘s-Zomers wandelen en fietsen we hier regelmatig. En we zijn niet de enigen. Soms is het op een mooie zomerse zondag zo druk, dat het file lopen is en oppassen. Want skaters en racefietsers willen nou eenmaal niet even remmen.

En zitten we zomers in de tuin, dan kunnen we, als het heel stil is, de koeien horen loeien.

Wij willen hier voorlopig niet weg.