Kijk nou, een standbeeld voor Agatha Christie, de koningin van de thrillers. Midden in West End, London. En niet voor niks, want even verderop, in het St. Martins Theatre speelt voor het 65e jaar haar stuk “The Mousetrap”. Dat moeten toch al miljoenen mensen gezien hebben. Wij zagen het in 1995, toen we met onze jongens in Londen waren. En we hebben ons toen uitstekend geamuseerd. Zouden het misschien nog wel een keer willen zien.
Weet ik nog wie de dader was? Nee, dat kan ik me eigenlijk niet meer herinneren. Wel hoe het decor was. En ja, dat is, naar Engelse traditie, nog steeds hetzelfde. Nog altijd komen er dagelijks mensen kijken naar dit toneelstuk. Hier is een voorproefje. Het hoort bijna bij Londen als de Big Ben of de Tower Bridge. Als je de kans krijgt, zeker eens gaan kijken.
Category Archives: reizen
Nooit eens iets anders…
Vorige week waren we in de museumwoning in Vreewijk.
De woning is nog in dezelfde staat als pakweg 100 jaar geleden. De man die er met zijn ouders en later alleen woonde, hield niet van verandering. Toen hij stierf en de woningstichting het huis kwam bekijken, bleek dat er geen spat veranderd was. Geen badkamer, geen warm water, geen nieuw aanrecht, kraan of kastje. Zelfs de deuren war nooit overgeschilderd. Dat was zo uniek, dat besloten werd de woning niet aan de moderne eisen aan te passen, maar er een museumpje van te maken. Er is wel een nieuw verfje op de deuren en ramen gezet, maar nog in de oorspronkelijke kleuren. De meubels zijn bijeen gezocht in kringlopen en van donateurs. Direct na binnenkomst val je de oude tijd in, van Liberty-stoel, petroleumstelletje, kolenkachel en kolenkit, zand-zeep-soda. Wij vonden het beslist een bezoek waard. Al is het alleen maar omdat we ons dan weer eens goed realiseren dat deze tijd toch wel heel veel comfort heeft.
Deel dit op:
Is dat een koe?
“Och” hoorde ik zeggen. “Is dat het peerd van ome Loeks?” wijzend op de enorme hond die voor het nieuwe station van Assen staat. Je bent wel heel erg kippig als je in dit beest een paard ziet. Maar goed, sommige mensen kijken niet zo nauw.
De hond heet Mannes en het heeft nogal wat voeten in de aarde gehad voordat hij er stond. Wij zagen hem alleen maar staan. Niks beelden in zijn buik, niks stoom, geen notie van sensoren. Gewoon een flink uit de kluiten gewassen hond van hout. Met zijn neus naar het nieuwe station. Hij wacht, tot de reizigers na een dag werken weer thuis komen. Best wel een mooi symbool, niet dan?
Deel dit op:
Zwarte farao’s
Leo en ik gingen naar Assen voor de tentoonstelling “Nubië: land van Zwarte farao’s”. Niet dat we erg veel weten over de archeologie van die streek. Maar we hadden de prachtige tentoonstelling over Iran in gedachten en wilden dit ook graag zien. De tentoonstelling was minder groot en groots als die van Iran, maar het is niet eerlijk om zoiets te vergelijken. Wat er getoond werd was ronduit schitterend en zo verfijnd dat je je niet voor kunt stellen dat al dat fraais in vele eeuwen voor Christus gemaakt werd. Trouwens, veel vazen en kruiken zouden helemaal niet misstaan in een modern design interieur. En ook aan moderne armen en halzen zouden de armbanden en kettingen schitterend staan.
Veel objecten zijn klein en zeer kwetsbaar en worden dus in vitrines vertoond. Mooi opgesteld, maar het maken van foto’s is dan niet goed mogelijk. Ik nam dan ook mijn toevlucht tot Google 😉
Wie het allemaal ook wil gaan bekijken, moet snel zijn, want de tentoonstelling loopt tot 5 mei.
Deel dit op:
Bobby’s
Hier in Nederland is het niet meer gebruikelijk om politieagenten herkenbaar op de foto te zetten. Ik dacht dat het in Londen ook niet mocht. En we zagen onderweg eigenlijk niet meer zulke echte bobby’s. De meeste agenten hadden een uniform aan met van die felgele hesjes en eigenlijk zag ik geen verschil meer met de Nederlandse agenten. Begrijpelijk dat wel, maar zo’n stoere agent met een echte helm, al was het maar voor de couleur locale…. En toen in Soho zag ik deze drie hun ronde maken. Vriendelijk keuvelend met voorbijgangers, hier en daar een aanwijzing geven. Helemaal de Londense sfeer. Dus vroeg ik of ik ze mocht fotograferen. “Why not? All of us?” Ja, graag! Ze gingen er eens goed voor staan. Real British en de achtergrond onmiskenbaar Soho…!
Deel dit op:
Pubs
Of Engeland uit de EU stapt en hoelang dat nog gaat duren, ik weet het niet. Mocht je de Engelse kranten geloven, dan was dat het gesprek van de dag. Maar in de pubs waar wij een biertje dronken leek dat alles niet zo van belang. In alle zaken stonden de TV’s aan met sport. Aan de ene kant honkbal, aan de andere kant voetbal. Het geluid op “mute” en verder een muziekje. Voeg daarbij het geroezemoes van tientallen gesprekken en je krijgt een heel speciaal en gezellig sfeertje. Geen ober die naar je toekomt, nee… . Je moet zelf naar de bar, een biertje bestellen en meteen betalen, boter bij de vis. Leo wist niet zo goed welk bier hij nou zou nemen. In één zaak was er keus uit wel twaalf verschillende merken. Geen probleem, hij mocht even voorproeven. Er werd een bodempje in een klein glaasje getapt. Hij nam een bitter en gehopt bier en voor mij kwam er een wat bloemige pale ale op tafel. Of cider, wat ik ook heel lekker vind. Op de een of andere manier voelden wij ons heel erg thuis, hoewel we in Rotterdam niet zulke cafégangers zijn. En wie vindt in Rotterdam nou nog zo’n mooie deur?
Deel dit op:
Reclame…
Wie spullen maakt, wil ze aan de man brengen. Daarvoor is reclame bedacht. Wij zouden ons een leven zonder reclame niet meer kunnen voorstellen. Het spat van allerlei manieren in onze ogen. Soms leuk, soms vervelend, smakeloos of schreeuwerig. In vroeger tijden werd er veel minder reclame gemaakt. Was het ook niet zo vluchtig. Had je eenmaal een bedrijfje op poten gezet, dan bleef je daar meestal een flink aantal jaren zitten. En dus loonde het om boven je voordeur een mooie afbeelding te maken en een fraai uithangbord op te hangen.
Deze vond ik laatst in Leiden. Oorspronkelijk was het een slijterij, maar nu is het een café. Nee, we dronken er niks maar slenterden nog langs heel wat andere winkels. Misschien gaan we volgende keer er eens iets proberen 😉
Deel dit op:
In Londen…
…gingen we ook naar de Wallace Collection. In het prachtige Hertford House huist een enorme kunstverzameling, bijeen gebracht in de loop van vorige eeuwen. De verzameling is zo groot dat je wel een paar dagen rond kunt lopen. Enorme zalen met een zeer uitgebreide en diverse collectie van schilderijen, zilverwerk, wapens en antieke meubelen. Alles smaakvol en sfeervol tentoongesteld.
Deel dit op:
Wat doe je….
…Londen? Nou in ieder geval minstens één keer queuen, in de rij staan.
En wij stonden hier in de rij voor de Churchill War Rooms, een museum ingericht onder Whitehall. Het zijn de originele vertrekken waar Churchill en zijn staf de oorlog leidde. In allerijl ingericht en net op tijd klaar voordat de “Blitzkrieg” op 7 september 1940 begon. In een betrekkelijk kleine ruimte werkten, leefden, aten en sliepen diverse generaals, stafhoofden, secretaresses en Churchill en zijn vrouw zelf. Alles natuurgetrouw gereconstrueerd en levensecht. Voor ons is het bijna niet te bevatten dat mensen daar weken achtereen leefden zonder daglicht te zien, zonder te weten hoe het in de stad zelf toeging. Ik heb er wel vaak over gelezen, maar het met eigen ogen zien was fascinerend. In de kamers overal verklarende borden. Je kunt verhalen beluisteren van de mensen die er toen bij waren. Je ziet de kaarten waar de vorderingen van de troepen werden bijgehouden, inclusief de bak met gekleurde pinnetjes. Mij overviel een gevoel van claustrofobie bij de gedachte dat in één kamer zoveel mensen bij elkaar werkten. Om nog maar te zwijgen van de bedompte lucht die er gehangen moet hebben, het gebrek aan daglicht. Een stuk geschiedenis en nog niet eens zo heel lang geleden.
Deel dit op:
Vrolijk…
Vrolijk… er is niet veel voor nodig. Gewoon wat bloemen en de belofte van voorjaar..
Het werd geen wereldfoto, maar zo maar een plaatje dat ik onderweg bij het wandelen tegenkwam. En ik was niet de enige die haar mobieltje te voorschijn haalde en een foto maakte. We werden er allemaal nog een beetje vrolijker van!
