Hoewel ik niet erge hekel heb aan strijken, doe ik het niet zo vaak en zeker niet uitgebreid. Veel gaat bij ons netjes opgevouwen maar ongestreken de kast in.
Maar ja, na een hele winter in een doos opgevouwen te hebben gelegen, moeten die lekker luchtige linnen bloesjes toch wel een strijkje hebben.
Dat deed ik deze week dus. Ze waren al schoon, maar kurkdroog. Sprayen dus en dan strijken. En na een uurtje was alles gepiept.
Ik strijk altijd op zolder. Maar ik ben nogal vergeetachtig en is het me al overkomen dat ik het strijkijzer liet aanstaan. Dat moet me niet nogmaals gebeuren.
Dus heb ik inmiddels een uitgebreid ritueel. Eerst het knopje op de verloopstekker uit, dan de stekker eruit. Dan zeg ik hardop tegen mezelf: “het ijzer is veilig uit”. Ik check het dus drie dubbelop zelfs.
Dan moet het toch wel in mijn chaotische hoofd verankerd zijn.
Ja, soms ben je er gewoon niet met je hoofd bij. Zo laat ik wel eens per ongeluk een gaspitje aan…
Ik strijk alleen de overhemden en de zakdoek, theedoeken en kussenslopen soms…
Ik strijk nooit, dat doet Hans 🙂
Hardop zeggen helpt bij mij ook.
Ik check tegenwoordig ook meer dan één keer… Ouder worden (ik!)…?!
Lie(f)s.
hardop zeggen als ik niet iets mag vergeten helpt mij ook! en vooral blijven herhalen!
Ja ja, zo moet ik het ook doen, want anders weet ik niet meer of ik het wel of niet gedaan heb.
Hardop zeggen helpt mij ook altijd goed. Dat echoot dan nog even na in je hoofd.
Wat een goede en slimme tactiek Els. Op die manier doe je het heel bewust. Ik moet dat vaak doen met de auto: heb ik hem nou op slot gedaan of niet?
Heel herkenbaar, dat heb ik met het fornuis. Drie keer checken of het uit is, als ik de deur uitga of zo.
Ik loop soms wel een twee keer terug om te kijken of ik iets nou wel of niet gedaan heb. dat komt op hetzelfde neer…