Deze tijd van het jaar gaan we meestal naar een Kerstmarkt in Duitsland, maar dit jaar togen we naar Antwerpen. De kerstmarkt daar is minder groot als in Duitse steden, maar het gaf ons de gelegenheid ook wat meer van de stad te zien.
Rondom de Groenmarkt en de Grote markt was het ‘s-avonds behoorlijk druk, vooral rond de ijsbaan. Er werden heel veel schaatsen gepast en gehuurd. De baan is opgebouwd rondom het beeld van Pieter Paul Rubens, waardoor de arme schilder even niet al te veel uitzicht had. De kathedraal en het stadhuis waren verlicht en het oude centrum is natuurlijk altijd heel sfeervol.
Category Archives: reizen
Kijken…
Wie door de stad loopt, fietst of auto rijdt, ziet wel veel. Maar er is nog een heleboel wat je zomaar ontgaat. Geen grote schokkende dingen, maar juist die kleine zaken… Zoals beestjes, die in het water leven, planten die groeien ondanks dat er nauwelijks grond voorhanden is.
Dit is het eerste filmpje van “De Biobak” waarin Jan Hengstmengel (ja, inderdaad familie 😉 ) in Dordrecht op zoek gaat naar die wat verborgen zaken. Neem even zo’n 10 minuten de tijd om het filmpje te bekijken.
Er zijn in totaal vier afleveringen, die ik in de loop van de komende weken zal laten zien.
Deel dit op:
Opladen
Die nieuwe elektrische auto’s lijken wel fijn, maar er kleven toch ook wel wat bezwaren aan. Niet dat wij er een hebben. Nee, wij zijn nog ouwerwets en rijden op fossiele brandstof. Of lopen, nemen het openbaar vervoer. Want wij hebben al meteen bedacht, dat het wel moeilijk zal worden om je auto straks op te laden. Te weinig palen of oplaadpunten. En ja hoor, deze week lazen we het al. Mensen die hun autootje bij zo’n paal hebben gezet en hem daar (te) lang laten staan. Ook al is de accu al lang opgeladen en zou er een ander graag gebruik van willen maken. “Laadpaalklevers” worden ze genoemd. Er zijn natuurlijk te weinig oplaadpalen. En sta je er eenmaal, dan heb je toch geen zin om ergens anders je karretje te parkeren. Al riskeer je een flinke boete. Tja, dat daar nou niemand aan gedacht heeft …..
Deel dit op:
Herinnering…
De tijd kun je nooit meer terug halen, want wat gebeurd is, ligt achter ons. Maar soms is het toch fijn om eventjes terug te kijken. Naar de mooie herinneringen, de fijne tijd, de vele indrukken die we opdeden.
Dus kijk ik vandaag nog maar eens terug op onze reis naar Japan. Hier waren we in november 2014.
Kyoto, het Filosofenpad.
We liepen in een heerlijk herfstzonnetje, hadden alle tijd om te genieten.
En dat hebben we dan ook met volle teugen gedaan!
Mooie herinneringen, die nog steeds blij maken!
Deel dit op:
Makelaar…?
Het zal natuurlijk gewoon voor de sier zijn, deze vogelhuisjes aan een muur in Oosterend. Maar meteen toen ik ze zag, kreeg ik associaties met een makelaar.
Vogels zouden hier tenslotte kunnen kiezen welke villa ze het leukst of het fijnst lijkt. Horen jullie ze al kwetteren? Moe Koolmees die een beetje groot wil, want dat is zo fijn voor de kinderen. Meneer Spreeuw piept zuinigjes, omdat hij vreest geen hypotheek te kunnen betalen. Mevrouw Koekoek zegt niks, die kraakt gewoon een flink huis, niet te ver en een beetje in de luwte….
Deel dit op:
Monnickendam
Terug naar huis van Texel wilden we nog wat rondkijken in Noord Holland. Zo vaak komen we er niet… Leo heeft goeie herinneringen aan Monnickendam, waar een tante van hem woonde. Hij ging er in de zomervakantie graag logeren, vissen in de singel achter het huis, spelen met zijn nichtjes en gewoon wat rond schooien in het dorp, nee stadje. Dat is intussen, net als vele andere plaatsjes, flink veranderd. Er rijdt al lang geen trammetje meer door de Kerkstraat, oude huisjes zijn gerenoveerd en aan de eisen van deze tijd aangepast. Soms beeldschoon, soms minder naar onze smaak, maar ja…! Natuurlijk wilde Leo even kijken of het huisje van zijn oom en tante er nog stond. Dat wat in zijn herinnering een “groot”huis was, leek nu veel kleiner. Het buurhuis nog petieteriger. Ook De Vriendschap, vroeger een oude mannen logement, had een nieuwe bestemming gekregen.
Maar wat bleef was de toren, waar nog steeds elk kwartier het klokkenspel te horen is.
Deel dit op:
Cadeau
Maandagmorgen vertrokken we al vroeg richting Den Helder, om vandaar met de boot naar Texel te gaan. We gingen het cadeau voor onze 45 jarig huwelijk verzilveren. We waren te vroeg om meteen naar het hotel te gaan, maar reden eerst nog naar Oosterend.
Het had de hele reis geregend, maar net toen we daar de auto geparkeerd hadden, piepte de zon door de wolken en was het droog. En dat bleef het ook alle dagen, het werd zowaar zonnig!
De kinderen hadden alles prima voor ons geregeld. We hoefden niets te overleggen, alleen onze naam zou voldoende zijn in het hotel. En ja hoor…dat klopte. De parkeerplaats, de kamer en het diner ’s avonds, het was allemaal pico bello!
We hebben bijna het hele eiland doorkruist, lieve dorpjes gezien, leuke huisjes, mooie natuur en lekker gewandeld. Drie heerlijke dagen, waarvan hieronder een sfeerbeeld:
Deel dit op:
1914-1918
1914
Toen de oorlog uitbrak, was ik nog klein.
Mijn vader zocht zijn oud soldatenpak
Van zolder uit een doos vlak onder ’t dak,
En wij brachten hem samen naar de trein.
En ik wist niet, waarvoor dat was. En toen
Vroeg ik het aan mijn moeder. En ik hoorde,
Dat nu de soldaten elkaar vermoordden.
Mijn vader ook? Die zou dat toch niet doen –
Nu ben ik groot en wijs en veel vergeten,
Van wat de dwazen en de kindren weten
En waar ik, als ik er aan denk, om lach.
Maar als wij, grote mensen, ’t niet verhindren,
Dat er weer oorlog komt, God, geef ons kindren,
Die nog begrijpen, dat het toch niet mag.
Muus Jacobse (1909-1972)
(met dank aan Raymond Noë)
Dit gedicht deelde de Sandwich een tijd geleden. En ik vond het zeer toepasselijk om het vandaag, 11 november – wapenstilstandsdag, hier te publiceren.
Aan stoere mannen met stoere woorden hebben we helaas geen gebrek in deze tijd. Maar geef ons nog een heleboel kinderlijke zielen, die geen oorlog maar vrede willen.
Deel dit op:
Beeld
Vlak bij ons hotel in Hasselt stond dit beeld van José Vermeersch.
Een man zonder kleren, die kijkt alsof hij droomt.
Het maakte op mij de indruk van een slaapwandelaar. Want ja, zo helemaal bloot over straat is toch wel wat vreemd. Maar neemt een slaapwandelaar zijn hond dan mee? Misschien wil die hond wel over de slaapwandelaar waken en hem beschermen. Geen idee.
Ach, het is waarschijnlijk helemaal niet wat ik denk.
Dat maakt ook niks uit, want het beeld staat er prima en geeft de wandelaar nog eens stof tot nadenken.
Deel dit op:
Blijdorp
Ons abonnement van Blijdorp was bijna afgelopen. Nou kunnen we zoiets natuurlijk digitaal verlengen én betalen, maar dan zouden we de korting van de Rotterdampas mislopen. Dat zou toch jammer zijn. Dus gingen we maandag maar even naar de diergaarde toe en als je daar dan toch bent, wat doe je dan? Ja, natuurlijk een beetje rondlopen. Het was zulk heerlijk weer, dat we zelfs een beetje lang rondliepen, foto’s maakten en een heerlijke dag hadden 😉 😉 😉
