Category Archives: Persoonlijk

over mijzelf, hobbies en zo

Dromen

Posted on by

De straatnamen in het hoogbouwgedeelte van Ommoord zijn verbonden aan Nobelprijswinnaars. Sommigen staan ons nog levendig voor de geest, anderen zijn minder duidelijk te herkennen. Schrijvers of wetenschappers blijven nou eenmaal niet zo in onze geest hangen.

Maar sommigen staan in ons geheugen gegrift, zoals Marten Luther King, aan wie ook nog eens een school gewijd is. Zijn portret is daar als een kleurige muurschildering te zien.

Zijn spreuk “I had a dream” werd op een bijgebouw vereeuwigd.

Er zijn nog steeds mensen die dromen van vrede. Maar te vaak overschaduwt de werkelijkheid van de dag deze dromen.

Toch moeten we nog steeds blijven dromen. Hopen op een wereld die niet wordt bevolkt door krijgsmachten.

Zodat kinderen kunnen blijven spelen en op kunnen groeien tot vredelievende mensen.

Maandag met muziek

Posted on by

Dit is een clip uit een programma van de RTV Rijnmond. Ik kende Kris Berry niet, maar was blij met deze kennismaking. Luister naar “Stick to the recipe”. En dat is een goed keuken advies 😉

Als het filmpje niet wil starten, dit is de LINK

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Boek

Posted on by

De kaft van dit boek lijkt te sturen op romantiek, glitter en glamour. Maar dat doet geen eer aan het verhaal.

Het begint inderdaad glamoureus met Kat, die, totaal onverwacht, wordt gevraagd naar een huis in Cornwall te gaan om daar wat dingen op te halen. Kat is mode-conservator en valt van de ene verbazing in de andere.

Want hoe kan haar grootmoeder een huis in Cornwall hebben en wat doen al die prachtige Dior-japonnen in de kasten daar. Hoe kwam ze er aan? Het zijn vragen die steeds meer vragen oproepen. Wie is haar grootmoeder, of liever wie was zij?

Als dan ook nog een schrijver op zoek is naar Margaux Jourdan, weliswaar de naam van haar grootmoeder maar totaal niet de vrouw uit het verhaal dat hij vertelt, wordt alles steeds mysterieuzer.

Wie zijn Skye en Liberty, hoe passen zij in het leven van Margaux en welke rol speelde Nicholas?

Een boek dat me zeker niet losliet, ondanks de soms toch trieste en gruwelijke belevenissen van de vrouwen. Maar met een verrassend einde.

Toeval

Posted on by

In een voortuin in de buurt ontdekte ik een struik met nog kale takken, maar aan het eind van elke tak mooie ronde bloemen. Dus even een foto gemaakt.

Wat voor struik zou het zijn? Ik herkende de bloem niet en nergens rinkelde een belletje. Nou ja, Google zou beslist antwoord geven. Maar ik moest nog even wachten met zoeken, want eerst gingen we voor het eerst sinds lange tijd weer eens naar Diergaarde Blijdorp.

En dan komt het toeval me te hulp, want daar ontdekte ik eenzelfde struik met een keurig bordje erbij. Raadsel dus opgelost en weer wat wijzer geworden.

Deze struik heet in het Nederlands “papierbloem” (Edgeworthia chrysantha) en komt oorspronkelijk uit China of Myamar.

Eigenwijs

Posted on by

Als je Blijdorp in loopt, kun je ze goed zien. De ooievaars, die jaar in jaar uit een nest maken op een spoorweg-overgang.

Ik geloof dat de Nederlandse Spoorwegen er niet blij mee zijn en ze al diverse keren verwijderd hebben. Maar ze komen terug. Net alsof er geen andere plek zou zijn. Het zijn gewoon eigenwijze dieren, die zelf willen beslissen waar ze gaan wonen of niet.

Erg rustig lijkt me het plekje niet, want het treinverkeer is er behoorlijk druk. Maar dat deert ze niet. Ik denk dat ze van reizen en reuring houden 😉

Aankondiging

Posted on by

Een geboorte gaat meestal niet ongemerkt voorbij. De naaste buren, de straat en iedereen die langsloopt moet weten dat er weer een nieuwe spruit geboren is.

Soms zetten de ouders een ooievaar in de tuin of laten er een door het raam vliegen. Maar ja, dat kan natuurlijk niet altijd.

Hier zag ik weer eens een andere manier van aankondigen. Het was in een heel andere buurt dan waar we wonen en de ouders ken ik dan ook totaal niet. Maar ik vond het wel een grappige manier iedereen te laten weten dat je gezin is uitgebreid.

Ik denk dat een graficus aan de gang is geweest, want het zag er heel verzorgd uit.

Misschien is Lorena inmiddels al een stevige peuter. Maar in ieder geval wens ik haar en haar ouders veel geluk en gezondheid.

Versiering

Posted on by

Je hebt huizen en huizen, flats en flats. De een is saai, groot en toch onopvallend en de ander springt er uit omdat die juist mooi versierd is.

Dit is het gebouw Boston, aan de Otto Reuchlinweg in Rotterdam. Het is één van de vele gebouwen in dat gebied en beslist niet het hoogste. Maar naar mijn mening wel het mooiste en meest in het oog springend. Het is opgebouwd met prefab betonnen elementen, die werden voorzien van metselwerk. Daarnaast werd de gevel voorzien van een soort lamellen, die zeker met een bepaalde schaduwwerking fraaie beelden oproepen. Het is abstract, maar absoluut bijzonder.

Het staat er al jaren en natuurlijk was ik er al veel vaker langs gelopen. Die lamellen had ik dan ook al veel vaker gezien, maar vorige week keek ik er ineens met heel andere ogen naar.

Oorlog

Posted on by

Lange tijd kon ik zeggen van na de oorlog te zijn. En natuurlijk bedoelde ik dan die grote 2e wereldoorlog. Maar helaas, er kwamen nog zo veel andere oorlogen. Weliswaar ver van mijn bed, maar oorlog is oorlog. Verdriet kent geen kleur of ras, alle tranen zijn zout en maken ieders ogen rood.

Tot ik kinderen kreeg kon ik berichten over oorlog en politiek domweg negeren. Maar als moeder raakten die berichten over gevechten en gesneuvelde soldaten me steeds meer. Alle ellende die oorlog met zich brengt hakte er steeds meer in.

Maakt het ook uit aan welke kant je vecht? Dood is dood en welke vlag er op je graf staat is toch niet meer belangrijk.

Elk slachtoffer, of het nou een soldaat of een burger is, heeft ouders, partners, kinderen. Die zullen de angst onder ogen moeten zien, het verdriet moeten dragen. Die zullen ervaren waartoe het bombastische politieke machtsvertoon gaat leiden. Tot steeds meer doden, gewonden, voor het leven verminkte mensen.

Laten we hopen dat er snel een einde komt aan de gevechten. De wereld is meer gebaat bij vrede, medemenselijkheid dan bij bombastische spierballentaal en strijden op leven en dood.

Maandag met muziek

Posted on by

De waanzin van een oorlog is al vaak bezongen. Boris Vian, Boudewijn de Groot, John Lennon, Donovan…. Er bestaat zelfs een lijst met de top-100 van protestsongs.

Charles Aznavour verklaarde in zijn lied “L’amour et la guerre” dat de politiek maar niet op hem moest rekenen. Want mensen zijn op deze wereld niet om elkaar te doden, maar om elkaar lief te hebben.

Als de clip niet start, dit is de LINK

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Indrukwekkend

Posted on by

Afgelopen week meerde een groot schip aan in de haven van Rotterdam. Het werd begroet met een saluut van de Havendienst en op de Erasmusbrug stonden vele mensen ter verwelkoming.

Nou meren er natuurlijk vaker schepen aan, soms nog wel groter of hoger. Maar dit schip, de “Global Mercy” is wel heel bijzonder. Het is namelijk het grootste ziekenhuisschip ter wereld. En het is speciaal gebouwd als ziekenhuisschip, het is dus geen omgebouwd koopvaardijschip.

Het schip is 174 meter lang en heeft een bruto tonnage van 37.000 ton. Het heeft 6 operatiekamers en biedt plaats aan meer dan 600 vrijwilligers van over de hele wereld die vele disciplines vertegenwoordigen, waaronder chirurgen, maritiem personeel, koks, leraren, elektriciens en meer.

Natuurlijk gingen Leo en ik kijken en als altijd raakten we onder de indruk van zo’n machtige boot. We konden niet aan boord al hadden we kunnen inschrijven voor een rondleiding. Maar vanaf de kade konden we de buitenkant natuurlijk goed bekijken.

De “Global Mercy” ligt nog een paar dagen in Rotterdam en daarna vaart het schip, bemand met vrijwilligers, naar Senegal om daar de mensen weer te gaan helpen.