Wereldbol

Altijd fascinerend zo’n wereldbol. Maar ooit geweten hoe die gemaakt werden.

Dat laat dit filmpje zien, van het maken van de bol tot het plakken van de afbeeldingen. Het is al een wat ouder filmpje, dus misschien wordt alles nu wel geheel automatisch gedaan. Dat zal technisch wel mogelijk zijn, maar dit knippen, plakken en priegelen vind ik toch veel leuker om te zien.

Dit is de link, als het filmpje niet start.

Doe het zelf

Bron: Facebook

Staan er nog wat oude stoelen bij je, waarmee je eigenlijk niet weet wat te doen?

Bekijk dan deze foto eens. Het brengt je misschien op een idee. Want wie weet is er wel een plekje te vinden voor een boekenkast.

Dan schik je de stoelen een beetje anders, zet ze op elkaar en schuift er wat planken tussen.

En voilá, een mooie plek voor boeken, snuisterijen, planten, foto’s. Origineler kan het bijna niet.

Recycling in optima forma.

Boek

Marian Geense:
Acht vrouwen in een mannenwereld.

In 1956 verzamelen zich een aantal vrouwen voor de deur van de DVSV (Delftse Vrouwelijke Studenten Vereniging) op de Oude Delft 26.

Tegen de toen nog geldende norm van “vrouwen trouwen” hebben deze vrouwen besloten om te gaan studeren. En nog wel een technische studie te gaan volgen. En dat is iets waar de mannelijke studenten erg aan moeten wennen.

In dit boek volgen we de levens van 8 vrouwen. We zien hoe het met hun dromen, hun gedrevenheid, hun passies en liefdes in de loop van de jaren vergaat.

Het is een gemengd gezelschap. De vrouwen komen uit alle lagen van de bevolking. Sommigen zijn beschermd opgevoed, maar leefden redelijk welvarend. Anderen komen uit gezinnen waar een vader ontbrak, elke cent omgedraaid moest worden. Sommigen werden tegengewerkt, anderen kregen met de paplepel ingegeven dat ze hoe dan ook moesten studeren.

Nu willen én moeten ze allemaal op een bepaalde manier hun eigen leven invullen, werken en studeren tegelijkertijd. Maar ook feesten, want dat hoort bij een studentenleven.

Er ontstaan relaties, er komen kinderen, huwelijken worden gesloten. Ze zijn soms gelukkig, soms minder en bij tijd en wijl totaal niet gelukkig.

Al met al een mooi tijdsbeeld van een wereld waarin zoveel dingen veranderden. Een deel van die veranderingen heeft onze generatie van dichtbij meegemaakt. Ik vond het dan ook interessant de ervaringen van anderen te lezen.

Het boek is geen roman in de zin van één lang verteld verhaal. Het zijn stukjes uit het leven van de vrouwen, telkens in een bepaalde periode.

Geen makkelijk lezend boek, maar wel heel boeiend!

Minder dan een tientje

In mijn kookboekenkast staat een uiterst praktisch boek ” 365 dagen eten onder 10,00 gulden”. Ik heb er heel vaak iets uit gemaakt in de tijd onze jongens in de groei en dus hongerig waren.

Nu zie ik in de Allerhande een artikel over koken voor minder dan 10 euro. Weliswaar voor 5 dagen, dus er moeten nog heel wat meer recepten komen om een heel jaar zuinig te kunnen koken.

Maar wat een verschil met de recepten in mijn oude boek. Destijds had nog niemand het over “traybake” of “pokebowl”.

Mijn oude boek is zuinig uitgevoerd, met weinig illustratie en op goedkoop papier gedrukt. Praktisch, maar niks flitsend of hoogglans.

Groenten, aardappelen en een stukje vlees waren de hoofdingrediënten van de maaltijd. Witte rijst of elleboog macaroni kwamen sporadisch ter tafel.

Groenten staan gelukkig nog steeds hoog op de boodschappenlijst. Maar nu staan daarnaast pompoenpitten, lasagnebladen, (volkoren) fusili op het boodschappenlijstje.

Ik ga eens zoeken naar wat ik toen regelmatig op tafel zette en wat ik nu uit die Allerhande ga maken.

Pompoenen

We reden langs velden doorspikkeld met grote oranje bollen in allerlei maten. En langs de kant van de weg kraampjes, karretjes of flinke karren met pompoenen in allerlei kleuren, vormen en maten. Ze werden gretig gekocht, vaak stonden er al mensen bij. De keuze was soms moeilijk. Niet alleen door de hoeveelheid, maar ook doordat er flinke zware jongens bij zaten. En op de fiets is zo’n pompoen toch lastig ….

Vroeger waren ze toch een beetje excentriek, buitenissig. Maar nu kun je je bijna geen groentezaak meer zonder voorstellen.

Natuurlijk stopten we bij zo’n kar. Ik had ze voor het uitzoeken. In de auto stond al een doos. Kwam dat mooi uit! Die was dus rap gevuld. Netjes geld in de kassa gedaan, natuurlijk.

En thuis alles uitgestald op het rek voor het raam. Nog wat takken en blad erbij zoeken en ik ben klaar voor de herfst.

En straks naar de groentenman, want natuurlijk wil ik ook pompoensoep maken. Met gember, lekker!

Boek

Loes Hegger: Villa De Wartburg

Ik ben van huis uit wel enigszins gelovig opgevoed, maar religie speelt geen grote rol in mijn leven. En mijn kennis over de Rooms Katholieke riten en gebruiken is marginaal.

De geschiedenis van De Wartburg begint met de enorme gewetensnood waarin Herman Hegger zich bevindt. Als kind wist hij zeker dat hij priester wilde worden. Vader wilde liever nog een werkman in zijn boerenbedrijf. Toch gaat Herman als 12-jarige jongen naar het Seminarie. Maar na een paar jaar gaat hij terug naar huis. Toch pakt hij de studie weer op, op aandringen van zijn moeder.

Als priester in Brazilië beseft hij nogmaals dat hij zijn geloof in de kerk verloren is. Hij keert terug naar Nederland, wordt ziek en ontmoet in het ziekenhuis zijn latere vrouw Willy.

Herman is inmiddels overgegaan tot het Gereformeerde geloof en zet zich in voor de Stichting de Rechte Straat. In Villa De Wartburg vangen zij ex-priesters op, die vaak met gevaar voor eigen leven hun land ontvlucht waren.

Met verve en humor vertelt Loes Hegger (dochter) de geschiedenis van haar jeugd, met de vreemde situaties en steeds wisselende bewoners in huis. Zij zocht diverse ex-priesters op en vroeg hen hoe zij naar hun verblijf in Velp terugkeken.

Het is een boek over mensen, in een periode van hun leven waarin alles op z’n kop werd gezet, alle zekerheden wegvielen. De ene dag waren ze een gerespecteerd priester, de volgende dag werden ze outcasts. Uitgestoten door de maatschappij, stonden ze op straat, zonder geld, zonder bezit. Soms moesten ze vrezen voor verraad, gevangenschap. Vaak moesten ze op stel en sprong hun familie achterlaten, zonder goed afscheid te kunnen nemen.

Ik las het boek in één adem uit. Het bracht me even in een wereld waarvan ik het bestaan niet kende.

Boek

Valentina krijgt bericht van een Londense advocaat, die haar vertelt dat haar moeder haar een boekwinkel heeft nagelaten. Ze is hogelijk verbaasd, want haar moeder stapte zo maar uit haar leven toen ze 12 was. Nooit, nooit meer heeft ze iets van haar gehoord.

En dan nu ineens… een erfenis. Wie was haar moeder, waarom liet ze Valentina alleen en vooral waarom heeft ze nooit meer iets van haar gehoord?

Omdat te onderzoeken, moet ze dus naar Londen. Helemaal alleen, want ze ligt in scheiding. Al met al geen vrolijke start.

Maar dan begint een soort van speurtocht naar het levensverhaal van haar moeder. Misschien soms een beetje ver gezocht en vaak heel toevallig.

Een gezellig boek, voor boekenwurmen en liefhebbers van een niet al te zwaar verhaal. En ook Londen lovers komen aan hun trekken.

Ach, een beetje verdriet, een snufje oud zeer, veel oude en nieuwe romantiek. Geldproblemen, maar ook creatieve oplossingen.

En boeken, schrijvers en boektitels en verwijzingen in allerlei soorten. Een met verve geschreven en heel ontspannend boek.

Cadeautje

Leo heeft niet veel hobby’s, maar hij kan geen genoeg krijgen van oude auto’s. Auto’s met een gezicht, niet de 13-in-een-dozijn modellen van deze tijd.

Het liefst zou hij nog een oude VW Kever willen hebben, of een piepklein Fiatje 500. Wel erbij, want heel erg comfortabel zijn die niet meer voor onze oude botten. Maar ja, het zal wel bij een wens blijven. Want zo’n autootje zelf onderhouden of de gebreken repareren, dat is dan weer een andere zaak.

En toen stond opeens de vroegere buurman op de stoep. Met dit boek onder zijn arm. Hij wist zich nog te herinneren dat Leo’s belangstelling naar dit soort dingen uitging. Of Leo het wilde hebben? Uiteraard Peter, heel graag.

En zo zit Leo menig uurtje te snuffelen en te zoeken naar auto’s. En krijg ik regelmatig modellen te zien van voorbije tijden. En al ben ik minder geïnteresseerd in auto’s, sommige herinner ik me wel. De auto waar de Duitse leraar in reed, de oranje Kadett van mijn schoonvader, onze eigen Kever natuurlijk.

Een leuk cadeau voor gezellige uurtjes nostalgie. Nogmaals bedankt, Peter.

Boek

Asa Hellberg: Welkom bij Hotel Flanagans

Iemand raadde dit boek aan en het leek me wel wat.

Als Linda’s vader overlijdt, erft zij zijn aandeel in hotel Flanagans in Londen. Dit tot groot ongenoegen van haar neven, die maar wat graag haar aandeel in bezit willen krijgen.

Maar Linda is vast besloten het hotel nieuw leven in te blazen na de lastige oorlogstijd. Samen met haar vriendin Mary lukt dat ook wonderwel.

Een vrouw alleen, aan het hoofd van een hotel, in de jaren vijftig, dat geeft problemen. Het is voor velen onaanvaardbaar en dus moet Linda tegen heel wat vooroordelen opboksen. Vrouwen die meer willen dan alleen het huishouden en kinderen zijn vaak een doorn in het oog van de mannen.

Moeilijkheden zijn er om overwonnen te worden en met behulp van haar personeel wordt Flanagans een plek waar heel Londen zich wil vermaken.

Een gezellig boek, zonder al te veel diepgaande persoonlijke beschrijvingen.