Opruimen…

Posted on by

Het duidelijk dat hier een flinke opruiming heeft plaats gevonden. Alle rommel die niet meer gebruikt werd, maar wel in de weg stond, moest uit de openbare ruimtes van de flat verwijderd worden. En wat hebben mensen dan een zooitje. Maar gelukkig, de grootvuil-ophaaldienst zou het allemaal weghalen.

Iemand had dat roze autootje toch maar even apart gezet. Het was vuil en verkleurd en echt mooi was het niet meer. Maar zou een kind daar op letten? Welnee, die verzint dat het een mooie glanzende rooie race-auto is. Met zo’n stevig brrrmmm geluid. Max V. in de dop kan er heus nog wel wat mee.

Ik hoop het maar!

Want misschien krijgt dat autootje dan nog een tweede leven bij een gelukkig kind, dat er nog vaak mee zal willen spelen.

Zo het waar zijn…

Posted on by

Ik weet werkelijk niet meer wat ik nou wel of niet moet geloven. Is het nieuws uit echt of een verzinsel van een creatieve geest?

Een aantal weken geleden stond dit in de krant. Ja, het is die krant met chocoladeletters als koppen en niet altijd geheel objectief. Maar dat ze zo sterk liegen? Dat kan toch niet waar zijn?


Is het mogelijk dat een hamburger met frietjes in tien jaar tijd er niet anders uit gaat zien? Ik kan het nauwelijks geloven. Of heeft een grapjas een bord met Japans etalagemateriaal neergezet?

Maar mocht het echt waar zijn , dan kijk ik toch heel anders aan tegen oud worden. Je moet gewoon heel veel fastfood eten, dan word je vanzelf geconserveerd…. 😮

Gezellig hoekje…

Posted on by

Zo nu en dan wandelen de Ganzen niet zo ver, maar blijven we in de buurt omdat het weer een beetje tegenzit. Dan is het vaste prik om bij een grote supermarkt koffie te drinken in hun koffiehoek.

Vorige week zagen we daar ineens een leuke speelkeuken staan. Alles van hout, compleet met pannen, pizza, fruit, groente en eieren. Er huppelde een jongetje naar binnen. Hij vond dat zijn jas aan een wasbeurt toe was en stopte hem meteen in de wasmachine.

En omdat zoiets wel even tijd vraagt, maakte hij ook maar even hardgekookte eieren, hamburgers en pizza klaar. Vrijgevig deelde hij uit. Eén van de wandelvriendinnen merkte op dat zij liever geen hamburger wilde. Waarop hij meteen meldde dat het een “vega”burger was. Die kon ze dus gewoon eten. We kregen allemaal wat van hem te smikkelen.

Toen zijn moeder klaar was met bood-schappen doen, kostte het nog moeite om hem mee te krijgen. Hij moest nog opruimen, die jas moest nog drogen, en de afwas… Oh ja, stond alles uit, want er mocht geen brand komen.

Wat zal zijn vriendin later blij zijn met zo’n zorgzame en geëmancipeerde man… 😉

Dat zal je maar gebeuren…

Posted on by

Soms lees je dat iemand op de (A)Sociale media verwisseld wordt met een ander. Die heeft dan dezelfde naam, geboortedatum en geslacht. Maar duidelijk niet de zelfde levensinstelling, want wie schulden maakt of iets fouts doet, moet daar zelf voor opdraaien. Maar hoe maak je duidelijk dat jij niet die persoon bent, maar dat het een andere persoon is.

Zelf heb ik er (gelukkig) niks mee te maken, maar toevallig hoorde ik deze week een exact zelfde verhaal van iemand. Vrijwel identiek aan dit krantenbericht. En die had er heel veel last mee gehad. Want ze werd achtervolgd door mensen die meenden geld van haar te goed te hebben. Het heeft haar heel veel moeite (maar ook geld) gekost om de zaak weer recht te breien.

Tegenstrijdig…

Posted on by

Op Facebook kreeg ik vorige week regelmatig het bericht te zien dat de Hartstichting geregeld heeft dat je nu ook bij de HEMA je bloeddruk kunt laten meten. Dat kan natuurlijk ook bij de huisarts, bij de apotheek of zelfs thuis met een eigen bloeddrukmeter.

Ik vind het wel vreemd dat het zomaar kan bij de HEMA. Misschien handig als je weinig tijd hebt… Maar ook tegenstrijdig. Want je loopt daar, pakt en passant een rookworst mee en nog een, altijd handig. Er naast staan zoute crackers… Mmm, lekker!! Dat die te zout en te vet, dus slecht voor je hart zijn laat je langs je heen gaan. Hé kijk, een nieuwe smaak chips in grootverpakking. Neem mee die zak. En de kruidnoten en speculaas zijn ook niet te versmaden….

En dan staat daar ineens een mevrouw die je bloeddruk meet. Want meten is weten…… Nou nee, daar doe ik niet aan mee. Zo nu en dan laat ik mijn bloeddruk bij de praktijkondersteuner meten en dan is die soms ietsje te hoog. Gek genoeg was die bloeddruk perfect toen ik een paar jaar geleden met klachten naar de huisarts ging. Het bezoek aan de POB-poli (Pijn op de borst) bracht echter een hartinfarct aan het licht. Ik werd meteen opgenomen en binnen twee weken was ik geopereerd en wel weer thuis.

Ik weet dan ook niet wat ik met al die meetgegevens aan moet. Dat vroeg ik ook al eens de cardioloog. Want bij te hoge druk, kon ik hem dan bellen? Nee…. Moest ik dan zelf maar wat meer medicijnen innemen? Nee!!! En als die druk lager werd, mocht ik dan medicijnen minderen of zelfs stoppen? Nee, in geen geval!

Waaruit ik concludeerde dat het dus geen zin had. Want minder zout eten, rustig aan doen, veel bewegen en niet te zwaar worden, daar ben ik al jaren mee bezig. Wat mij betreft laat ik dat meetpunt bij de HEMA dan ook links liggen. Trouwens, net als rookworst, chips, crackers en zoetigheden. Bij de HEMA koop ik wel pennen, ondergoed, bekers en nylons. Ze raken me niet kwijt als klant. Daar zullen ze dus wel blij mee zijn….. 😉 😉 😉

Lekker luisteren…

Posted on by

Al vaker vertelde ik hier over podcasts. Een podcast is een geluidsbestand en kan over van alles en nog wat gaan. Muziekpodcasts, zoals van de Sandwich, Andermans Veren, maar ook documentaires zoals “Tante Jos”, die ik afgelopen weken beluisterde.

Deze podcast gaat over verzetsvrouw Jos Gemmeke. Radiomaakster Mijke van Wijk gaat daarin op zoek naar de details van het verhaal zoals haar tante Jos het altijd vertelde. Maar hoe zat het nou werkelijk in elkaar en wat was verzinsel en wat was werkelijkheid? Een diepgravend onderzoek in Nederlandse en Britse archieven. Dat alles doorspekt met een verslag van de fietstocht die Mijke in navolging van haar tante Jos maakte, zoektochten naar mensen die Jos kenden of mogelijk gekend zouden hebben. En wie was dan toch die vriendin, die ook een groot stuk mee fietste en plotsklaps verdwenen was, maar later toch weer opdook.

Heerlijk om naar te luisteren als je ergens mee bezig bent. Altijd oproepbaar en wanneer het te veel wordt, kun je stoppen en later weer verder luisteren.

Rustig aan…

Posted on by

Er zijn van die weken dat je elke dag wel een afspraak hebt. Niet per sé een vervelende afspraak, integendeel. Maar toch, je moet weg, ergens op tijd zijn, laat terug en dus ook laat naar bed.

Een paar weken achter elkaar hadden we dat. Ik zie het voordeel er ook wel van in, want we zijn nog lang niet uitgeblust en leven nog steeds redelijk actief. Maar dan opeens, hebben we behoeft aan rust. Geen bezoek, geen film of theater, geen afspraken bij die of gene. Gewoon niks, nada!

En dan houden we een soort van “pyamadag”. We slapen wat uit, ontbijten zeer op ons gemak en wat langduriger, trekken een lekkere en comfortabele joggingbroek aan met een makkelijk shirt of trui. Dagje in slow motion. Zelfs koken wordt met de Franse slag gedaan, want we trekken een reeds bereide maaltijd uit de diepvries. En daarna kunnen we er wel weer tegen!

Altijd wat…

Posted on by

Deze bomen, Ginko Biloba, staan in de straat achter ons huis. ’s Zomers fraai groen met mooi gevormde bladeren, die eigenlijk vergroeide naalden zijn. En in de herfst verkleurend naar geel. Er staat een hele rij en gek genoeg verkleuren ze niet allemaal tegelijkertijd.

In Japan en China staan deze bomen vaak bij tempels, omdat ze zouden staan voor een eeuwig leven.

Dit soort bomen staat natuurlijk niet alleen in onze buurt, overal in Nederland werden ze aangeplant. Alleen lette men niet op, want men had alleen mannelijke exemplaren moeten planten. Want vrouwelijke bomen bloeien en geven nadien vruchten. Ook mooi goudgeel, maar ze schijnen te stinken naar hondenpoep. En dat levert dan weer bezwaren op van de bewoners.

Och, och, werden de zoet geurende lindebomen gerooid omdat ze de teerbeminde auto’s plakkerig maakten en zouden eiken moeten wijken vanwege die processierups. Nu is het dus weer stank. Het is ook altijd wat…

Vergadering…?

Posted on by

Wat deden ze daar die duiven. Wachtten ze op een aardige voorbijganger met wat voer? Hadden ze het koud of voelden ze de herfst nu pas echt in hun botten? Waren ze moe en rustten ze wat uit, daar op dat stukje kade met het zicht op de Westertoren?

Wie zal het weten? Het is nou eenmaal heel moeilijk om je in duivengedachten te kunnen verplaatsen.

Misschien was het wel helemaal niet zo bijzonder… Ik kwam er tenslotte maar eventjes langs. Misschien zitten ze daar wel alle dagen en vele uren… tot groot ongenoegen van de bewoners. Die misschien al vaak geklaagd hadden en geprobeerd te verjagen.

Zo veel vragen, zo weinig antwoord. Maar wel weer een onderwerp van een blogje vandaag! 😉 😉