Tag Archives: elektriciteit

Aan of uit

Posted on by
10

Hoewel ik niet erge hekel heb aan strijken, doe ik het niet zo vaak en zeker niet uitgebreid. Veel gaat bij ons netjes opgevouwen maar ongestreken de kast in.

Maar ja, na een hele winter in een doos opgevouwen te hebben gelegen, moeten die lekker luchtige linnen bloesjes toch wel een strijkje hebben.

Dat deed ik deze week dus. Ze waren al schoon, maar kurkdroog. Sprayen dus en dan strijken. En na een uurtje was alles gepiept.

Ik strijk altijd op zolder. Maar ik ben nogal vergeetachtig en is het me al overkomen dat ik het strijkijzer liet aanstaan. Dat moet me niet nogmaals gebeuren.

Dus heb ik inmiddels een uitgebreid ritueel. Eerst het knopje op de verloopstekker uit, dan de stekker eruit. Dan zeg ik hardop tegen mezelf: “het ijzer is veilig uit”. Ik check het dus drie dubbelop zelfs.

Dan moet het toch wel in mijn chaotische hoofd verankerd zijn.

Trafohuisje

Posted on by

Toen we toch in de stad waren, konden we dus meteen wel even kijken hoe dat trafohuisje er uitzag. Een huisje met een gedicht, was ons beloofd.

We reden een beetje om, want er was zoveel afgesloten. Maar dankzij navigatie en ons eigen richtinggevoel kwamen we toch in de juiste straat terecht. En ja, er stond een trafohuisje. Dat moet natuurlijk op de foto gezet en aan Sjoerd gemeld.

Maar dat gedicht…? Groene blaadjes, dat wel. Maar geen stukje tekst te vinden. We zochten nog wat verder in de straat, maar geen ander huisje stond er. Dan zou het dit toch moeten wezen. Maar is het dan ten prooi gevallen aan een andere versieringswoede? Of waren de buurtbewoners het gedicht een beetje beu?

Nou ja, dit is dan het trafohuisje, zoals het tegenwoordig in de Adriën Milderstraat in Rotterdam-West staat. Zachtgroen beschilderd met honderden blaadjes en takjes. Het oogt best aardig. En nou maar hopen dat het ook in de verzameling van Sjoerd zal passen.

Is er genoeg?

Posted on by

genoeg.jpgDe discussie over het sluiten van de gaskraan is inmiddels in volle gang. Dat het gaat gebeuren is zeker. Hoe het dan verder moet, blijft nog even in nevelen gehuld.
Ik voorzie enorme moeilijkheden, terwijl ik toch niet zo’n doemdenker ben. Want alles gaat tegenwoordig elektrisch. Hogedrukspuit, koffiezetapparaat en schuurmachine, boortoestel, noem maar op. En dan al die “draadloze” apparaatjes, die toch wel aan de elektriciteit gelegd moeten worden om te kunnen functioneren. En de auto, de fiets…
O ja, wij doen er zelf ook aan mee. We poetsen onze tanden elektrisch omdat dat beter zou zijn voor ons gebit. Koppelen tablets, telefoons, scheerapparaten ook regelmatig aan.
Maar straks moet dus ook de verwarming en het fornuis totaal elektrisch worden. Waar halen we al die energie vandaan? Wie zorgt er voor dat alles op tijd en deskundig is aangesloten? Liggen er wel voldoende kabels of gaan we straks een beetje rommelen met als gevolg dat we regelmatig helemaal zonder stroom komen te zitten?

Is dit er ook een?

Posted on by

Ja, een echt huisje kan ik het natuurlijk niet noemen, meer een kastje. Maar er zat beslist iets van elektriciteit in, daar op de Westzeedijk in Rotterdam. En iemand had de moeite genomen om er iets leuks van te maken en er een tekst op te zetten. In ieder geval dus iemand die de zaak een beetje wilde opfleuren. En of dit nou valt in de categorie “trafohuisje” dat weet ik echt niet. Ik denk eigenlijk van niet. Doet dat er toe? Welnee…! Ik kwam er langs en mijn oog viel er op.

 

Bewaren

Stroomstoring

Posted on by

Het zal je maar gebeuren. Je hebt een restaurantje, mensen zitten heerlijk te dineren en dan… pfft … het licht gaat uit. Alles donker, de zaak, de keuken. Alle geluid valt weg, want alles stopt. Dan is er lichte paniek!
Het gebeurde ons vorige week in Brasserie De Verandering in Rotterdam-Ommoord.
Het was net na ons voorgerecht. Eerst denk je dat er ergens een stop gesprongen is en dat alles meteen weer aan zal gaan. Maar dat was helaas niet het geval. Het werd een beetje kouder, want de verwarming was ook uitgevallen.
Nee, ze waren daar niet te benijden. Gelukkig was er nog één mogelijkheid om stroom te krijgen en werkte het gasfornuis nog wel. Al kookte de kok bij het licht van zijn smartphone Maar de bediening bleef vrolijk en met een beetje humor en heel veel improviseren lukte het om toch een lekkere maaltijd te serveren. En ging iedereen met een voldaan gevoel naar huis toe. Top dus, helemaal top!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Kwetsbaar

Posted on by

Vorige week zaten we rustig een DVD te bekijken, toen we plotseling een doffe knal hoorden en het licht uitging. De halogeen verlichting sukkelde nog even door, dus we dachten dat er thuis kortsluiting was. Maar nee, in de hele wijk was het licht uitgevallen.
Overal even donker. Maar met de kerst nog in ons systeem, brandden er bijna overal wel wat kaarsjes.
Och het heeft wel wat, zo saampjes in het donker zitten. Al wordt het wel snel koud, want natuurlijk valt ook de pomp van de verwarming uit. En wat doe zo in het donker? Lezen kan niet, TV kijken, internetten, een CD-tje opzetten, het gaat allemaal niet meer.
En dan realiseer je hoe kwetsbaar onze maatschappij is. Niets werkt meer naar behoren. De (vaste) telefoon geeft geen toon en zelfs de mobiele telefoon is trager, door het uitvallen van Wifi-verbinding.
Koffie of thee zetten wordt een hele opgave. Als je tenminste nog op gas kookt, zoals wij gelukkig. Het vergt wel een beetje improvisatie.
Gelukkig was alles na een klein uurtje weer in orde, dus konden we weer “normaal” verder leven 😉 😉

Warboel

Posted on by
  Soms moet ik er op letten dat ik tijdens de vakantie niet constant aan het fotograferen ben. Ik zie zo veel, wil zo veel onthouden en vaak is het dagelijks leven zo anders dan hier.
Dat levert dan foto’s op zoals deze, genomen ergens in Vietnam. Hoe kunnen ze hier nou nog ooit wijs uit worden? Je kunt alleen maar hopen dat het allemaal goed mag gaan.
De foto werd gemaakt in 2001, dus misschien is alles al lang en breed veranderd. Ook daar staat de tijd (en de vooruitgang) tenslotte niet stil