Toen ik laatst naar de film ging met een stel vriendinnen bleek dat bij Pathé het mogelijk is je plaatsen te reserveren. Hoe heerlijk ouderwets vonden we dat. Heel even hadden we een idee van zo’n ouderwetse bioscoop en dat verwachtten we nou net niet dar. Maar eenmaal boven bleek het toch helemaal van deze tijd te zijn. Ja, die plaatsen waren oké, maar wilde je koffie, dan moest je die zelf uit een automaat pakken, net als de andere drankjes. Nergens een mens te bekennen, overal keuzeknoppen en zelfbediening. Misschien is het ’s avonds anders, maar wij waren er midden op de dag. En dan mis ik toch een mevrouw of meneer die vraagt wat je wilt hebben. Nou ja, we wennen er nog wel aan. En zo negatief is het ook niet, want die automaten leveren toch een kleurig plaatje op. Ja ja, elk nadeel heb se voordeel, nietwaar?

Category Archives: vrienden en vriendinnen
Wandelen
Gisteren was het weliswaar wat kouder en niet zo zonnig, maar wel prima wandelweer. Dat kwam mooi uit, want De Ganzenpas had afgesproken naar Arboretum Trompenburg te gaan.
Andere mensen, andere wegen. En zo liep ik opeens een heel andere weg vanaf het metrostation naar de ingang. En zag ik een voor mij totaal onbekend stukje van Rotterdam. Maar dat bewaar ik tot een volgend blog.
Eigenlijk is er geen moment waarop je kunt zeggen “de tuin is nu op z’n mooist”. Er is altijd wel wat bijzonders te zien. Maar met al het tere ontluikende groen, de bollen en lentebloeiers die kleur geven en niet te vergeten de camelia’s en rododendrons die bloeien, is het nu wel erg aantrekkelijk lopen daar. Pa en moe Nijlgans hielden hun kroost goed in de gaten. Nel wees ons her en der op heel bijzondere bomen en struiken. Kortom een zeer geslaagde wandeling.
(klik op een foto om te vergroten)
- Moe Nijlangs en kroost
- Stachyurus (staartaar)
- Kievietsbloemen
- ontluikende Gunnera
- De Ganzenpas
- Camelia
- Camelia
- Leucojum (Lenteklokje)
- Forsythia
Als kers op de taart lunchten we met elkaar in Het Theehuis, zodat we even konden uitrusten en verkwikt weer op huis aangingen.
Dagje Leiden
Afgelopen vrijd
ag deden Bettie en ik een dagje Leiden. Daar waren we nog nooit samen geweest, dus aanleiding genoeg 😉
Onze plannen zijn zo’n dag altijd heel duidelijk: we zien vanzelf wel wat e
r gebeurt en, afhankelijk van het weer, waar we naar toe gaan.
Omdat het een heerlijke lentedag was, besloten we om eerst naar de Hortus Botanicus te gaan. Al meteen na de entree vonden we het winkeltje en daar konden we best al een half uurtje doorbrengen. Daarna langs de fel bloeiende narcissen naar de kassen, waar van alles uit tropische gebieden te vinden is. We boften, want op dit moment bloeit de Jadebloem. Zelden zag ik zo’n bijzondere kleur en zo overdadig veel en grote bloemen.
Alleen dat was al een bezoek waard, al deden de andere planten en bloemen er vaak niet voor onder. 

We lunchten en wandelden verder door de stad. Op de bonnefooi, hier links, daar rechts. En stonden natuurlijk ontelbare malen stil om foto’s te nemen. We moeten tenslotte ook onze foto-voorraad aanvullen, zodat we telkens wat te bloggen hebben.
En ondertussen kletsen we wat af. Voor we het weten is het al weer tijd om op huis af te gaan en scheiden onze wegen op het station. En in de trein geniet ik dan nog na van een heerlijke dag!
(klik op de foto's om ze te vergroten)
Poppenhuis
Na onze wandeling van vorige week in het Schollebos, gingen we nog koffie drinken bij Marianne thuis. En niet alleen dat, want zij showde ons haar poppenhuizen. In de huiskamer staat een prachtig gebouw met daarin een bakkerswinkel, bakkerij en het woonhuis van de bakker en zijn vrouw. Alles op schaal 1:12. Het is onbegrijpelijk hoe natuurgetrouw de poppen en het interieur zijn gemaakt. De bakkerskinderen dragen zelfgebreide kleertjes. Die heeft Marianne gebreid op uiterst dunne naalden met heel dun draad. De zelfgemaakte meubeltjes werden eigenhandig geverfd of gebeitst. De kamer ziet er warm, mooi en gezellig uit. Al was de bakkersvrouw niet snel met het opruimen van de kerstboom 😉 Die stond nog in volle glorie te pronken. Uiteraard op schaal en met echte lichtjes. Net als in het gewone leven, is zo’n huis natuurlijk nooit klaar. Ook poppenmoeders willen weleens een iets nieuws aan de muur. En dus borduurde Marianne Paleis het Loo.
Ja, ook op schaal, kijk maar. Nog niet ingelijst, dat komt later, maar dan kan het zo aan de wand.
We togen naar de zolder, waar we ook mochten rondkijken. Marianne heeft daar nog meer poppenhuizen en al haar gereedschappen vinden er een plekje. Er staat een bruidswinkel met bruidsjurken, een cadeauwinkeltje met piepkleine kopjes, theepotje en ander boerenbont serviesgoed. Maar ook een winkel in babykleertjes. Natuurlijk compleet met piepkleine hemdjes, truitjes, luiers. Alles keurig netjes op kleine hangertjes! Er was een drogisterij, met allerlei piepkleine flesjes en doosjes in rijen opgesteld. We waren er niet vandaan te slaan en de oh’s en ah’s waren niet van de lucht. Allemaal kregen we zin om met dit kleine spul te gaan spelen. Het was een geweldige afsluiting van een fijne wandeling.
- Een compleet huis
- bakkerswinkel
- ook thuisbezorgd
- wat zal ik nemen
- tearoom
- huiskamer
- keuken, met keukenmeid
- straks in bad…
- babykamer
- slaapkamer
- bruidswinkel
- serviezen te koop
- babywinkel
- drogisterij
- bruidsmeisje
Valentijn
Dit kalenderplaatje van Peter van Straaten deed me ’s morgens vroeg al glimlachen. Ach ja, Valentijnsdag… Voor jonge mensen, onze leeftijdscategorie heeft zulke verrassingen niet meer in petto. 😉 
Maar hoe kon ik weten dat er ’s middags zo’n leuke Valentijnskaart op de mat zou liggen. Nee, niet van een geheime minnaar. Leo mocht hem gewoon lezen en vond het ook een super lief gebaar.
Van wie die kaar
t dan wel is? Ja zeg, dat ga ik hier toch niet vertellen. Maar de afzender weet natuurlijk wel hoe de vork in de steel zit.
Ik heb de kaart meteen op een mooie plek in mijn werkkamer gehangen. En die afspraak maak ik natuurlijk per e-mail!
❤
Bijpraten
Afgelopen vrijdag ging ik naar Amsterdam, om met Bettie weer eens bij te praten.
En Bettie en ik kletsen wat af. We “ontmoeten” elkaar elke dag op onze blogs, maar hebben zo’n dag in het echt toch nog zo veel te bepraten. Van super belangrijke zaken zoals hoe het met ons gaat, met onze mannen, de kinderen. Hoe we ons voelen, soms wat beter, dan weer wat minder dan anders en wat we daaraan zouden moeten of kunnen doen. En daarnaast bespreken we ook heel onbenullige dingen. Dat doen we allereerst bij een kopje koffie of thee, bij voorkeur in de Brasserie op het 2e perron van het Centraal Station. Daarna besluiten we waar we naar toe zullen gaan, trekken we onze jassen aan en lopen we gedecideerd richting ons doel ergens in Amsterdam… Vaak komen we er zelfs helemaal niet. We lopen er wel rechtstreeks heen, maar meestal blijkt dat toch ietsjes om. We zien onderweg wat, ontdekken een leuke winkel….. en ja, dan… Voor we het in de gaten hebben zijn we helemaal van de route af. Maar dat is geen probleem. Onderweg attenderen we elkaar op een leuke auto…, die bloembakken daar… of stoppen we om de paar meter om iets te fotograferen. Alles is goed, niks is fout!
En voor we het weten, begint het te schemeren, zoeken we een cafeetje op om nog iets te drinken en wat te eten. Dan is het inmiddels wel weer tijd geworden om op huis aan te gaan. Het einde van een ontspannen dag met een mooi randje, met 1001 dingen die we besproken hebben en waarover we het samen roerend eens zijn of onze meningen juist verschillen. Maar daar zitten we totaal niet mee.
En telkens verbaas ik me weer. Want hoe is het toch mogelijke dat we elkaar via dat immense wereldwijde web hebben gevonden.
Gelezen
Gelezen heb ik altijd wel, maar nu lees ik wat meer. Lekker rustig op de bank, thee ernaast en je dan verliezen in een mooi of leuk verhaal. Ik kende de schrijver Colm Toíbím niet. Maar Bettie schreef over Nora en was zeer positief.
Amsterdam
Een dagje samen met Bettie, het is altijd weer zo gezellig. Afspreken op het Centraal Station in Amsterdam. Eerst koffie en thee om bij te praten. En dan samen naar…. soms de Noordermarkt, maar ditmaal gezamenlijk aan de wandel. We moeten tenslotte ons dagelijks rantsoen stappen halen. En dat deden we dan ook. Ik had een wandeling uitgeprint, die kriskras door Amsterdam gaat. Langs grachten en bruggen, monumenten en natuurlijk langs allerlei winkeltjes. Waar we even in gaan, leuke dingen bekijken, daar even iets passen. En ondertussen kletsen we honderd uit. Waarover? Tja, dat kun je niet uitleggen, daar moet je bij zijn. Geen moment valt er een stilte en we springen van het pasgeboren kleinkind naar stempelen, van kunst naar huishoudelijke zaken. Voor een buitenstaander vast geen touw aan vast te knopen, maar voor ons gewoon oergezellig.
Een verlate lunch in het Joods Historisch Museum, waar we ook nog een tentoonstelling meepikten. En toen werd het al donker. We hebben de wandeling niet helemaal uitgelopen. Dat laatste stuk doen we later nog wel eens.
- Rembrandtsplein
- Tentoonstelling JHM
- Amsterdam Light
- etalage
Tot slot nog een wijntje en natuurlijk een hapje eten en daarna met de tram terug naar CS en elk weer naar onze eigen stad. Einde van een heel gezellige dag!
Nostalgie
Met de Scrabble/spelletjesclub een dagje uit. Al vroeg is er koffie en zelf gebakken cake. Het weer is nog regenachtig, maar als we verdeeld over drie auto’s vertrekken, is het droog en piept de zon net door.
We gaan naar Terschuur, naar het Ambachten- en speelgoedmuseum. Nu eens niet een museum waar alles achter glas en dus onbereikbaar staat, maar waar je veel, heel veel, mag vasthouden om het nog eens even goed bekijken.
Een museum ook dat propvol staat met van alles, van oude strijkijzers tot poppenhuizen, van Mecanno tot Barbie. Met oude winkeltjes, poppenhuizen, naai- en breimachines, verzamelingen van pannen, eierdopjes, koffergrammofoons.
De foto’s zijn met mijn mobiel genomen, dus niet zo erg goed. Maar als impressie kan het er mee door.
Het was een geslaagde dag, met veel verhalen over vroeger. Dat is natuurlijk niet verwonderlijk in zo’n omgeving.
Hap!





































