Nodig of niet?

Bron: Google foto’s / Amazon

Vragen jullie je wel eens af hoe mensen in vroeger tijd dingen regelden? Nu is er zo veel te koop, voor alles wordt een oplossing gemaakt en verkocht. Maar vroeger…. hoe deden ze dat dan?

Neem nou je vieze was als je op reis bent.

Als ik terug ga in mijn herinnering, dan weet ik niet meer hoe mijn moeder dat deed. We gingen natuurlijk ook niet zo vaak op vakantie. Maar ongetwijfeld had ze een oplossing. Er iets speciaal voor kopen, dat zou ze nooit gedaan hebben. In een oude plastic of katoenen tas, daar paste die vuile was toch ook prima in.

Zelf gebruiken Leo en ik daar nylon zakken voor, waarin slaapzakken verpakt waren. Stevige, donkerblauwe zakken die nauwelijks iets wegen. Na afloop van de vakantie gaan ze in de was en daarna in de koffer voor een volgend keer.

Maar al meerdere keren zag ik speciale “cubes” voorbij komen. Te koop voor bijna 20 euro. En dat vind ik dan behoorlijk aan de prijs. Maar ja, er zal wel markt voor zijn.

Rugzak

Vorige week kwam mijn nieuwe rugzak binnen. Gemaakt in China, voor een Japans merk, besteld bij een Amerikaans bedrijf en verstuurd van uit Duitsland. Nou, dat is nog eens reis, nietwaar?
Had ik nog geen rugzak? Ja, natuurlijk, al meer dan twintig jaar ga ik op reis met een rugzak. Want dat draagt toch het lekkerst. Maar de meeste rugzakken hebben een of meer nadelen. Allereerst zijn ze of te klein of te groot, of gaan ze niet gemakkelijk open. In grote rugzakken zakt alles naar beneden en dat draagt dan weer ongemakkelijk. De banden zakken van mijn schouders af en irriteren. Je ziet, ik ben niet lastig! Een beetje veeleisend misschien…. 😉
Maar toen zag ik op internet deze rugzak. Ook groot, maar een heel ander model. Het lijkt nog het meest op een flink formaat zak, met een grote opening aan de bovenkant. En die blijft ook stevig open staan, wanneer je wat wilt zoeken. Er zitten flinke handvatten aan, zodat ie gemakkelijk op te tillen is en mee te dragen.
Dit is vrijwel het kleinste model. Een zeer schappelijke prijs, want stel je voor dat je er een kapitaal voor betaalt en dat die dan toch niet lekker draagt.
Maar hij is me comfortabel! Blijft prima zitten, geen afzakkende banden. Er kan heel veel in en dan draagt ie toch opvallend licht. Ik ben er dus heel blij mee.
Klein opvallend detail: het model heet Himawari en dat is japans voor “zonnebloem”. En laat dat nou één van mijn lievelingsbloemen zijn!

Koffers

Koffers zijn er in soorten en maten. Vroeger haden we thuis maar één koffer. Bruin, met een geruite binnenkant. Die ging altijd mee. Vol met onze spullen. En het was altijd een hele toer om er iets in te vinden. Alles zat door elkaar.
Nu zie je soms mensen met zulke grote koffers, dat ik vermoed dat ze er hun hele hebben en houen in hebben gestopt.
Zelf hou ik van kleine koffertjes. Niet te veel bagage, je moet het tenslotte allemaal meesjouwen. En alles in netjes gepakt, soort bij soort. Binnen no time ligt mijn kleding in de hotelkamerkast en kan ik op verkenning uit.

Ik ben net weer terug van een reisje, maar hou mijn koffertje nog even hier. Binnenkort heb ik hem weer nodig 😉

 

 

Inpakken

Met de Sinterklaas en Kerst in het vooruitzicht leek het me een goed idee om eens te zoeken op welke manieren je cadeautjes kunt inpakken.Wij gebruiken hier meestal papier voor, maar in Japan gebruikt men vaak stof. En dat geeft heel veel nieuwe mogelijkheden. Soms is er op de markt voor een habbekrats leuke stof te koop, die dan misschien ook weer door de ontvanger hergebruikt wordt.

Wrapagami noemt men dat.

Koffer inpakken

Al zeg ik het zelf, koffer inpakken kan ik redelijk goed. Ik heb er zo mijn eigen systeem voor. Heel veel kan er in mijn koffer én het komt er ook weer netjes uit.
Maar het kan nog veel beter. Kijk maar, volgens Ryanair moet het zoals in dit filmpje.
Volgens mij neemt die man veel te veel kleren mee, maar geen toilettas…. Toch een beetje gesjoemeld dus?