Regen

Nee, dit wordt geen verhaal over natte druppels op mijn hoofd en in mijn nek. Dit gaat over een soort regen waar ik heel erg van hou. De prachtige bloemen van de gouden-, blauwe en witte regen. De blauwe is dit jaar in mijn eigen tuin duidelijk aanwezig. Maar ja, baas boven baas is er altijd. Al is er geen sprake van concurrentie, want met de tuiniers van het Arboretum Trompenburg in Rotterdam kun je je niet meten. Die gun ik dan ook van harte de eer voor deze prachtige bloemenweelde.

mei-blauwe-regen

Blauw

Koningsblauw, een prachtige kleur. Maxima koos deze kleur voor haar “kroningsjapon”, Margaret Thatcher droeg het vaak, dan viel ze op tussen al het mannelijk grijs en zwart. In Griekenland vindt je overal dit soort blauw. De kleur van de amulet “tegen het boze oog”.  De koopman van deze kraam had zeker nog een voorraadje van zijn vakantie….

blauw

Genieten

mei-blog-tuin Binnen een paar weken veranderde de tuin van een beetje kalig in helemaal volgroeid. En ook onze pergola is inmiddels weer bijna helemaal bedekt.

De esdoorn in pot heeft ook de nattigheid overleefd en de sieruien en hosta doen ook weer hun best. De sierappel heeft ook prachtig gebloeid, om maar te zwijgen van de echte appel. Dat belooft een flinke oogst in de herfst.

Dit jaar bloeit de blauwe regen uitbundig en daar geniet ik elke dag van.

Als nou ook de zon zich weer van haar beste kant wil laten zien, kan mijn humeur niet meer stuk!

 

Recept

Hier in huis kookt Leo ook regelmatig. Hij houdt niet van al te ingewikkelde recepten maar wat op tafel komt is altijd heerlijk. En dit is één van mijn favorieten: Pasta met prei en zalm

Voor 2 personen:
150 g pasta (penne o.i.d.)
300 g prei
125 ml kookroom (flesje)
250 g zalmfilet
1 el citroensap
1 beschuit (of sneetje brood)
2 el Italiaanse kruiden
50 g kaas pikant (bijv. grana padano)
2 el olijfolie
6 of meer tastytom tomaten
 mei-blog-pasta

Verwarm de oven voor op 200 °C.
Kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking beetgaar.
Was ondertussen de prei en snijd in dunne ringen.
Giet de pasta af, meng hem in de pan met de room en prei en warm dit nog 1 min. door.

Snijd de zalmfilets in 3 stukken per persoon.
Vet een ovenschaal goed in en doe de pasta in de ovenschaal.
Druppel het citroensap over de zalmfilets en breng ze op smaak met peper en zout en leg tussen de pasta.
Halveer de tomaten en leg ze tussen de pasta met de zijkant naar boven.
Verkruimel de beschuit, meng de kruiden, kaas en wat peper door de beschuitkruimels en strooi dit over de schotel.
Sprenkel de olie erover.
Laat het gerecht in het midden van de oven in 20-25 min. goudbruin en gaar worden.

Kleurt de bovenlaag al voor het einde van de baktijd erg bruin, dek de schaal dan losjes af met aluminiumfolie.

EET SMAKELIJK!!

Bron: Allerhande recepten

Ech Rotterdams

Het is niet bepaald een mooi taaltje, dat Rotterdams dialect. Rotterdammers laten nog al eens een lettertje weg, het knauwt een beetje en het zingt. En hoe netjes ik ook probeer te praten, je schijnt het altijd aan mij te kunnen horen. Nou ja, geen wonder want als kind kon ik een prima vertolking van “Alie Cyaankali” laten zien. Al snapte ik geen jota van de tekst, het kwam wel met Rotterdamse tongval over het voetlicht.

Gisteren liepen we op de Kruiskade, waar ik deze sticker op een deur geplakt zag. En die wilde ik jullie toch echt even laten zien:

mei-blog-20

 

Toeval

Als ik onderweg ben, maak ik vaak foto’s. Soms heb ik mijn cameraatje bij me, maar vaak gebruik ik ook mijn telefoon. Zoals laatst, toe we op een zaterdag in de stad waren. Natuurlijk zijn niet alle foto’s blog-waardig. Soms is er niet veel om over te schrijven, soms is de actualiteit al weer weg. En zo belanden ze dus in mijn grote archief.

Afgelopen maandag bekeek ik facebook en daar zag ik een foto die me heel bekend leek. Had ik dat al niet eens gefotografeerd? En ja hoor, het Rotterdamse stadstimmerhuis in de nieuwe vorm van Rem Koolhaas had ik ook vastgelegd. En ik niet alleen natuurlijk. Maar dat de fotografe zowat hetzelfde standpunt had gebruikt en ook nog bijna dezelfde achternaam had, vond ik toch wel heel grappig. (klik op een foto om te vergroten)

En eerlijk is eerlijk, de foto van Carla is beslist mooier omdat de lucht zo prachtig afsteekt

Lelietjes der dalen

 Mei-blog-10 In 1957 (ik was toen net 9 jaar) trouwde mijn zus, op een sombere en koude decemberdag. Haar bruidsboeket bestond uit een enorme bos Lelietjes der dalen. En natuurlijk plantte ze die bloemen ook in haar tuin.
Toen wij een huis met een tuin hadden, kwam een deel van de Lelietjes weer in mijn tuin terecht. Na een wat matige start, groeiden en groeiden ze en tieren ze nu soms iets té welig. Maar ze brengen ook zoveel herinneringen met zich mee, dat ik ze maar met moeite weg kan halen. Dit jaar bloeien ze uitbundig en dat doet me heel veel plezier!

 

Rotterdam

Vandaag luiden in Rotterdam tien minuten lang alle (kerk)klokken binnen de brandgrens. Precies op het moment dat in 1940 het bombardement in Rotterdam plaatsvond. Het bombardement dat hele centrum in brand stak en vele slachtoffers maakte. Dat onuitwisbaar  in de herinnering van oude Rotterdammers staat. Nieuwe Rotterdammers, zoals ik, want van 1948, weten niet beter dat er in Rotterdam altijd wel wat gebouwd of herbouwd wordt. En die de stad zagen veranderen:  van een wat zielloos centrum werd het een bruisende metropool. Waar het goed toeven is en vele toeristen bewonderend kijken naar de soms heel afwijkende architectuur. Zoals hier, achter het stadhuis, waar je midden in de stad toch rustig aan het water woont.

Mei-14