
Met deze warmte draai ik niet op volle toeren.
Helemaal niksen is een beetje overdreven, maar ik werk wat in slow motion.
Niks mis mee, toch? Dus….

Met deze warmte draai ik niet op volle toeren.
Helemaal niksen is een beetje overdreven, maar ik werk wat in slow motion.
Niks mis mee, toch? Dus….

We hadden al allemaal onze jas aan en maakten nog even een sanitaire stop voordat we de metro weer in zouden gaan.
En toen zag ik dit:
Wat zou dat nou kunnen zijn? Doet de politie hier bij binnenkomst zijn wapen in?
Leg je hier je drugs in, zodat je niet verleid wordt ze op het toilet of in de zaak te gebruiken?
Het leek me allemaal niet het geval. Je hoeft echt geen vingervlugge handige jongen te wezen om met een beetje moeite iets uit die doos te pakken.
Was het dan een geintje? Er zat een best wel “officiële” sticker op.
Ach, het blijft een raadsel voorlopig. Volgende keer misschien eens informeren…?

De Fransen hebben de lelie, Schotten hebben een distel en Ierland heeft een witte klaver met drie blaadjes als nationaal bloemensymbool. De Korenbloem is het voor Duitsland en de Klaproos voor België.
En wij…? Wij denken dat de tulp bij ons hoort, maar die is wat we nu een “exoot” zouden kunnen noemen. Geïmporteerd uit Turkije en dus niks nationaals.
Maar welke bloem dan wel? Dat mogen we nu zelf kiezen. Want wie kijkt op de site van Nationalebloem, kan nog tot vrijdag 2 juni 2023 stemmen op de soort van zijn of haar keuze. Wordt het Fluitenkruid, Wilde kievitsbloem, Madeliefje, Paardebloem of Pinksterbloem?
Allemaal hebben ze zo hun eigen karakter, kleur en groei- en bloeiwijze. Het wordt dus best moeilijk om te kiezen. Niet dat die bloemen zich er ook maar iets van aantrekken. Welke voorkeur we ook mogen hebben, ze groeien en bloeien gewoon elk op hun eigen tijd, eigen tempo. En waar ze maar willen.
En hopelijk blijven ze dat nog vele jaren in de toekomst doen. Ik heb mijn keuze al gemaakt, doen jullie het ook?

In Rotterdam staan heel veel bomen. Die met elkaar de lucht zuiveren, schaduw brengen en grijze straten een beetje levendiger maken. Helaas, niet allemaal staan ze er even florissant bij. Voor de afdeling Groenbeheer is het een flinke klus om alles netjes en gezond te houden.

Soms is een boom ziek of verzwakt en moet ie gekapt, omdat er ongelukken zouden kunnen gebeuren als hij omvalt. En al is niet iedereen het daar dan mee eens, het is onvermijdelijk. Je wilt toch graag weten waarom zo’n grote boom moet worden omgehakt en of er dan ook weer een voor in de plaats komt.
Tegenwoordig krijgt zo’n boom een bordje met een QR-code. Kwestie van even scannen met je telefoontje en je weet wat er mee gebeuren gaat. Zoals deze boom, een paardenkastanje.
Volgens de code is hij ziek. Hij ziet er ook een beetje kwakkelend uit. Wat er precies aan de hand is, weet ik niet. Wel dat hij waarschijnlijk vervangen wordt door een witte moerbei.
Even verderop staan nog meer bomen met een code. Ook die moet omgehakt worden en later zal er een andere boom voor in de plaats komen.
Het blijft jammer dat die bomen verdwijnen, maar met een beetje geluk staan er binnenkort weer andere exemplaren met groeipotentie.

Meestal is er niet veel leuks te melden als je het nieuws ziet of leest. Maar soms springt er toch wel eens iets positiefs uit.
Want wat meldde Metro deze week? Dat muziek maken en zingen positief op ons brein werkt. Het schijnt dat door te zingen of een instrument te bespelen je tante Dementia nog even een straatje om stuurt. En dat is toch mooi mee genomen.
Ik zong al regelmatig regelmatig, maar nu zing ik nog maar eens vaker. Lekkere oude nummers vol nostalgia, nieuwe liedjes of zo maar iets, zelf verzonnen.
En heb ik de ruimte, dan maak ik er ook nog wel een danspasje bij. Want dat helpt ook mee, al is het alleen maar voor je evenwicht.
En daarom heb ik dit boekje maar weer eens te voor schijn gehaald. Liedjes uit de oude doos, destijds gekocht door mijn moeder voor onze zoons.
Die zong ook, zelfs als ze de ramen lapte. En ja, ze werd wel oud, maar bleef goed bij de pinken…! 😉

Er zijn veel modeontwerpers die een stempel drukten op de tijd. De losse robes van Poiret, Coco Chanel, die eenvoud tot chique maakte en dan natuurlijk Mary Quant. De modeontwerpster van de jaren 60 en 70.

Ze maakte opwindende jurkjes, waarin je je heerlijk vrij kon voelen. De mode werd een beetje vrolijker, kleuriger. Op straat zag je steeds meer minirokken en hotpants. Mode waar de energie van af spatte en een jong publiek trok.
Ook ik vond die mode hardstikke leuk, maar in de ogen van mijn moeder vond het geen genade. Geen sprake van de straat opgaan in minirok. Die zoom moest absoluut een stuk lager. En hotpants…? Geen sprake van.
Nou ja, toen al was ik zeg maar …. eh mollig. Niet zo’n slanke spijker als Twiggy 😉 Mijn rokken werden wel korter, maar zo hip werd het nooit voor mij.
Vorige week overleed Mary Quant, 93 jaar oud. Opnieuw een tijdperk afgesloten.

Er komen vaker vogels badderen in ons vijvertje. Die zijn echter een stuk kleiner.
Maar de laatste weken komt deze grote dikke duif regelmatig van ons water gebruik maken.
Er vliegt wel eens een andere duif op de pergola, maar die wil niks van hem weten. En dan gaat hij maar weer eens een keertje in bad…
Hij is dik en een beetje sloom. Kijkt regelmatig wat in het rond, maar van verdere activiteit weten we niet.
Misschien wacht hij op zijn vrouwtje en willen ze straks, net als andere jaren, een nest maken op ons bovenlichtraam.
Maar dat willen wij niet, dus wordt het weer tijd om iets te verzinnen waardoor ze dat raam met rust laten.
Het is wel niet mogelijk om er een nest te maken, want ze glijden er telkens af. Om nog maar te zwijgen van de takken en takjes die er ook meteen af vallen.
Maar het maakt zo’n rommel en een heleboel lawaai. Vogels in de tuin zijn fijn, maar die duiven mogen wel een paar straten verder gaan.

Vanmiddag zal onze Zangclub + zingen in de bieb, en dat alles om de activiteiten van de SKVR te promoten.
Leo gaat mee voor het steuntje in de rug en verder moet onze uitstraling voor de finishing touch zorgen.
Ik hoop maar dat het allemaal goed gaat, want we zingen voor ons eigen plezier. Zo’n openbaar optreden hoeft helemaal niet voor de groep.
Maar we willen best nog wat meer zang enthousiasten er bij hebben. Dus oefenden we de laatste weken op een serie liedjes en zullen we met ons allen de club in het zonnetje zetten.
Er is nog genoeg ruimte voor meer mensen.
Dat de boodschappen op dit moment zo duur zijn, is vaak het gesprek van de dag. Wie een beetje op de kleintjes moet letten, moet heel wat rekenen en vergelijken.

Laatst vroeg ik Leo om havermout mee te nemen. Hij kent mijn voorkeur voor bio en kwam thuis met een pak “bio havermout”. Hij keek eens op de bon en schrok van de prijs die daarvoor betaald moest worden. Was dat normaal, 2,59?
Nee, ik dacht dat de havermout inmiddels 0,79 eurocent kostte. Deze prijs was wel aan de erg hoge kant. Dat wordt dus de volgende keer “gewone havermout”. En echt, je proeft geen verschil… 😉
Nieuwsgierig geworden wat de havermout bij Appie kost, keek ik op de app. En daar duizelde het me. Want er kwam een lange lijst te voorschijn met allerlei soorten havermout. Niet alleen met enorme prijsverschillen, maar ook nog eens een assortiment om draaierig van te worden.
Je kunt kiezen uit gewone havermout, fijn, grof, volkoren, met proteïne, met kaneel -en uiteraard- al dan niet van biologische oorsprong. Geroosterd, glutenvrij, maar ook in de vorm van repen en zelfs in 1-persoons zakjes. En dat is nog maar “alleen” rauwe havermout. Er is ook nog een keur aan kant en klare havermoutpap.
Het is natuurlijk niet alleen AH maar ook van andere fabrikanten, die weer grotere of kleinere verpakkingen hebben. Om de prijs te vergelijken is een rekenmachine bijna onmisbaar….!
Hele generaties zijn groot gegroeid op zelf gekookte havermoutpap. Voor zover ik me kan herinneren was dat er maar in één merk, H-O Havermout.
De overdaad van nu is werkelijk te overdreven en ja, vind ik… decadent.

Een wandeling door Kralingen levert altijd wel een blogonderwerp op.
Dit keer zag ik niet alleen veel ontluikend groen, maar ook nijver studerende vrouwen, die van de nood een deugd gemaakt hadden.
Want de zon lokte om lekker buiten te zitten, maar ook de studiepunten vroegen om aandacht.
Ze hadden een tafel naar buiten gesjouwd. En op een bierbank is het niet alleen gezellig feesten, maar kun je toch ook prima studeren?
De laptops waren opgeladen, dus wat kon ze nog verhinderen? Zo werd een stukje rustige straat omgetoverd tot openlucht universiteit.
Ik vroeg of ik een foto mocht maken en er een stukje op mijn blog over mocht plaatsen. Het was geen probleem.
Na een kort gesprekje wensten we elkaar een fijne dag.
Ik liep verder naar het Arboretum en zij gingen weer over tot de studie. 😉 😉