Bijpraten

Afgelopen vrijdag ging ik naar Amsterdam, om met Bettie weer eens bij te praten.
En Bettie en ik kletsen wat af. We “ontmoeten” elkaar elke dag op onze blogs, maar hebben zo’n dag in het echt toch nog zo veel te bepraten. Van super belangrijke zaken zoals hoe het met ons gaat, met onze mannen, de kinderen. Hoe we ons voelen, soms wat beter, dan weer wat minder dan anders en wat we daaraan zouden moeten of kunnen doen. En daarnaast bespreken we ook heel onbenullige dingen. Dat doen we allereerst bij een kopje koffie of thee, bij voorkeur in de Brasserie op het 2e perron van het Centraal Station. Daarna besluiten we waar we naar toe zullen gaan, trekken we onze jassen aan en lopen we gedecideerd richting ons doel ergens in Amsterdam… Vaak komen we er zelfs helemaal niet. We lopen er wel rechtstreeks heen, maar meestal blijkt dat toch ietsjes om. We zien onderweg wat, ontdekken een leuke winkel….. en ja, dan… Voor we het in de gaten hebben zijn we helemaal van de route af. Maar dat is geen probleem.  Onderweg attenderen we elkaar op een leuke auto…, die bloembakken daar… of stoppen we om de paar meter om iets te fotograferen. Alles is goed, niks is fout!
En voor we het weten, begint het te schemeren, zoeken we een cafeetje op om nog iets te drinken en wat te eten. Dan is het inmiddels wel weer tijd geworden om op huis aan te gaan. Het einde van een ontspannen dag met een mooi randje, met 1001 dingen die we besproken hebben en waarover we het samen roerend eens zijn of onze meningen juist verschillen. Maar daar zitten we totaal niet mee.
En telkens verbaas ik me weer. Want hoe is het toch mogelijke dat we elkaar via dat immense wereldwijde web hebben gevonden.

collage-amsterdam

Zelfgemaakt

De afgelopen tijd heb ik al weer aardig wat kaarten gemaakt, maar veel vergat ik te fotograferen. Ik ben blij dat ik er weer zin en inspiratie voor heb. Zeker nu ik een paar nieuwe stempels kocht, zoals deze vrolijke dames van Art Impressions. Het leukste is om de dames telkens weer anders te kleden. Voor deze kaart kregen ze allemaal iets roods aan, enigszins in de stijl van de “Red Hat Ladies”.

dikkkedames

Teatime

Op een zonnige dag ging ik met vriendin Irene naar Delft. We namen dit keer niet de trein, maar de bus. Lekker op ons gemak, ondertussen rondkijken en een tour door het Groene Hart van Nederland maken.
Na zo’n rit lustten we wel een kopje koffie en dat is in Delft geen probleem. We ontdekten op de Markt een echte tearoom. Voor het terras was het nog niet zonnig genoeg, maar binnen konden we ook prima zitten. Bij Ten to Three Teakozen we weliswaar niet voor thee, maar voor een heerlijke koffie met iets erbij. Alles gezellig geserveerd in mooie kopjes en op leuke schoteltjes, geheel in stijl. 

De naam van de zaak is geïnspireerd op de laatste regels uit het gedicht “The Old Vicarage, Grantchester” van de geliefde Engelse oorlogsdichter Rupert Brooke, die met deze slotregels de Engelse traditie van afternoon tea vastlegde.

“Say, is there Beauty yet to find? And Certainty? and Quiet kind?
Deep meadows yet, for to forget The lies, and truths, and pain? . . .
oh! yet Stands the Church clock at ten to three?
And is there honey still for tea?”

Hoewel er erg veel roze in het interieur zit, is het toch niet zoetig of kitscherig. Echt een zaakje om lekker met vriendinnen bij te praten. Ze zitten ook in Rotterdam en bij de volgende shoppingtour ga ik ook daar eens kijken.