De laatste tijd valt me op hoe veel taalfouten er in teksten te lezen zijn. Bij allerlei soorten teksten, op allerlei plaatsen.
In reclameteksten in de bioscoop, in folders, op Facebook. De foute d’s en t’s vliegen je om de oren en ook de ei en ij krijgen de raarste plaatsen in een woord.
Bij winkels zie je ook vaak de gekste fouten.
Neem nou deze. Ik moest er even over nadenken, maar toen begreep ik het. Met halogeen lamp, dus toch een lamp 😉
Even naar een ander deel van de stad, met andere winkels, andere straten. Dat wat de Duitsers “Tapetenwechsel” noemen.
En dan zie je andere dingen. Gezellige etalages, nieuwe eethuisjes, leuke hebbedingetjes.
En dit, een deur van de bibliotheek. Op zich heeft elke bibliotheek natuurlijk een deur, maar deze sprong er wel hevig uit met die tekst.
JE BENT IEMAND DIE UIT EEN KOMMA EEN TAPIJT ROLT
Wat bedoelt de dichter (Anne Vegter) hier nou mee? Is het een beetje negatief: je hebt maar één woord nodig, om los te branden, commentaar te geven. Of bij jou kom je nooit aan het woord, jij neemt altijd het hoogste woord.
Maar ik ga liever voor een wat poëtischer gedachte: Jij weet alles zo mooi te verwoorden. Met één woord begin je een lieve zin en na de komma volgt een heerlijk verhaal….
Ja, zo zou ik dat willen zien.
In Enkhuizen ontdekte ik deze krans aan een deur. Uit de verte leek het iets voor een bruiloft, maar van dichtbij was het iets heel anders. En past dit hartje ook niet prachtig in de “bordjesserie” van Bettie? |
 Zo’n cadeau moet je wel aan iedereen laten zien.Lief toch? |
