Voetje voor voetje schuifelde de man voort achter zijn rollator. Het duurde een tijd voor hij de stoep overgestoken was en bij de oversteekplaats van het fietspad stond.
Dat fietspad is niet zo breed en er zit ook nog een soort van “vluchtheuveltje” in. Het oversteek gedeelte is hooguit zes straattegels breed, schat ik zo.
Hij keek om zich heen en schoof de rollator van de stoep af. Die blokkeerde zowat het hele fietspad. En juist op dat moment kwam er een fietser aan. Een meneer in mijn leeftijdscategorie. Hoeveel haast kon die nou toch hebben? dat viel dus tegen….!
Ik dacht “Die fietser wacht wel even”, maar nee hoor. Hij stopte noodgedwongen en zei iets. Ik stond veel te ver weg om te horen wat, maar de strompelmeneer draaide met veel moeite zijn rollator weg. En daar fietste de haastige man er vandoor.
Ik keek met stijgende verbazing en blijkbaar ik niet alleen, want een voorbijganger maakte ook een opmerking. De man met de rollator haalde zijn schouders op. Hij was het blijkbaar al gewend, al die haastige mensen.
Opzij, opzij, opzij, we hebben zoveel haast…..
Ik ben op het ogenblik ook niet zo mobiel maar iedereen houdt rekening met me. Maar ik woon in een dorp en daar zal de mentaliteit er iets anders uitzien dan in een stad. Net als jij verbaas ik me er vaak over waarom gepensioneerde mensen zo’n haast moeten hebben en daardoor geen geduld hebben.
Inderdaad, ik laat altijd mensen voorgaan die het moeilijk hebben
Ik beweeg me al jaren middels het STOMP-principe. Dwz Stappen-Trappen-OpenbaarVervoer-Mobiliteit als een servide-PersonenAuto. Gelukkig Fiets (trap) ik hooguit en stop dus voor voetgangers ook al lopen die over een weg zonder zebra. Als voetganger neem ik dus vaak vooorrang en maak dat duidelijk door m’n hand uit te steken. Het is maar goed dat ik geen auto heb, want dan blijf ik maar voorrangverlenen en daar zullen andere automobilisten behoorlijk kriegel en zelfs aggressief van kunnen worden. Daarnaast geef ik vooral voorang aan jonge kinderen, ouderen en mensen die slecht ter been zijn. Maar eigenlijk is het zelden nodig door een iets andere route te kiezen.
@Bettie: hoop dat het niet ernstig is. Sterkte en het beste.
Opzij, opzij, opzij,
maak plaats, maak plaats, maak plaats 🙂
Wat erg! Mijn ervaring is juist goed. Ik was gisteren na een valpartij moeilijk aan het lopen. Iedereen wachtte toen ik overstak. Ik kreeg echt van alle kanten hulp aangeboden.