Van een winterdip heb ik geen last, maar echt vrolijk word ik niet van regenachtig en somber weer. Maar dit jaar was er niet zo veel te klagen, al waren er nare grauwe dagen. Laten we die maar gauw vergeten en genieten van alles wat de natuur ons nu zo maar op een presenteerblaadje aanbiedt.
Prettig weekend! Geniet van alles wat er zoal te zien is.
Category Archives: reizen
Passend
Nee, helemaal geen bijzondere fiets. Gewoon een huis-tuin-en-keukenfiets. Maar de eigenaar had hem daar neer gezet omdat hij er zo mooi precies paste. Of die oude hijskraan bij het Maritiem Museum er speciaal voor gemaakt was. Zou het gaan regenen, dan bleef in ieder geval zijn fiets lekker droog. En dat vond ik grappig.
Deel dit op:
De rode loper
Wandelen en meteen een goed doel steunen, dat leken onze wandelclub wel wat. Want als je leven beheerst wordt door je nierdialyse, zou een draagbaar apparaat een uitkomst zijn. Maar ja, daar is geld voor nodig. De Nierstichting organiseert hiervoor op 22 april in Naarden het wandelevenement DE RODE LOPER. Tot zover klopte het.
Maar toen we wat verder gingen kijken op internet, kregen we toch een beetje nare smaak in de mond. Het inschrijfgeld is al behoorlijk aan de prijs. Nou ja, het goede doel, nietwaar? Maar je moet er met de trein of auto heen en ook dat kost een behoorlijk bedrag.
Maar dan werd er ook nog eens gevraagd extra te doneren. Zou een fluitje van een cent zijn, gewoon je laten sponsoren.
En toen keek ik nog eens verder. Er was al zo’n evenement geweest waarbij 630 deelnemers ruim 30.000 euro bij elkaar hadden gebracht. Het gemiddelde sponsorbedrag per persoon was rond de 150 euro. Hè? Ik ben niet zo’n rekenwonder, dus haalde ik mijn zakjapanner er bij en becijferde dat er een bedrag van ruim 90.000 euro moet zijn binnengekomen. Dan kom ik tot de slotsom dat de organisatie van het evenement twee keer zoveel heeft gekost dan het heeft opgebracht. Dat lijkt me toch een beetje uit balans. Inmiddels is de sponsor-lat voor het komende evenement al gelegd op minimaal 180 euro per individuele deelnemer.
Nou heet onze club wel De Ganzepas, maar domme ganzen zijn we niet. We lopen op onze eigen benen, vinden zo’n doel prima, zouden in principe mee willen lopen. Maar betalen voor allerlei nutteloze rimram of blingbling willen we niet. Dat er kosten gemaakt moeten worden, dat snappen we heus wel. Maar maak er geen Hollywood-Oscar-uitreiking van, want dan gaat het echt alle perken te buiten. Nierstichting denk nog eens goed na wat zo’n evenement werkelijk beoogt. Moet het een feestje worden met van alles er op en aan of willen jullie zoveel mogelijk geld op halen voor onderzoek en het realiseren van een draagbaar dialyse-apparaat? Dat laatste heeft toch de hoogste prioriteit? Laat het daar dan zoveel mogelijk aan ten goede komen!
Deel dit op:
Wandelen
Even een paar dagen er tussen uit, naar Rothenuffeln in Duitsland. Het waren heerlijke dagen. We konden er prima wandelen, in de buurt waren leuke stadjes en gasten attendeerden ons op het Grosses Torfmoor. Dat is een van de grootste hoogveengebieden in Duitsland en een prachtig stuk natuurschoon, waar we een wandeling maakten.
Wij liepen er tamelijk vroeg en kwamen bijna niemand tegen. In het begin was het nog een beetje mistig en dat deed heel geheimzinnig aan. Geen geluid drong tot ons door en we hoorden dus werkelijk de stilte. Verspreid door het gebied staan uitkijktorens, die prachtige vergezichten geven. Nog kale bomen, maar al wel met uitbottende knoppen, stonden in het natte veengebied. Ongelofelijk hoeveel kleuren bruin en geel je ziet en toen de zon heel even probeerde door te piepen, kregen gras- en rietstengels een zacht gouden gloed. Overal waren kleine meertjes, die zo glad als spiegels waren. Je hoorde de eenden en ganzen in de lucht. Je zag ze eerst weerspiegeld in het water, waarna ze neerstreken op het wateroppervlak, luid kwakend of gakkend.
Deel dit op:
Wandelen
Afgelopen zondag was het te mooi weer om thuis te blijven. Dus namen we de metro naar de stad en wandelden langs de Maas. Onderweg dronken we koffie en aten we een lekker broodje kip-kerrie, zodat we niks te kort kwamen. We waren niet de enigen, want overal zaten de bankjes vol. Sommigen hadden zich nog in dikke jassen en warme sjaals gewikkeld, een enkeling had al meteen de zomer in het hoofd en liet zich in t-shirt een beetje bijkleuren. Maar overal rook het lentefris 😉
Deel dit op:
Vakantie
Waar zouden wij op vakantie naar toe gaan? Je ziet het al aan die stapel boeken. We gaan dit jaar weer een keer naar Engeland. Ik heb nooit moeite om een vakantiebestemming te vinden, er zijn zoveel gebieden die ik graag zou willen bezoeken. Maar dit jaar wordt het dus een rondreis door Engeland en Wales. Met onze eigen auto op de boot naar Harwich en dan via Oxford richting Wales, het Peakdistrict en de Cotswolds naar Cambridge. Heerlijk, het duurt nog wel even maar de voorpret is er al volop.
Deel dit op:
Wandelen
Onze wandelclub ging afgelopen donderdag ietsjes verder weg dan gewoonlijk. We wandelden in het Schollebos in Capelle aan den IJssel.
In 1958 ging mijn zus en haar man daar wonen. Ik zou er dus bekend moeten zijn, maar ook dit keer kwamen we op plekken waar ik nog nooit geweest was. De lente zet nu toch echt door en deze aalscholvers zaten in “hun” boom. De boom was nog maar kort geleden zeer drastisch gesnoeid en ze keken eens om zich heen, of ze eigenlijk wel goed zaten. Hopelijk komt er gauw weer wat blad aan.
Na de wandeling gingen we ook nog naar huis met één van de dames. Maar wat we daar te zien kregen, moet ik nog even uitzoeken. Zo veel, zo leuk en zo mooi……
Dus nog even wachten, binnenkort krijgen jullie het ook te zien! 😉
Deel dit op:
Film
Een tijd geleden kreeg ik bericht van filmtheater LantarenVenster dat een film over Claude Monet zou komen. Leo en ik zijn beiden weg van zijn werk en hebben het vaak in musea bewonderd. Een film leek dan ook een mooie gelegenheid wat meer over hem te weten te komen. Het bleek te gaan om een film in de serie “Exhibition on screen”. Dat leverde een geheel andere soort film op dan we gewend zijn. 
Er werd uit zijn vele brieven geciteerd en daarbij behorende werken getoond. Er kwam dus geen acteur aan te pas, maar het was wel fascinerend. Honderden werken zagen we voorbijgaan, soms afgewisseld met filmbeelden zoals de door hem geschilderde plekken er nu uitzien. Inderdaad een tentoonstelling op een groot scherm.
We vonden het wel jammer dat alle tekst in het Engels was en ondertiteld werd. Het hinderde ons en eigenlijk was een Nederlands gesproken tekst beter en zeker heel goed mogelijk geweest.
Maar als er binnenkort andere films, onder andere over Vincent van Gogh, in deze serie vertoond worden, gaan we misschien weer. Dat zullen we dus goed in de gaten houden.
Deel dit op:
Nijntje
Ik geloof dat er geen Nederlander te vinden is, die de bedenker/tekenaar/schrjver van de Nijntje boeken niet kent. Elke kleuter roept meteen “Nijntje” bij het zien van zo’n lief klein figuurtje. Niet alleen hier, maar in vele landen over de hele wereld was Dick Bruna bekend en niet alleen met Nijntje. Want alles wat hij tekende was zo herkenbaar. Hij sprak een universele taal, die iedereen begrijpt en geen grenzen kent.
Zoals wij in Japan ontdekten, waar zijn boekjes en tekeningen en alle andere bijbehorende uitingen soms een heel prominente plaats in een winkel innamen. En dat streelde natuurlijk ons Nederlandse ego. Kijk hier, in Yokohama, waar wij als door een magneet getrokken werden naar deze schappen, met van verre herkenbare figuren.
We zullen Dick Bruna missen, want wat hij tekende leek wel heel eenvoudig, maar was onmiskenbaar alleen van hem.
Deel dit op:
De Ganzenpas
Andrew Hutchinson Watercolour
De Ganzenpas, dat was de naam die gekozen werd voor onze wandelclub.
Alle leden voelden wel wat voor een What’s app-groep, zodat we elkaar makkelijk kunnen bereiken. Maar ja, dan moet die groep wel een beetje leuke naam ktijgen. Och, we hadden natuurlijk voor zoiets als “club van donderdag” of “dameswandelclub” kunnen kiezen.
Maar dit klinkt toch leuker, nietwaar? En het ooknog eens een toepasselijke naam, want we starten altijd vanuit “De Gulle Gans”. Daar hoort natuurlijk ook een mooi plaatje bij, maar Google gaf raad en toen kwamen we op deze mooie aquarel van Andrew Hutchinson uit.
Â
