Wat zou het leven somber zijn zonder muziek… Niet dat er nou de gehele dag muziek staat te draaien, maar zo nu en dan kan ik echt niet zonder. En ik zing graag. Niet iedereen is daar blij mee, dus beperk ik me vaak tot een beetje binnensmonds neuriën. En dat werkt dan weer op Leo’s lachspieren.
Maar zingen heb ik wel altijd graag willen leren. Een paar jaar geleden stond ik zelfs op het punt om zangles te gaan nemen, zo maar voor de lol. Maar toen gooide een ziekenhuisopname roet in het eten en kwam het er niet meer van.
Maar nu heb ik me opgegeven voor een Seniorenkoor in de wijk. Binnenkort de eerste les. Ik ben me toch benieuwd wie daar allemaal aan mee gaan doen en vooral natuurlijk hoe dat gaat klinken. Kan ik wel wijs houden, zing ik niet vals…? We zullen het zien en beleven. Ik hou jullie op de hoogte…. nou ja, als het het horen waard is natuurlijk 😉 😉 😉
En ineens wist ik het. Mijn dag begint met zo’n stukje klein geluk. Want als de wekker afloopt, gaan wij er nog niet meteen uit. Wij beginnen de dag met onze smartphones checken. Ja, dat is niet bepaald noodzakelijk, er staan geen uiterst belangrijke zaken op, maar toch…. Leo bekijkt het nieuws en ik check mijn blog, de blogs die ik volg en ook nog wat nieuws. In de tussentijd is Leo dan al opgestaan. Hij gaat zich douchen, scheren…. En ik, ik heb dan al een beetje kouwe armen gekregen en duik nog even lekker warm onder het dekbed. Tevreden schukker ik me nog een beetje in de warmte en na een tijdje -en dat kan ook wel een tijd worden- kom ik er ook eens uit. En dat is elke dag weer mijn “klein geluk” 😉 😉 😉
Maar dan hoeft zo’n apotheek er toch nog niet zo troosteloos uit te zien. Zonder enige sjeu of opschik. Alleen de aanblik zou me depressief maken. Ik ben misschien een beetje nostalgisch typetje, maar kan verlangen naar zo’n mooie uitstalling van grote glazen bruine potten, met Latijnse namen er op. Naar de geur van tijmsiroop en pepermunt. Die hedendaagse medicijnen worden daardoor echt niet lekkerder, maar het oog wil toch ook wat.
