Category Archives: Actueel

Crash

Posted on by

Na al een heleboel narigheid met onze computer, gaf hij er gisteren definitief de brui aan. Nu tik ik op onze laptop en daar zou het ook wel goed mee moeten gaan. Maar alle foto’s staan op onze grote computer. Er is wel een extra harde schijf als back-up. Maar hoe ik die nou zo snel aan de praat krijg?
We zullen onze expert erbij moeten halen, maar die heeft het ook al razend druk. Dus…  het eerstvolgende blogje zal wel even op zich laten wachten.

Ik wens in ieder geval iedereen een heel gezellig oudjaar en vooral voor het komende jaar veel gezondheid en geluk!!!

Spreuk van de week

Posted on by
  Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een.


Tulband op tafel; het lijkt wel feest.
Maar tulband op het bordje, dat lijkt mij het meest.
Piet Marée

(bron: DBNL, digitale bibliotheek voor Nederland)

Met Kerst in het vooruitzicht wordt hier gebakken en geurt het hele huis! Leo herinnerde zich dit rijmpje en ik vond het heel toepasselijk voor het begin van deze week  😉

Kerstmarkt

Posted on by

Kerstmarkten in Duitsland zijn naar ons gevoel veel leuker en gezelliger dan hier. We hebben er in de loop van de tijd al heel wat bezocht. In Düsseldorf, Münster, Dresden, Meissen en Dortmund. Ze waren vaak druk, maar in ieder geval authentiek. Met kerststallen, kerstversiering, veel eten (Bratwurst, Reibekuchen) en drinken (Glühwein, Bier) en misschien wel een beetje oubollig. We waren vorige week ook in Dordrecht. Daar wordt de grootste Kerstmarkt van Nederland gehouden. Dwars door de stad kronkelt een lint van kraampjes, maar wij bespeurden soms bitter weinig Kerstsfeer. Het leek meer op een gewone markt en het aanbod van eten en drinken viel ons ook tegen.

Nee dan deze Kerstmarkt in Mülheim. Kleinschalig, op het plein bij de kerk, met een leuke ouderwetse draaimolen, Glühwein in stenen bekers, kleine kraampjes met handgemaakte spulletjes. Een heel andere sfeer, alleen de sneeuw ontbrak 🙁

PS:

Ook Stuureenfoto is deze komende weken in Kerstsfeer met het thema Kerstverlichting. Neem een kijkje en doe mee als je wilt.

Sterretjes

Posted on by

Een paar dagen geleden keek ik in de bieb een aantal woonbladen in. En in no time zag ik sterretjes. Grote, kleine, dikke, dunne, van ijzerdraad, in goud of zilver, van berkentakken, wit bepoeierd, geknipt uit papier, gehaakt, van zilverfolie, gevouwen, gestempeld of getekend. Ze stonden op pakjes, dozen, muren, glazen, bordjes, ze glinsterden tussen het bestek, op tafels en stoelen.

Kerstsfeer oké, maar mag het ook iets minder? Het lijkt wel of je in deze tijd je hele huis moet omzetten. Alle meubels moet vervangen door dingen met een kersttintje. De muren schilderen en versieren, strikken met kerstballen en sterren aan de stoelen.

Nou ja, ik vond het gewoon iets te veel van het goede.

Vrijdag de 13e

Posted on by
Wat doen we vandaag?Blijven we thuis, lekker veilig achter de geraniums of duiken we roekeloos de verkoopgekte of de file in? Tarten we het noodlot en lopen we ook nog onder een ladder door, terwijl een zwarte kat oversteekt?

Ik ben niet bijgelovig, dus doe ik de gewone dingen. Want je lot kun je niet ontlopen.

Prettige dag 😉

  

Zo vader, zo zoon

Posted on by
Sommige films zijn leuk, andere zo,zo, maar sommige films steken met kop en schouder boven de andere uit. Dat is het geval met “Like father, like son” van Hirokazu Kore-Eda. Heel ontroerend, soms grappig, emotioneel. Maar zonder meer schitterend verfilmd.
Twee totaal verschillende echtparen krijgen te horen dat hun kinderen verwisseld zijn tijdens de geboorte. Hoe moet dat nu verder? Wat zijn de vragen, de belangen, wat stel je als ouders centraal? Levensvragen die niet 1-2-3 te beantwoorden zijn.
Tussendoor krijg je ook een mooi beeld van een Japans huishouden, de leefomstandigheden in de vaak krappe woning. En zie hoe verschillend iedereen reageert op de situatie.Niet voor niets kreeg deze film de Juryprijs op het Filmfestival van Cannes.		  

Van het geloof af

Posted on by
Lang heb ik geloofd in Sinterklaas en zong ik mijn liedjes bij de oliehaard. Zette ik mijn schoen met een stuk wortel voor het paard en een bakje water erbij , als hij soms dorst mocht hebben. Doorgaans was ik nogal rustig, maar welk kind is altijd lief en gehoorzaam? Dus zal ik best een keertje in mijn piepzakje hebben gezeten.Ook al kreeg ik een cadeautje en had het paard een stukje wortel opgegeten.

En toen vond ik op een dag, verstopt achter de juspan een stuk wortel, afgebeten. Waarom lag die daar nou? Ik vroeg het mijn moeder en die vond het intussen wel welletjes. Elke avond zingen, het hele ritueel. Of misschien vond ze dat  ik er een beetje te oud voor geworden was. Enfin, daar kwam het hele verhaal. Dat Sint… en Piet, dat het toch niet echt waar kon zijn…. Witheet was ik. Ik voelde me verraden, ze hadden me belogen. En huilend ging naar mijn kamertje.
Ach, zo klein en dan al een illusie armer…..