Hernieuwde kennismaking…

Een aantal jaren geleden zag Leo toevallig een tentoonstelling en herkende hij de naam van de kunstenares. Dat was toch niet….? Hij noteerde zijn naam en adres in het gastenboek. En hij zocht de naam in het telefoonboek van de kleine plaats waar de tentoonstelling liep. Eén telefoontje maakte duidelijk dat het hier inderdaad ging om Inge, die ook deelnam aan de reis naar Zwitserland in 1960. Jemig wat een tijd geleden en wat leuk dat hij belde. Maar tot een werkelijke ontmoeting kwam het niet. Te druk, te ver… nou ja. Totdat hij een paar weken geleden tot zijn verrassing een uitnodiging voor een nieuwe tentoonstelling kreeg. Die was afgelopen zaterdag, in het Kulturhus in Holten. Even aarzelde hij of we er wel naar toe zouden gaan. Maar ik rook de kans om dan meteen ook naar Ruurlo te gaan, waar een collectie Willinks hangt en wat robes van Fong Leng te zien zijn. Lang verhaal kort verteld: we boekten een hotelletje, reden er heen en hadden een super weekend.
De tentoonstelling van Inge Krebbers werk was mooi en bekeken we met heel veel plezier. Het gezicht van Inge toen ze Leo zag, was goud waard. We komen niet zo vaak in de omgeving van Holten, maar misschien komen Inge en haar man nog wel eens in Rotterdam en dan zijn ze natuurlijk van harte uitgenodigd.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Naast de werken van Inge Krebbers is op de tentoonstelling ook keramiek te zien van Gerrie Oplaat. Daarover blog ik morgen.
De tentoonstelling is nog te zien tot en met 12 november 2017

Graniolen

Nee, nee, geen typefout, maar een gloednieuw woord. Bedacht door Miriam Mars en ze bedoelt daarmee dat wat mensen doen als je “oud” doen voelen. Het is een samentrekking van “granny” en “domme gladiool”.
Dus als je even niet weet hoe al die opties van bijv. Facebook werken. Dan kijkt iemand zo’n beetje beneveld en je ziet hem of haar denken “daar is ze te oud voor”. Maar ook als iemand je het gevoel geeft dat je praat over een hele lange tijd geleden. Ik reageerde op een berichtje over kroketten en refereerde aan het snackloket van V&D. In een reactie werd gevraagd wat V&D was… Mijn hemel, zo lang is dat bedrijf toch nog niet weg. Ik voelde me dus echt gegranioold. En dat voelt niet goed, dus …. zullen we het woord met z’n allen promoten? Moet toch lukken…..! 😉 😉 😉

Herinnering

Vorige week vertelde Marthy op haar blog over de reis die ze dit jaar in Italië maakt. Dat bracht zoete herinneringen naar boven. In 1992 ging ik met een groep schildervrienden voor het eerst naar Toscane. We bezochten Florence, Siena, Montepulciano en ik was betoverd door de prachtige natuur van het land.
Na een paar jaar gingen Leo en ik samen naar Italië. En ook Leo was meteen onder de indruk. We huurden een auto en reden op de bonnefooi onze neus achterna. En zo kwamen we terecht in Montalcino. Van daaruit maakten we tochten naar bezienswaardigheden in de omgeving, zoals de “Abbazia di Monte Oliveto Maggiore”. Van buiten en van binnen zeer de moeite waard. En ik herinner me de prachtige zang die bij de trouwdienst uit de kerk klonk. Als ik terugdenk, krijg ik weer kippenvel.
Marthy bezocht de abdij van Sant’Antimo. Ik dacht dat het dezelfde kerk was, maar er blijken daar nog meer juwelen van bouwkunst te zijn.
Ik zou er zo wel weer naar toe willen… Misschien… volgend jaar…?

Vandaag….

Vandaag is het Internationale Hart-dag en is het de bedoeling dat alle vrouwen worden iets roods dragen. Om aandacht te vragen voor de hart-problemen die vrouwen ondervinden en die vaak niet goed worden opgemerkt.
Daarom vroeg ik Leo om me op de foto te zetten, want in mijn rode jasje vier ik die Wereld Hartdag gepast mee. Na vorig jaar is het voor mij elke dag “hartdag” en nu vandaag dus zelfs een beetje meer!
Vandaag is ook mijn verjaardag, want precies 69 jaar geleden werd ik geboren.
Daarom laten we vanavond de champagnekurk knallen! Proost, L’chaim!

Verdwalen…

Nee, niet als ik op weg ben naar iets. Ik heb een uitstekend orientatievermogen, weet bijna overal meteen zo’n beetje de weg.
Maar verdwalen in Internet-land, dat is andere koek! Ben ik op zoek naar een recept, kom ik zo vaak terecht op heel andere sites. Of vind ik niet meteen wat ik zoek, maar denk ik “Oh ja, dat is ook wel lekker.” En voor ik het weet is er een half uurtje om. Mijn (bijna) dagelijks bezoek aan Pinterest is ook al zo tijdrovend.

Bron: Pinterest

Ik verzamel heel wat dingen op die site en van het één komt het ander. En weg tikt de tijd…
Het is niet meteen verloren tijd, want het brengt wel een boel plezier, maar ik had ook in die tijd iets nuttigs kunnen doen. Strijken bijvoorbeeld, of ramen zemen. Nou ja, dat vind ik nou weer meteen zo onaantrekkelijk. Dus vooruit, even zoeken naar een leuk plaatje bij dit blog, dat kan best nog wel even…..
En dan stop, ik ben tenslotte niet verslaafd 😉

Korting

Sjongejonge, wat was ik blij toen ik zomaar ongevraagd korting kreeg. Ik sloeg bijna achterover toen ik het prijskaartje zag. Want wie wil er nou niet zo’n geweldige aanbieding:

En natuurlijk niet meteen wat anders gekocht, maar die korting netjes in de spaarpot gestopt. Voor later… Wie wat bewaart, heeft ook wat!” 😉 😉 😉

Bewaren

Jarig!

Kijk nou, daar zit ie. Mijn echtgenoot en vandaag is ie jarig. Ik weet dat hij dit blog een beetje ongemakkelijk zal lezen. Hij wil niet zo in de belangstelling staan en meestal hou ik hem dan ook buiten beeld. Maar ja, 75 jaar worden is toch niet niks!
We vieren het vandaag niet zo uitgebreid, dat gebeurt later. Maar natuurlijk krijgt hij vandaag een extra zoen bij het ontwaken, staat er een cadeau bij het ontbijtbord en zullen we vanavond wel met een extra glaasje klinken en drinken op nog vele jaren in goede gezondheid. Proost!!

Mode

Ik dacht dat het inmiddels wel een beetje overgewaaid zou zijn, die malle mode van (spijker)broeken met grote gaten er in. Maar nee, je ziet ze nog overal. En dan niet die broeken met door de fabriek er in gemaakte versleten plekken, waar dan nog wat draden de stof bij elkaar houden. Nee, dit zijn broeken waar de drager zelf de schaar in heeft gezet. Als ze lopen, valt het nog niet zo op. Maar als ze gaan zitten, dan ziet het er toch zo mal uit. Ineens piept er een blote knie door. Het lijkt mij ook helemaal niet lekker zitten. Maar goed, dat kan ik niet weten, want ik draag zoiets zelf niet.
Nou ja, het gaat me ook niks aan! Iedereen moet natuurlijk zelf bepalen wat hij of zij draagt. Maar ik vind het meestal geen gezicht. En dan maak ik soms stiekem een foto voor mijn blog, lekker puh 😛

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Hoge nood

Wat doe je als je, midden in de nacht, niet meer in het café naar de wc kan? En er nergens in de buurt een andere mogelijkheid is? Je plast wild en misschien schaam je je ook wel wild dat jou dat nou juist moet overkomen.
Eerlijk gezegd, ik heb al ontelbare keren ergens in de natuur wild geplast. Want wat moet je anders als je nergens een toilet kunt vinden, geen horecagelegenheid is en je al uren hebt gewandeld? Een gewoonte er van maken doe ik natuurlijk niet. Bij voorkeur zit ik toch op een fatsoenlijke wc.
Maar niet alleen ’s nachts, maar ook overdag is het soms problematisch. Ik weet uit ervaring dat er hier geen toilet is op het winkelcentrum. Dan moet je, toch ook een beetje illegaal, naar het gezondheidscentrum. En als er al een openbaar toilet is, dan moet je betalen. Het kostte me deze week 0,70 euro en dat vind ik toch wel een beetje duur. Mannen kunnen in zo’n krul of piespaal helemaal gratis en voor niks. En die dingen moeten toch ook schoongemaakt worden. Wat vreemd toch, want iedereen, man, vrouw of transgender, moet toch minstens een paar keer per dag.
Mijn vriendin uit Essen vindt het hier in Nederland maar karig geregeld. In Duitsland is er in elk winkelcentrum een openbaar toilet, ook in de kleinere centra. In Frankrijk ga ik vaak onderweg even naar zo’n mega supermarché. Even een plasje plegen is daar geen probleem. In Parijs vond ik overal op straat keurige toiletten, die na elke beurt weer automatisch schoon gemaakt werden. Dat zijn niet de meest gezellige wc’s, maar wat was ik blij dat ik kon. In Groot Brittannië is het meestal ook geen probleem, overal netje gebouwtjes en de properheid is vaak prima in orde. Ik herinner me ook oude, maar keurig schone wc’s in Praag, met toiletjuffrouwen die  je van een velletje papier voorzagen 😉
In Beijing verwonderden wij ons over de vele gloednieuwe toiletten, maar dat was in aanloop voor de Olympische spelen. Hoe ze nu zijn….?
Ik denk dat er op dit gebied nog heel veel te doen is in Nederland. En die mevrouw die haar boete niet betaald heeft en het op een proces laat aankomen, wens ik heel veel succes.
Wel voor mannen piespalen neerzetten en niet voor vrouwen. Dat is toch wel heel bedenkelijk en ook zeer vrouwonvriendelijk!!

Ergernis

Elke weggebruiker kent toch wel dit bord, MOET het kennen. Toch zien we dat mensen het volkomen negeren. Op de parkeerplaats bij de supermarkt kun je alleen parkeren door de auto met de neus schuin naar het midden te zetten, waar betonnen randen zijn geplaatst. Wanneer je weg wilt rijden, moet je dus altijd achteruit rijden. Vanzelfsprekend kijk je goed uit en let je op het achteropkomend verkeer dat vanzelfsprekend voorrang moet krijgen. Staan er grote auto’s of busjes geparkeerd, is het vaak een nogal onoverzichtelijk gebeuren. Maar wie goed kijkt, rustig is en beheerst weg rijdt, heeft er geen problemen. Maar wat als er fietsers komen die dit bord negeerden, die rijden zo tegen het verkeer in. En dat is volkomen onverwacht. Ik zeg er dan wat van en meestal wordt me dat niet in dank afgenomen. Bemoeial is nog wel de vriendelijkste term die ik hoorde, maar ook z..kwijf, tr.t werd geroepen. Of “nou en…., boeien….!”, “he je dr last van dan…?”
Stel dat je zo iemand aanrijdt… Niet de schade is het ergste, maar dat iemand gewond raakt terwijl je er niks aan kon doen, lijkt me traumatisch.

Bewaren

Bewaren