Je kent het wel, je bent heerlijk aan het wandelen en je “moet” ineens hevig.
Je man begrijpt dat best en zal wel even de wacht houden.
Daar zit je dan, ongemakkelijk, gehaast en een tikkie zenuwachtig. Want stel je voor, als er iemand langs komt.
En je liefhebbende echtgenoot roept dan ineens “Goedemorge”.
Zo’n man zou je dan toch met liefde vermorzelen.
Toen ik afgelopen woensdag dit plaatje op de kalender zag, moest ik meteen aan mijn
moe
der denken. Ik zag haar zitten in het park, naast haar zus. En ik hoorde haar zeggen, “Ik wou dat ik nog twintig was en wist wat ik nou weet”.
Ze had haar leven vast anders ingedeeld. Maar ja, dan zou ik er vast ook niet zijn geweest, dan was dit blog er niet en waren onze kinderen niet geboren. Dus is het maar goed dat we niet in de toekomst kunnen kijken. Wel terug en och, dan komen toch ook heel veel leuke dingen naar boven.
Vroeger mochten kinderen natuurlijk niet zelf om een ijsje of koekje vragen. “Kindjes die vragen, worden overgeslagen” heette het.
Maar ja, sommige kinderen vinden altijd wel een oplossing. Leo vertelde dat zijn zusje hem vroeg “Vraag jij eens of ik een koekje wil….” Tja, zo’n vraag laat je niet onberoerd. Leo zelf meldde steevast dat hij “zo’n enorme dorst had”. En natuurlijk begreep zijn vader die hint ook maar al te goed.
De opa op deze tekening van Peter van Straaten kijkt zo lief, dat ik geloof dat hij de subtiele aanwijzing van zijn kleinzoon wel begrepen heeft. Misschien zelf wel een koel biertje in het verschiet ziet.
Zo meteen loopt hij vast met kleinzoon hand in hand naar de uitspanning toe.
Dit kalenderplaatje van Peter van Straaten deed me ’s morgens vroeg al glimlachen. Ach ja, Valentijnsdag… Voor jonge mensen, onze leeftijdscategorie heeft zulke verrassingen niet meer in petto. 😉 
Maar hoe kon ik weten dat er ’s middags zo’n leuke Valentijnskaart op de mat zou liggen. Nee, niet van een geheime minnaar. Leo mocht hem gewoon lezen en vond het ook een super lief gebaar.
Van wie die kaar
t dan wel is? Ja zeg, dat ga ik hier toch niet vertellen. Maar de afzender weet natuurlijk wel hoe de vork in de steel zit.
Ik heb de kaart meteen op een mooie plek in mijn werkkamer gehangen. En die afspraak maak ik natuurlijk per e-mail!
❤
