Tag Archives: familie

Jarig in Corona-tijd

Posted on by

De verjaardagsfeestjes van onze neefjes zijn altijd druk bezocht. Opa’s, oma’s, tantes, ooms, buren en vrienden en vriendinnen komen allemaal om de jarige te feliciteren en een cadeautje te geven.

Maar in deze rare Corona-tijd is op visite gaan nogal lastig. Hoe moest dat nou met die 1,5 meter?

Gelukkig hebben mama en papa veel fantasie en maakten ze er een leuke happening van.

Met Whatsapp werden we uitgenodigd om een “drive by-verjaardag” te komen opluisteren. Met een versierde auto, als dat zou kunnen…? Natuurlijk, we verzinnen wel iets.

Dus reden we zaterdag naar Culemborg, hingen we ballonnen uit het raam en gaven we het presentje door de zijruit aan de jarige. Die stond al te wachten op de auto’s die aan kwamen rijden.

En de visite kreeg nu eens geen kopje koffie met taart, maar een “goodiebag” met (zelf gebakken) lekkers.

En zo werd 4 jaar worden in Corona-tijd een heel bijzondere gebeurtenis, waar nog vaak over gepraat zal worden.

Maar volgend jaar hopen we toch weer “gewoon” op visite te kunnen gaan.

Zo lief…!

Posted on by

Misschien was ze het al lang van plan, maar het kon ook zijn dat ons nichtje mijn blog van 5 mei had gelezen. En toen heeft gedacht dat Rotterdamse oom en tante nu in een dipje zaten en wel wat vrolijks konden gebruiken.

In ieder geval werd er de volgende dag een prachtig boeket bezorgd met een lieve wens en een dikke knuffel op afstand van het hele gezin. We werden er heel blij van, maar het was tegelijkertijd ook ontroerend.

De bloemen werden bezorgd in een grote stevige tas, met een stevig laagje waar water. Bloemenvoedsel erbij en netjes uitleg hoe we ze moesten behandelen. Vrolijkheid in optima forma.

We zitten overigens niet in een dip, maar zullen ook niet de enigen zijn die alle Corona-ellende inmiddels meer dan zat zijn. Gelukkig begint het er steeds meer naar uit te zien dat we vrijer en vrijer mogen worden. Afstand houden is niet zo erg, dat went.

En maar één keer boodschappen doen is ook niet zo erg. Ik word steeds efficiënter in het maken van lijstjes.

En elkaar knuffelen zal toch ook wel weer een keer mogen.

Terugkijken

Posted on by

Nu we zo veel minder te doen hebben, teruggeworpen op onszelf, denk ik vaak terug. Aan de verhalen van mijn moeder, uit haar jeugd en hoe het toen was. Nu heb ik spijt dat ik niet veel meer gevraagd heb, want ik weet slechts wat vage herinneringen.

Mijn moeder kwam uit een groot gezin, acht kinderen. De meeste heb ik niet gekend, zij waren al overleden voor ik geboren werd. Van sommigen had ik zelfs nooit gehoord. Dat waren de kinderen die slechts enkele maanden oud waren geworden. Over hun bestaan las ik in het Gemeentearchief van Rotterdam.

Mijn oma stierf in 1919, kort na de 11e verjaardag van mijn moeder. Of mijn moeder de Spaanse griep toen al had gehad of later kreeg, weet ik niet. Haar verhalen daarover waren vaag en kort: het was heftig, ze had het zo benauwd gehad dat ze uit het raam hing om lucht te krijgen.

Wel kan ik nu reconstrueren dat van dat gezin er nog vijf andere kinderen en mijn opa die griep hebben overleefd. En dat in een klein huisje, waar meerdere kinderen op een klein kamertje lagen. Waar geen badkamer was, misschien zelfs geen wc. Waar armoe heerste, zeker na het overlijden van mijn oma. Opa was schoenmaker en verdiende ook nog wat bij als kelner in een groot Rotterdams café. Soms speelden mijn moeder en haar zusje daar onder het biljart, want een oppas was er niet.

Opa ging met zijn gezin in de kost, wat toen der tijd gebruikelijk was. De verhalen die moeder en tante er over vertelden, logen er niet om. Gierige hospita’s, weinig te eten, geen privacy. En al gauw moest moeder gaan werken. Niks verder leren, maar lange dagen trappen en stoepen boenen voor een habbekrats en een schrale boterham.

Wat heb ik hieruit geleerd? Dat wij, in deze moeilijke, maar toch nog luxe tijd, niks te klagen hebben. Dat we voldoende kunnen eten, de gezondheidszorg nu zo vele malen beter is. Ook al hebben velen er wat op aan te merken. Dat klagen niks helpt, maar dat je beter je schouders er onder kunt zetten. Tevreden blijven en de tering naar de nering zetten.

Maar betere tijden komen er beslist. Misschien duurt het langer dan we willen of denken, hopen. Maar hoe dan ook, ook deze tijd gaat eens voorbij.

Trouwdag

Posted on by

Eigenlijk vierden we onze 45-jarige bruiloft al afgelopen zaterdag. Met de jongens en schoonzus en zwager maakten we een rondvaart door de Rotterdamse haven en was er een high tea op het ss Rotterdam. Ik verwonderde me dat jongste zoon zo’n grote rugzak bij zich had. Maar daar bleek hij een cadeau in mee te sjouwen. We kregen van de kinderen drie flesjes Texelse likeur met toepaselijke namen: Geluk, Gezondheid en For nou en naggerers. En daarbij een bon die goed is voor een hotelverblijf op Texel, zodat wij dit mooie eiland beter leren kennen. Ook schoonzus en zwager vinden dat we maar weer eens een keertje er uit moeten en gaven een diner- en bioscoopbon. Die gaan we binnenkort maar eens gezellig verzilveren.

Uitbuiken

Posted on by

….Och, och wat heeft een mens altijd toch veel te doen.
En vooral rondom Kerst. Boodschappen halen, eten koken, tafel dekken, bakken, optutten, op visite…

Nou ja zeg…, hou eens op. Nee, zoveel had ik nou ook niet te doen. Zondag alle tijd om rustig wat voor te bereiden en onze traditionele kerstfilm “Scrooge” te bekijken
Gisteren waren we met de hele familie bij schoonzus en zwager. Hadden allemaal een deel van het kerstdiner gemaakt en zaten aan een lange gezellige tafel. Er werd gelachen, gepraat, herinneringen opgehaald. Het rook heerlijk en we voelden ons allemaal geborgen in de knusheid van de familie. Dus nee, geen Kerststress. En vandaag….? We buiken een beetje uit. Doen we het rustig aan. Beetje lezen, muziek luisteren, misschien een wandelingetje. En het blog is gewoon wat later dan normaal 😉

Herinneringen

Posted on by

Toen ik afgelopen woensdag dit plaatje op de kalender zag, moest ik meteen aan mijn
moeder denken. Ik zag haar zitten in het park, naast haar zus. En ik hoorde haar zeggen, “Ik wou dat ik nog twintig was en wist wat ik nou weet”.
Ze had haar leven vast anders ingedeeld. Maar ja, dan zou ik er vast ook niet zijn geweest, dan was dit blog er niet en waren onze kinderen niet geboren. Dus is het maar goed dat we niet in de toekomst kunnen kijken. Wel terug en och, dan komen toch ook heel veel leuke dingen naar boven.

175 jaar !!

Posted on by
feestje Afgelopen weekend vierden wij feest. Zwager werd dit jaar 70, schoonzus 65 en dan zijn ze binnenkort ook nog eens 40 jaar getrouwd. Dat is samen 175 jaar en wel een reden om een feest te vieren.
Vrijdagmiddag werden wij verwacht in De Biestheuvel in Hoogeloon, waar we met een drankje verwelkomd werden. Er was voor alles gezorgd en we konden met de familie gezellig samen zijn. Er hoefde niets en er was van alles mogelijk. Dus zaten we lang buiten, kletsen we met elkaar over alles en nog wat. Onze zoon speelde gitaar en wij zongen mee. De kleinkinderen (onze neefjes) speelden met elkaar, amuseerden zich kostelijk en werden een beetje verwend.

Bewaren
Zelfs de kleinste lachte en wipte in zijn maxicosy en huilde alleen als hij honger had. Dan kwam zijn flesje en was hij weer tevreden.
Een heerlijk en relaxt weekend, waarin we spelletjes deden, in een fietstrein door de Kempen reden en met een GPS in de hand een wandeltocht maakten. Schoonzoon stelde op You Tube een playlist van een gros door ons gekozen liedjes samen, variërend van Eddy Christiani tot Coldplay en alles wat er tussen past. Ondertussen hieven we het glas en genoten we van de heerlijke avond. Heel laat lag tenslotte de laatste op bed. Maar de volgende ochtend waren we allemaal weer keurig present voor de brunch.
Zondagavond keerden we weer huiswaarts. Het was een heerlijk feest, waar we nog lang en vaak met veel plezier aan terug zullen denken.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Vrolijk Kerstfeest

Posted on by

Eéns per jaar mag het platenkoffertje naar beneden,
en komt deze platenhoes er uit.
Want dan is het tijd voor kerstmuziek.
De kinderen vonden de Kerststal zo leuk.
Ze keken er naar op hun knietjes en wisten telkens weer andere dingen te ontdekken.
Nu staat hij weer in de kamer, een beetje beschadigd en op veel plaatsen geplakt.
Maar voor mij hoort hij bij Kerst.
Ik wens jullie allemaal een Kerstmis toe met veel gezelligheid,
familie en vrienden, warmte en vooral
vrede!

12-kerststal

Het familiediner

Posted on by
Fascinerende televisie, vind ik “Het familiediner”. Niet vanwege een spetterende presentatie, veel effect of lichtshow, maar omdat ik niet kan begrijpen hoe mensen zo lang boos kunnen blijven en zich zo kunnen ingraven in hun frustraties.
Ik zou natuurlijk beter moeten weten, want mijn vader was de koppigheid zelve en heeft meer dan 30 jaar niet gesproken tegen zijn broer.

Toen de “vrede” weer getekend was, ontstond binnen no time een nieuwe onenigheid en spraken ze weer niet met elkaar. Waarover het ging? Geen idee, maar echt belangrijk was het niet. Het verpestte alleen de sfeer als de familie weer eens bij elkaar moest komen. En de familieband werd er ook niet door verstevigd. Ik ken mijn eigen neven en nichten niet.

De ruzies in het TV-programma gaan soms werkelijk nergens over. Oom A. heeft tante Z. niet gegroet of zoon B. werd niet gevraagd voor het feestje bij zus Y. Nou ja, denk ik, dan praat je er toch een keer over. Je zegt eens wat je op het hart ligt en dan zand erover. Maar nee, hoor, pietluttige kwesties blijven door sudderen en soms jaren lang wordt er niet gesproken of komt men niet bij elkaar over de vloer.

Maar dan staat daar ineens Bert van Leeuwen op de stoep en kan er vaak wel weer gepraat worden. Niet altijd, want er blijven natuurlijk ook echte diehards. Die volharden in hun koppigheid. Ik vraag me af wat ze doen en voelen als je geen kans meer hebt om het goed te maken. Dan zit je opgezadeld met eeuwig durende spijt, frustratie. Of zou ze dat ook onberoerd laten?

Uitbuiken

Posted on by

Vandaag even rust. Geen grote schalen, geen ingewikkelde gerechten, geen grote tafels en mooi opgemaakte schotels. We hadden een heerlijke Eerste Kerstdag met gezin en familie bij elkaar. Met cadeautjes en heerlijk eten, met een lach en een klein traantje.

En nu dus even uitbuiken. Geen net kloffie, maar een gemakkelijke joggingbroek en vooral geen dwingende zaken. Rustig nagenieten….