Tijdloos

Wij begonnen ons huishouden vrij onverwacht. Leo en ik kenden elkaar nog niet zo lang toen we een flatje konden huren. We waren verliefd, zagen de toekomst samen rooskleurig tegemoet. Maar van een uitzet was geen sprake. Dus kochten we het allernoodzakelijkste en vooral niet al te duur.

Na een paar jaar verhuisden we en wilden we onze gammele (plastic) boekenkast wel verruilen voor een stevig exemplaar. Een collega vertelde over Lundia en daar waren we meteen helemaal weg van.

Het begon met een boekenkast, die werd uitgebreid, omgebouwd. Diverse keren haalden we de kast helemaal uit elkaar, deelden hem opnieuw in. In de keuken kwam ook een Lundia kast, in de kamers van de kinderen stonden Lundia meubels, die ook met hen verhuisden naar Groningen en Utrecht.

De boekenkast staat nog steeds pontificaal in onze huiskamer. De keukenkast staat nu op mijn werkkamer vol met knutselspulletjes. Andere meubels zijn verkocht of weggegeven.

Maar nog steeds zijn meubels van Lundia een tijdloos concept.

Muzikaal

In ons wijkgebouw “De Romeynshof” worden regelmatig diverse amateur kunstwerken tentoongesteld. Soms vind je daar heel leuke, bijzondere of vreemde werken tussen.

De afgelopen weken hingen er werken die gebaseerd zijn op het thema “muziek”. En daar zag ik toch werkelijk heel bijzondere dingen tussen hangen. Ik denk dat er wel meer mensen zulk werk aan de muur willen hebben. Ik koos er zelf drie uit om over te bloggen.

Het briefje waar ik de namen van de makers had gezet, ben ik kwijt geraakt. Nu kan ik alleen maar melden dat de linkse een mozaiek is, de middels is een zwart/wit tekening en de derde is van staal gemaakt.

Gelukkig

Begin dit jaar schreef ik dat ik elke maand een blog zou uitzoeken om te herhalen. Dat plan heb ik een aantal keren uitgevoerd. Maar ik ben niet zo van de vastomlijnde plannen, ik dwaal nogal eens af of neem een ander paadje.

Dit gedicht heb ik al eens geplaatst, maar van mij mag het gewoon weer in de herhaling. Want zomaar gelukkig zijn, dat is toch heerlijk.

Bron: Google foto’s

De Dapperstraat
Natuur is voor tevredenen of legen.
En dan: wat is natuur nog in dit land?
Een stukje bos, ter grootte van een krant,
Een heuvel met wat villaatjes ertegen.

Geef mij de grauwe, stedelijke wegen,
De’in kaden vastgeklonken waterkant,
De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand
Door zolderramen, langs de lucht bewegen.

Alles is veel voor wie niet veel verwacht.
Het leven houdt zijn wonderen verborgen
Tot het ze, opeens, toont in hun hogen staat.
Dit heb bij mijzelven overdacht,
Verregend, op een miezerigen morgen,
Domweg gelukkig, in de Dapperstraat

J.C. Bloem

Experiment

Al lang wilde het eens een keer zelf maken: zuurkool van rode kool. Was niet moeilijk, zei jongste. Dus toen ik een bio rode kool kon krijgen bij de Appie, ging ik aan de slag.

En nee, moeilijk is het niet. Eerst de rode kool schoonmaken en fijn raspen of heel fijn snijden. Alles in een grote kom en dan kneden met zout (1,5 tot 2% van het gewicht aan kool). Ik had ongeveer 600 gram geraspte kool en gebruikte ca. 10 gram zout. Dan alles flink kneden en knijpen. Net zolang totdat de kool vocht loslaat en er een laagje koolnat op de bodem ligt.

img_20251003_124057871_hdr2594470255697907298

Ik gebruikte er verder geen kruiden of specerijen in. Deed de kool in een flinke pot en duwde alles goed naar beneden. Ik vulde een plastic zakje met water om de kool goed onder te houden en deed het deksel lichtjes dicht. De pot in een schaaltje gezet, zodat uitlopend vocht geen rommel geeft. En dan donker wegzetten op kamertemperatuur.

Dan begon het grote wachten. Wel regelmatig kijken en ik weet nu dat je vooral in het begin de pot voorzichtig moet openen. Leg een doekje over als je de pot opent.

Na ongeveer 5 tot 6 weken stopte de fermentatie en zette ik de pot in de koelkast. Ik heb er ruim twee keer van gekookt.

Wij vinden het een zeer geslaagd experiment en ik ga dit zeker nog eens doen.

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

De opname is niet zo best, maar het liedje en Lia Dorana zijn onlosmakelijk verbonden met Rotterdam. Een stad van werken en van bouwen en met ook wel heel ondeugende vrouwen.

Als het filmpje niet start, dit is de link

Jeugdsentiment

Bron: Instagram / Kultglotze

Lang voordat wij thuis televisie hadden, waren de Maizelmännchen al op het ZDF te zien. Later keken onze kinderen er soms naar. Het was heerlijk amusement, lief en schattig. Niks geen ergernis, een beetje humor en dat was het.

Op Instagram werden herinneringen opgehaald en een kleine compilatie uit 1984 getoond. Daaruit haalde ik de foto.

Terug naar een tijd waarin deze filmpjes een glimlach op ons gezicht toverden. Geen harde reclame, geen schreeuwende stemmen.

Ach ja….. Das war einmal und kommt nie wieder ……

Weer terug

Het duurde een tijdje, maar ik ben er weer.

Collega-blogster Dorothé was zo lief om voor mij iets uit te zoeken, maar ook dat bracht me niet terug naar mijn blog.

Maar dankzij de hulp van onze jongste kwam het toch nog in orde. Hij heeft mijn blog destijds opgezet en is de technische beheerder. Na zijn vakantie heeft hij alles doorgezocht, maar niks raars gevonden. Blijkbaar had ik dus iets verkeerd gedaan. Gelukkig kon hij me wel op het juiste spoor zetten.

Dus ga ik voortaan maar weer op de oude voet verder.

Hergebruik

In Vancouver wonen heel veel Chinezen. Na San Francisco is daar de grootste China Town ter wereld. En dan kun je er dus heel veel Chinese eethuisjes en restaurants vinden. Waar bijna iedereen eet met eetstokjes. Die stokjes worden meestal gemaakt van bamboe en na gebruik weggegooid.

Daar moet je toch wat mee kunnen doen…? Ja zeker, de honderdduizenden stokjes worden verzameld, schoongemaakt en verwerkt. Tot planken, traptreden, onderzetters, meubelen en nog wel meer. En deze producten vinden hun weg naar diverse landen en werelddelen.

Mooi hergebruik toch?

Recept

Zo nu en dan kun je ongelofelijke trek hebben in iets. Dat had ik ook laatst. Wafels, oh……!

Ik zocht en vond dit recept van Einfachbacken.de op Instagram. Lekkere knapperige wafels, niet te zoet, redelijk gezond ook nog.

Ik maakte een half recept, net genoeg voor ons twee.
125 gram (fijne) havermout
250 ml. Melk
3 eetlepels suiker
50 gram bijna gesmolten boter
1 ei
snufje zout, kaneel naar smaak

Doe havermout, suiker zout en kaneel in een kom en meng goed.
Meng in een ander kom de melk, ei en gesmolten boter goed door elkaar en voeg het aan het havermout mengsel toe. Laat het beslag een kwartiertje of langer wellen.

Verwarm het het wafelijzer en vet het in. Schep het beslag in de wafel vorm en bak in ca. 4 tot 5 minuten goudbruin en knapperig. Serveer met poedersuiker of fruit.

Ik heb een rond wafelijzer en bakte hier 4 flinke wafels van.