Category Archives: Rotterdam

foto’s van Rotterdam

Kleintje

Posted on by

Alweer een tijd geleden waren we in Diergaarde Blijdorp. Vaak vonden we het te druk, maar nu moest ons abonnement verlengd worden en daar knoopten we een bezoek aan vast.

Meestal gaan we wat later in de middag, dan is er niet zo veel bezoek meer. We hebben geen speciale routes, lopen meestal op goed geluk en zien wel wat er op ons pad komt.

Dit keer wilden we wel speciaal naar de olifanten toe. Nog maar een paar weken geleden was er een olifantje geboren en dat wilden we nu toch wel graag zien.

Buiten was geen olifant te ontdekken, maar binnen in Taman Indah, het olifanten verblijf stonden er wel een stuk of vijf. Olifanten doen het goed in Blijdorp. De kudde heeft inmiddels twee kleintjes, Radjik die op 5 mei 2021 geboren is en Maxi, die 9 oktober ter wereld kwam.

Net als bij mensen groeien olifanten snel. Radjik is nog wel aanzienlijk kleiner dan zo’n volwassen beest, maar steekt al ver boven de kleine Maxi uit.

Gelukkig showden de moeders hun kinderen graag en die kleintjes… ach die scharrelen lekker rond.

Deur

Posted on by

Even naar een ander deel van de stad, met andere winkels, andere straten. Dat wat de Duitsers “Tapetenwechsel” noemen.

En dan zie je andere dingen. Gezellige etalages, nieuwe eethuisjes, leuke hebbedingetjes.

En dit, een deur van de bibliotheek. Op zich heeft elke bibliotheek natuurlijk een deur, maar deze sprong er wel hevig uit met die tekst.

JE BENT IEMAND DIE UIT EEN KOMMA EEN TAPIJT ROLT

Wat bedoelt de dichter (Anne Vegter) hier nou mee? Is het een beetje negatief: je hebt maar één woord nodig, om los te branden, commentaar te geven. Of bij jou kom je nooit aan het woord, jij neemt altijd het hoogste woord.

Maar ik ga liever voor een wat poëtischer gedachte: Jij weet alles zo mooi te verwoorden. Met één woord begin je een lieve zin en na de komma volgt een heerlijk verhaal….

Ja, zo zou ik dat willen zien.

Bordje

Posted on by

Tijdens een wandeling zag ik het ineens.

Zomaar een gewoon huis, in een gewone straat. Een buurt met tamelijk veel “sjiek” maar ook wel een beetje vergane glorie.

En dan is daar ineens zo’n bordje. “’t luchtkasteel”. Toch wel een naam om even over na te denken…

Leek het huis zo mooi, was het praatje van de makelaar te romantisch? Had men gedroomd van grote successen, enorme prijzen, topsalarissen of superbanen?

Of lekte het dak, liep de vloer scheef of hadden houtwormen de deuren kapot gevreten?

We zullen dat wel nooit te weten komen. Het blijft gissen.

Maar dat is het leuke van zulke vondsten. Ik kan er mijn fantasie volkomen los op laten gaan….!

Verval

Posted on by

Meestal wil je er niet aan denken, aan het verval dat onherroepelijk komt met de jaren. Maar het is onvermijdelijk. Niet alleen voor mensen, maar ook voor planten.

Op een mooie zonnige dag in Trompenburg Arboretum zag ik deze uitgebloeide sieruien.

Hun bloemen waren prachtig, maar ook de uitgebloeide planten waren nog een foto waard.

Nog een paar weken en dan zal een snoeischaar hen rücktsichtlos naar kruiwagen en composthoop verbannen.

Dan is het zaad door vogels opgegeten of verzameld door de tuinman en in zakjes voor de verkoop gedaan.

In de grond groeit de bol weer verder, bereidt zich voor op komend jaar.

Volgend jaar kunnen we dan weer genieten van hun volle bloei. De cirkel van het leven.

Te hoog

Posted on by

We hoorden een heleboel geraas en Leo ging eens kijken wat er aan de hand was. En riep mij er toen ook snel bij. Ik kwam te laat om de hele verwijdering van een levensgrote naaldboom te zien, even verderop in de straat.

Maar zelfs al bijna geheel gestript, was het heel indrukwekkend. Dat wilde ik wel even op de foto zetten.

De man in de top was goed gezekerd, maar ik vond het toch een wat griezelig gezicht. De twee anderen voerden de afgezaagde takken en stukken stonk in een versnipperaar, ook al een hevig ratelend apparaat.

Maar ja, het zou niet doenlijk zijn om zo’n joekel van een boom met een handzaag klein te krijgen. Die boom is er vast in het begin geplant en dan weten de meesten niet hoe snel zo’n boom in de hoogte groeit en hoeveel licht er in het huis ontnomen wordt.

Het is dus wel begrijpelijk dat ie weg moest. Zulke hoge bomen passen niet in een kleine voortuin. Maar jammer is het wel. Hopelijk komt er wel wat ander groen voor in de plaats. Dat moeten we nog maar afwachten.

Superjacht

Posted on by

Dit het dan, het superjacht van Jeff Bezos van Amazon. Het lag gewoon in een Rotterdamse haven, waar het naar toe gesleept werd van uit Zwijndrecht.

Zonder al te veel ophef, gewoon buiten om. En niet onder de Hefbrug door met die lange masten. Die zijn er hier later opgezet.

Was het gewoon een publiciteitsstuntje, om een beetje bekendheid aan dat schip te geven? Nou, dat is dan gelukt. De Rotterdamse gemoederen waren hevig verstoord en tot in het buitenland werd er over geschreven.

Misschien wist meneer Bezos er zelf niks van. Was het de secretaresse van zijn secretaris die de moeilijkheden en gevoeligheden van Rotterdam niet kende.

In ieder geval wordt het nu afgebouwd met de nodige luxe spullen en dan kan dat jacht in gebruik worden genomen.

En hoe vond ik het? Ach, gewoon, maar wel een beetje groot uitgevallen.

De Rotterdamse haven

Posted on by

Zeker één keer per jaar maken Leo en ik een rondvaart door de Rotterdamse haven. Dit keer kozen we voor een lange tocht van bijna 3 uur, die ook door het Botlekgebied ging.

Op zo’n mooie zonnige zaterdag is zo’n tochtje extra aantrekkelijk. We zaten op het dek, heerlijk in de zon. Al woei de wind soms best hard en koelde het een beetje af, we hielden vol.

En na de nostalgie van vorige week, is het nu vooral modern en zeer technisch wat de klok slaat.

Little C.

Posted on by

Van de Kunsthal wandelden we over de Westzeedijk naar een gloednieuwe wijk: Little C. Het is een wijkje, van daar dat Little nabij de Coolhaven.

Allemaal appartementsgebouwen natuurlijk, maar met een wat New Yorkse uitstraling. Een luxe wijk ook, gezien de beplantingen tussen de gebouwen door. Maar met een heel aangename sfeer. De overbruggingen tussen de gebouwen en de balkons hebben fantasierijke balustrades, zodat het niet zo eenvormig is als bij andere gebouwen.

De straten zijn autoloos, maar fietsers maken er heel graag gebruik van. En de bewoners doen er alles aan om ook een beetje mediterraanse sfeer te maken. De balkons zijn vaak beplant en ook de “balkons” op de begane grond waren vaak uitbundig van planten, potten en meubilair voorzien.

De terrassen van de horecabedrijven deden er nog een schepje bovenop met stro-parasols en nog meer planten. We voelden ons even “in het buitenland” en dat gaf een heel plezierig gevoel 😉

Onbegrijpelijk

Posted on by

Dit is “De Pompenburg”, een flat in hartje Rotterdam. Gebouwd in 1981 is deze flat goed voor ruim 200 betaalbare woningen.

Nu staat de flat op de nominatie om gesloopt te worden. Ook nog twee andere gebouwen zullen tegen de vlakte moeten. Want, zo luidt het plan, er komen drie hoge woontorens (een zelfs hoger dan de Zalmtoren). Een deel daarvan worden weer woningen in de sociale sector.

Maar ondertussen moeten de mensen in De Pompenburg eruit, weliswaar in etappes en ze kunnen later weer terug in die nieuwe torens. Ja, dank je de koekoek…. dat is nog eens een gedoe, nog afgezien van alle kosten.

Ik vind het ook onbegrijpelijk, want waar moeten de mensen uit die flat heen? Er is in Rotterdam nauwelijks woonruimte te vinden. Nou ja, dat is niet helemaal waar. Er zijn nog best wat appartementen te koop…. maar dan moet je wel ruim in de slappe was zitten. En dat is nou juist het probleem.

Het is dan ook helemaal niet verwonderlijk dat de huidige bewoners fel protesteren. Gelijk hebben ze!

Metamorfose

Posted on by

Rotterdam is een stad van werken en van bouwen, een stad met altijd opgestroopte mouwen.

Dat wat er vorig jaar was, kan nu totaal veranderd zijn.

De Rijnhaven lag vroeger vol met binnenvaartschepen. Als je er met de metro boven reed, kon je ze zien.

Na een aantal jaren was de Rijnhaven leeg. Geen aak te zien, een wat verlaten en depressief stukje stad. Wel lag er een paviljoen, bestaande uit wat futuristisch uitziende bollen.

Er dreven wat bomen in grote tonnen. Die zijn allemaal al weer verdwenen.

In de C-crisis hadden we in die buurt niks te zoeken. Maar na ruim anderhalf jaar was er wel wat veranderd. Er lag inmiddels een drijvend kantoor, er waren vakantiehuisjes, die op het water dreven.

Vorige week kwamen we er weer en kijk, er lag ineens een soort van pleintje voor het drijvend kantoor. Een openbaar stukje groen, want bereikbaar met loopplanken.

En er werd gewerkt. Die Rijnhaven wordt een “hotspot”in de stad. Met een strand, een park en natuurlijk een aantal hoge flats aan de rand.

Ons eigen Ibiza of Saint Tropez aan de Nieuwe Maas. Het duurt nog even, eind 2028 moet het klaar zijn.

Ik ben benieuwd….!