Troosteloos

Och, echt voor je plezier ga je meestal niet naar de apotheek. De meeste medicijnen slik je omdat het moet, maar niet voor je plezier.
troosteloosMaar dan hoeft zo’n apotheek er toch nog niet zo troosteloos uit te zien. Zonder enige sjeu of opschik. Alleen de aanblik zou me depressief maken. Ik ben misschien een beetje nostalgisch typetje, maar kan verlangen naar zo’n mooie uitstalling van grote glazen bruine potten, met Latijnse namen er op. Naar de geur van tijmsiroop en pepermunt. Die hedendaagse medicijnen worden daardoor echt niet lekkerder, maar het oog wil toch ook wat.
Gelukkig is dit niet mijn apotheek. Die is wel iets moderner en klantvriendelijker van aanzien. Maar helaas toch ook niet meer echt gezellig. Nou ja, ik hoef er ook niet elke dag heen…

5 thoughts on “Troosteloos

  1. Ik ken twee apotheken in Gubbio, de een is echt oud, de ander niuw maar nostalgisch gemaakt, compleet met potten en flessen én heerlijke geur. Je gaat er bijna voor je lol naar toe. Ik zal meneer of mevrouw Rozenburg een vragen hier langs te komen…:)

  2. Tsjonge dat ziet niet uit terwijl er toch zoveel geld omgaat in de zorg.

  3. Ik zég dat soort dingen gewoon tegen de mensen die het betreft. Heel vriendelijk, hoor, maar gewoon als meedenkende opmerking. Soms pikken ze het op, vaker niet natuurlijk, maar dat kan mij helemaal niks schelen. Het is gezegd in ieder geval. Laatst nog in een restaurant: we vonden de porties te klein. Voor ons was het wel genoeg omdat we toevallig niet van die grote bunkeraars zijn maar een minuscuul bakje met rauwkost voor vier personen….ik vind dat zielig gedoe. Als je het zo moet verdienen moet je maar wat anders verzinnen, hoor. Het eten was verder redelijk, maar ook weer niet zodanig goed, dat we terug zouden willen. Maar later hoorde ik van een kennis, die er was gaan eten dat ze meer bakjes kregen met rauwkost. Dus een bakje voor twee personen. Nog niet veel, maar er zit verbetering in hahahaha…

Comments are closed.