Winterfotojacht 2014

Enthousiast en impulsief besloot ik mee te doen met de Winterfotojacht 2014. Toen had ik nog geen idee welke soort foto’s werden gevraagd, maar inmiddels zijn de opdrachten bekend.
En daar moest ik toch even over denken. Want wat voor soort foto komt in je gedachten bij het woord “confetti”? En zo zijn er meer onderwerpen waar ik even bij moet stil staan. Maar goed, het begin is er nu. Ik kijk wel hoe ver ik kom.

Hier is de eerste van een serie foto’s. Ze zijn nog niet gerangschikt naar onderwerp. Ik kan dus nog alle kanten uit. Al zullen deze niet zo passen in de categorie “bloem”  😉

   
   

Bezoeker

Op nieuwjaarsdag landde plotseling een reiger in onze tuin. Zo’n beest lijkt in een weiland redelijk van maat, maar in de tuin ziet hij er enorm uit. Ik vind het statige dieren en mag ze wel.

Gisteren stond hij er weer en was duidelijk op zoek naar voedsel in onze kleine vijver. Vanuit de kamer kon ik hem fotograferen. Ik ben benieuw of hij vaker komt, al zullen onze kikkers en salamanders daar niet blij mee zijn!

Nog even kerst

Afgelopen week waren we in de grote Bieb in Rotterdam, waar een tentoonstelling was van Poolse kerststallen. Stallen is eigenlijk niet de juiste naam voor de kunstwerken die er stonden. Deze “szopki” zijn meer fantasiekerken met daarin een kerststal en worden nog steeds gemaakt, met name in Krakow.
De tentoonstelling is nog tot 6 januari te zien. Beetje kort dag helaas!

Bijnamen

Rotterdammers geven vaak een bijnaam aan gebouwen of plaatsen in hun stad. Zo kun je lekker winkelen in “De Koopgoot”, want “Beurstraverse” is veel te deftig. Het Blaakstation heet gewoon de “Fluitketel” en als je er bent, zie je wel waarom.

De brug hier heet in het officieel “Rijnhavenbrug” . Het is de verbinding tussen Hotel New York en Katendrecht. En die laatste wijk was alom bekend om zijn dames van plezier. Dus noemt elke Rotterdammer hem gewoonweg “De Hoerenloper”.

PS: Die meneer in dat rode jack is mijn eigen Leo en we maakten die middag gewoon een keurig wandelingetje 😉 Katendrecht wordt meer en meer een yuppenbuurt, met leuke winkels en gezellige restaurants. Dames van plezier zijn er nog nauwelijks.

Koffers

Koffers zijn er in soorten en maten. Vroeger haden we thuis maar één koffer. Bruin, met een geruite binnenkant. Die ging altijd mee. Vol met onze spullen. En het was altijd een hele toer om er iets in te vinden. Alles zat door elkaar.
Nu zie je soms mensen met zulke grote koffers, dat ik vermoed dat ze er hun hele hebben en houen in hebben gestopt.
Zelf hou ik van kleine koffertjes. Niet te veel bagage, je moet het tenslotte allemaal meesjouwen. En alles in netjes gepakt, soort bij soort. Binnen no time ligt mijn kleding in de hotelkamerkast en kan ik op verkenning uit.

Ik ben net weer terug van een reisje, maar hou mijn koffertje nog even hier. Binnenkort heb ik hem weer nodig 😉

 

 

Nostalgie

Deze foto vond ik via Facebook op de pagina van Waar in Rotterdam. Daar worden regelmatig foto’s ge-uploaded van  Rotterdam natuurlijk (ja hehe). En dit is een foto uit 1956, dus van lang geleden. Ik heb deze foto al eens eerder geplaatst, ook in een stukje dat ik nostalgie noemde.
Het is de Van Lennepstraat in Rotterdam-West waar ik als kind woonde. Ik herken de waterstokerij van de Hefbrug, waar ik verrassingszakjes kocht en mijn moeder grote emmers warm water haalde op wasdag. Er is de poort naar het gymlokaal van de lagere school en verderop zie ik een winkel van Vermeyde. Gek, nu ik zit te typen zie ik mezelf weer de granieten stoep van die winkel opstappen, ruik ik de geur van melk, kaas en koffie. Ik kwam er niet zo vaak, want mijn ouders waren bevriend met de kruidenier op de hoek van de Bilderdijkstraat en kochten daar dus ook hun boodschappen. Maar voor speciale dingen stuurde mijn moeder me naar Vermeyde toe.

Foto’s in die jaren waren nogal zeldzaam, je verschoot niet zomaar een rolletje. Maar juist daarom zijn het tijdmachines, die je zo weer terug naar je jeugd sturen.

Ingepakt

 Alles lijkt tegenwoordig wel aan mode onderhevig. Een bouwplaats was vroeger gewoon een bouwplaats, maar nu krijgt elk gebouw een jasje aan. Waren die netten eerst nog gewoon een beetje grijzig, nu zie je ze in alle kleuren.  

En omdat paars nu een modekleur is, zal de architect wel gekozen hebben voor dit hippe kleurtje. Nou ja, eigenlijk best wel leuk….

De meisjes van Jamin

Zeg “Jamin” en bij sommige mensen komen meteen de verhalen los. Over het snoep dat ze als kind mochten kopen, toverballen, zuurballen, toffees. En over de ijsjes, die je er toen kon kopen. Een dubbeldikke in een papiertje, met losse wafels. Hoe lekker het was, hoe veel het (of hoe weinig) het kostte…..Maar bijna niemand weet dat de fabriek oorspronkelijk in Rotterdam stond, in Crooswijk. Eind jaren 50 verhuisde de fabriek naar Oosterhout. De gebouwen werden gesloopt en niets herinnerde meer aan die lekkere fabriek.

Maar nu staat er een monument, voor de meisjes van Jamin. De vrouwen die de snoepjes en ijsjes inpakten, staan nu in mooi roze op het Goudseplein.

Bron: Waar in Rotterdam