Category Archives: Hobbies

over mijn hobbies

Charles aznavour

Posted on by

Precies 100 jaar geleden werd in Parijs, 36 Rue Monsieur le Prince, Charles Aznavour geboren.

Ik ben al vele jaren fan van hem en er hebben al heel veel nummers van hem op mijn blog gestaan. Waarschijnlijk zullen er hier nog wel vaker nummers van hem te horen zijn. Ook op deze bijzondere dag wil ik hier één van laten horen.

Maar welke? Het was nog lastig zoeken tussen al die filmpjes op You Tube.

Maar het werd dit mooie filmpje, dat Hier encore illustreert.

Hier encore, een chanson uit 1964, waarin hij als veertiger terugkijkt naar de tijd toen hij 20 was. Een tijd waarin hij dacht dat alles eeuwig zou duren. Dat er geen eind zou komen aan alle feesten en mooie zorgeloze dagen. Maar inmiddels weet hij -en wij allemaal- dat die tijd voorbijgaat zonder dat we er erg in hebben.

Als de clip niet opent, dit is de link

Gelukkig duurde het nog 54 jaar voordat Charles Aznavour zijn lier aan de wilgen hing. Hij maakte nog ontelbare mooie, vrolijke of melancholische chansons. Tot vreugde van zijn vele fans.

PS: het mooie filmpje vond ik op dit YT-kanaal: www.youtube.com/@charlesaznavouroff

Gegoochel

Posted on by

We weten het wel, bij alles wat we zoeken op internet kijkt Google mee. Maar soms denk ik ook dat ze weten waar we over spreken….

Google lijkt te weten wat we zoeken, wat we willen kopen, wat we kochten en niet mooi of handig meer vinden. Maar Google weet ook waarheen we gaan, misschien willen gaan, misschien nog eens ooit zullen gaan.

Bron: Google photos / https://www.thoroughbreddailynews.com

Je zou denken dat Google inmiddels een waterhoofd moet hebben van al die zaken, van al die miljoenen mensen. Van het zoeken, vragen, willen weten….

Maar Google is geen mens, maar een machine. De immense encyclopedie van het zoekprogramma wordt gevormd door kunstmatige intelligentie. Die weet veel, maar kent geen humor, slechts droge feiten. Toch schoot ik vorige week in de lach toen ik weer eens een wat opmerkelijke advertentie zag langskomen.

Omdat ik op dit moment wat boeken van Dick Francis in het Engels lees, zoek ik nog wel eens iets op. Over paarden en zo. Hoe heet een gecastreerde hengst in het Engels, wat is dit, wat zou dat zijn, waar ligt die plaats dan en hoe ver is van hier naar daar.

Google moet “gedacht” hebben: “hee, zoveel vragen over paarden. Kom, laten we eens een passende advertentie bieden”. Dus kreeg ik een aanbod om een paard aan te schaffen. En dat vind ik dan wel weer humor hebben.

Alleen, wat moet ik nou met een paard…. 😉

En nog zo’n dag

Posted on by

Het was lange tijd in de pen geweest en verzet, maar dan was het er toch van gekomen. Maandagochtend nam ik de trein om samen met Bettie van Bertiebo een dagje Amsterdam te doen.

Vast omlijnde plannen waren er niet, we zouden wel zien. En zo gebeurde het ook. Eerst koffie, dan naar de Noordermarkt. Heerlijk weer, gezellige kramen met oud en nieuw, lampen, knopen, kleding en kleurrijke figuren zoals je alleen in Amsterdam lijkt aan te treffen.

We zochten tussen alle spullen, vonden van alles en kochten zelfs wat. Bettie scoorde een origineel cadeautje voor een familielid, ik maakte mijn laatste muntgeld op aan een sjaal. Die bij thuiskomst prefect bleek te passen bij een trui.

Na de broodjeslunch liepen we naar de Westergasfabriek. Daar lieten we ons immersief omgeven door Fabrique des Lumières. Ik had er wel vagelijk van gehoord, maar wist niet wat ik me moest voorstellen. Dat bleek een geheel nieuwe ervaring te zijn.

Allereerst had ik het gevoel dat we volkomen oplosten in de donkerte van de zaal. Het scheelde maar een haar of ik was gestruikeld over een persoon, die gelukkig hintte dat we toch wel een mobiel hadden. Zo hadden we een beetje licht in de volkomen duisternis….

Bron: https://www.fabrique-lumieres.com/nl

Daarna lieten we ons drijven op de beelden, de muziek, de ervaring van compleet en totaal omgeven te zijn door enorme kunstwerken. Werkelijk een geheel nieuwe ervaring. Ik maakte wel twee of drie foto’s, maar die gaven niet weer wat er te beleven is.

We liepen terug richting centrum, dronken nog wat en stonden om de haverklap stil om foto’s te maken. We hebben tenslotte allebei een blog om te vullen…!

Na een lekkere maaltijd sloten we deze dag af met meer dan 15.000 stappen op de teller. Het was in alle opzichten een dag met een gouden randje.

Boekenkast

Posted on by
Bron: Facebook / http://Bohem Style Every Where

Zag je vroeger vrijwel iedereen lezen in de tram , bus of metro, tegenwoordig kijkt iedereen op zijn kleine scherm. Ach ja, is ook veel gemakkelijker, lichter en handzamer….

Maar een boek, daar kan toch niks tegenop. Het gevoel, de geur, de opmaak en misschien wel de afbeeldingen die erin staan… het maakt het tot een heel speciaal soort voorwerp.

En waar laat je die boeken? In de boekenkast. Ik kan me niet voorstellen dat er een huiskamer is zonder boekenkast, maar het schijnt dat juist dié kasten steeds meer en meer uit ons interieur verdwijnen.

Jammer, want het in ieder geval kun je over boeken en lezen eindeloos praten. En hoe leuk om te kijken welke boeken er bij een wat vage kennis in die boekenkast staan. Lezen ze de top 10 van dat moment, liggen er boeken te verstoffen of blijkt er een bijzondere hobby waarover tientallen werken te vinden zijn….

En als je dan ook nog zo’n knus hoekje hebt, dan lijkt me het geluk compleet.

Woning

Posted on by

Nadat ik het boek over Rietveld en Truus Schröder las, zocht ik naar projecten van hem en van zijn voorbeeld, de architect Piet Klaarhamer.

Van Rietveld is nog wel veel te vinden, onder andere het Van Goghmuseum en diverse bedrijfsgebouwen. Maar hij ontwierp ook woningen. In Reeuwijk staan de “om en om huizen”, die dreigden in 2016 gesloopt te worden, maar intussen hersteld zijn.

Piet Klaarhamer, de inspirator en groot voorbeeld voor Rietveld, is veel minder bekend geworden. Toch is zijn invloed op de Nederlandse architectuur onmiskenbaar.

Struinend over het grote wereldwijde web vond ik een filmpje over de huizen die hij ontwierp voor de wijk Oog in Al in Utrecht. Na zoveel tijd zijn de huizen nog steeds geliefd en alhoewel ze niet meer passen in deze tijd qua klimaateisen, blijken de bewoners er zeer verknocht aan te zijn.

Als de film niet start, dit is de link

Wat is dat?

Posted on by

Verzamelaarster en vriendin Lies heeft altijd wel wat te vertellen en te laten zien. Niet alleen puzzels en boeken, die ze gul aan me uitleent.

Vorige week dronk ik thee bij haar en leende wat Engelse thrillers. Ze liet me ook dit zien, met de vraag of ik wist waar het voor diende…?

Toen ze het op tafel zette, dacht ik in eerste instantie aan een perforator. Weliswaar een mooie, groot en stevig. Maar dat zou natuurlijk wel te simpel gedacht zijn.

Ik bekeek het voorwerp van alle kanten, maar kon er geen gebruik voor vinden. Lies legde uit dat het een briefopener was.

Zo stond het op Marktplaats geadverteerd en ze kocht het, omdat het prima zou passen in haar kleine verzameling briefopeners. Maar dat zijn de “normale”, een soort van puntige en scherpe messen.

Ze puzzelde zelf al hoe het ding te gebruiken, maar kon het niet ontraadselen. Ten lange leste heeft ze de vorige eigenaar om uitleg gevraagd.

Je houdt de enveloppe niet rechtop, maar legt op het apparaat, tegen de rand, waar een scherp mes zit. Dan druk je de hendel naar beneden waardoor een dunne rand wordt afgesneden en de inhoud van de enveloppe er uit gehaald kan worden.

Het is natuurlijk geen ding voor huishoudelijk gebruik, maar op een ouderwets kantoor functioneerde het prima. Geen geprik met gevaarlijke scharen of scherpe messen, maar snel en efficiënt de vele poststukken openen.

Ik vind het een leuk en bijzonder ding!

Juwelen

Posted on by

Vorige week ging ik met schoondochter een dag naar Apeldoorn. Dat zat al lang in de pen, want we wilden graag naar de tentoonstelling in CODA over “Sprekende juwelen”.

De juwelen waren uitgezocht door Martijn Akkerman, de man die bij Kunst en Kitsch zo enthousiast kan vertellen over de sieraden die hij voorgelegd krijgt.

De tentoonstelling was niet groot, maar heel mooi opgezet. Alle juwelen kregen ruimte om te stralen, er was een verklarend boekje en een film, waarin we konden zien hoe Akkerman met de conservator van Coda de objecten uitzocht.

De juwelen moeten draagbaar zijn, want dan komen ze het best tot hun recht. Natuurlijk, want in een doosje heeft niemand er wat aan. Of je moet ze zien als geldbelegging. Maar toch hadden we soms wel een beetje bedenkingen bij de draagbaarheid. Niet alles leek praktisch, soms zelfs pijnlijk.

Niet alles was van goud of zilver, ook plastic of andere kunststoffen werden gebruikt.

Toch zagen we in de vitrines ook prachtige voorbeelden van glitter en glamour. We hadden daarbij geen moeite om ons voor te stellen hoe wij ze zouden dragen.

Maar we zagen ook prachtige voorbeelden van sieraden, heel simpel, maar daardoor juist zo opvallend.

Een kleine, maar mooie tentoonstelling die nog tot en met 12 mei te zien is.

Recepten

Posted on by

Niet alleen in kookboeken, maar ook op internet zijn duizenden recepten te vinden.

Ik zal wel niet de enige zijn die ze her en der heeft opgeslagen. Er staan gerechten in mapjes op mijn Instagramaccount, ik heb tig linkjes naar allerlei sites en als ik dan iets wil zoeken…. Oh hemeltje. Waar staat het?

Maar toen ik hoorde van een app waarmee je gemakkelijk recepten kunt opslaan op je telefoon, computer of tablet… Dat zou een uitkomst zijn.

En jawel! Recepten maker is een fijne app, waarin je zelf je recepten kunt noteren, recepten van anderen kunt opslaan en ook vanuit bijvoorbeeld Allerhande of 24Kitchen linken kunt maken en een recept snel genoteerd is. Compleet met foto in sommige gevallen.

Je kunt de recepten ook bewerken, eigen notities toevoegen. En er zit een kookstand op, zodat je niet telkens telefoon of tablet hoeft op te starten.

Hardstikke makkelijk. Bevalt het, dan kun je na een aantal gratis genoteerde recepten  de app kopen.

Mijn recepten staan nu overzichtelijk bij elkaar.

Boek

Posted on by
Tan Twan Eng: Tuin van de avondnevel

Bij Marthy raadde dit boek aan, dat ik snel uit de bieb kon ophalen.

“De tuin van de avondnevel” geschreven door Tan Twan Eng, vertelt het verhaal van Yun Ling, die in Malaya (Maleisie) opgroeide.

Tijdens de Japanse bezetting werd zij en haar zus gedeporteerd naar een gevangenkamp. Waar zich dat bevond, is nog steeds onbekend. Om de verschrikkingen te weerstaan vertellen de zussen elkaar over Kyoto en de mooie tuinen die ze daar zegen.

Haar zusje eiste dat Yun Ling zou vluchten als zich de gelegenheid zou voordoen. Maar daardoor blijft ze haar hele leven geplaagd door die belofte.

Dan besluit ze om een Japanse tuin aan te leggen en gaat ze in de leer bij Arimoto, een Japanse tuinier, die hovenier van de keizer was.

Een boek over herinneringen, vernederingen, haat, maar ook bittere en toch dierbare momenten. Hoe de tijd alle wonden heelt, maar de herinnering onuitwisbare littekens achterlaat.

Een boek om ademloos uit te lezen.

Regen

Posted on by

Met alle regen die er vorige week was en de harde stormvlagen die de tuin geselden vreesde ik dat de bloei van onze blauwe regen maar van korte duur zou zijn.

In no time zag je de kale gesnoeide takken uitgroeien tot flinke knoppen, die dagelijks meer verkleurden.

Even dreigde er zelfs nachtvorst. Dat had eens een keer roet in het eten gegooid. Maar gelukkig, het viel dit jaar mee.

Op een dag liep ik ’s morgens de trap af en zag ik dit.

Nog steeds is het een grote blauw/lila wolk aan het eind van de tuin. Ben benieuwd hoe lang het nog zal duren.