Geen reden om te bloggen over wierook. Al lange tijd gebruiken wij dat niet meer.
Te veel luchtvervuiling en vooral het hele huis werd een beetje bruin van al dat gestook.
De kleuren, het ritme van die bossen wierook, de vrouw zo stilletjes aan het werk.
Deze foto vind ik gewoon mooi. Waarom kan ik eigenlijk niet uitleggen, maar moet dat ook?
Ik zou zeggen: geniet.
Een foto van Robert Doisneau, die ik vond op Instagram. Uit een al lang vervlogen tijd, toen jongens nog korte broeken droegen, de huisvrouwen kleedjes klopten en de deurbellen nog op handkracht werkten.
Geen groter lol dan met een groepje kwajongens langs de deuren lopen, snel aan de bel trekken en onder luid gejoel verder rennen. Want kwam de bewoner naar buiten, kon je rekenen op een fikse oorvijg.
Ik herinner me vooral dat mijn moeder mopperde als er weer eens “belletje trek” gespeeld werd. Want ze trok met een touw de deur open en moest dan de trap af om die deur weer dicht te doen.
Nu zal er wel geen lol meer aan zijn, met al die elektrische bellen en zelfs deurcamera’s. Je wordt al gesnapt voordat je je vinger op de bel hebt gezet…
Soms verbaas ik me over het formaat koffers dat sommigen op vakantie meesjouwen. Zelf heb ik maar een klein formaatje en pak ik zo beperkt mogelijk is. Maar ja, zoals vaker niet iedereen is hetzelfde.
Op Instagram vond ik deze foto. Die man is meer van eens kijken hoeveel ik allemaal wel mee kan nemen. Hij kijkt niet op een mandje meer of minder.
Oké, het zijn geen koffers, het zal wel zijn handelswaar zijn.
En in Azië zie je dit vaker, maar dit is wel heel erg extreem veel.
Hoe kan ie nou nog op het overige verkeer letten?
Dit vind ik zo mooi.
Een foto om stil van te worden, stil te zijn, even alles neer te leggen.
Gewoon even rust, pas op de plaats.
Er is al genoeg lawaai in de wereld.
