Al vele jaren is het eerste weekend van september in Rotterdam bestemd voor de Wereldhavendagen. En wij zijn daar ook al vele jaren van de partij geweest. Om te kijken, om mee te doen aan excursies en om ons te verwonderen wat er allemaal in zo’n wereldhaven kan en gebeurt. We keken al eens naar demonstraties van blusboten, van slepers, van de mannen die de schepen vastleggen en nog veel meer. Sommige jaren gingen we naar de containers van ECT, de tanks van Vopak of BP en voeren we mee met allerlei boten en (soms) bootjes.
Dit jaar werden we als VIP behandeld op De Nieuwe Maze, het directieschip van het Havenbedrijf Rotterdam. Doorgaans wordt dit schip gebruikt om belangrijke buitenlandse relaties te fêteren, maar afgelopen vrijdag waren Leo en ik, met schoonzus en zwager en nog meer nieuwsgierigen, te gast en werden we in de watten gelegd tijdens een mooie tocht door de Rotterdamse havens. We voelden ons even een echt “very important person” 😉
Author Archives: KnutzEls
Begin de week met muziek
Dit jaar begin ik de week vrolijk met muziek.
Elke maandag, 52 weken lang, zal hier een clipje van You Tube staan.
Zo stel ik in de loop van het jaar een speellijst samen van muziek die me, op welke manier dan ook, geraakt heeft.
Vandaag heb ik gekozen voor een stukje onvergetelijk Nederlands cabaret, Wil Sonneveld met Tearoom Tango
Deel dit op:
Bamboe
Afgelopen week zagen we een documentaire op BBC2 over Hongkong. Een stad die bijna alleen maar bestaat uit torenhoge wolkenkrabbers. De grond is er erg duur, beperkt en dus wordt er voornamelijk in de hoogte gebouwd. Mooi? Dat is een kwestie van smaak. Er zitten beslist prachtige staaltjes van architectuur bij. De stad werd aan alle kanten belicht. De hoge huren, de weinige ruimte en nog veel meer…. Maar er was één ding, dat ons vooral frappeerde. Veel van die hoge gebouwen werden gebouwd met behulp van stellingen van… bamboe.
Dat hadden we zelf ook al gezien tijdens onze reizen naar Zuidoost Azië, zoals op deze foto, die ik in 1997 in Shanghai maakte. Maar wij dachten dat het inmiddels wel door ander materiaal zou zijn vervangen. Dat het zelfs nu nog werd gebruikt, verbaasde ons. En de Engelse journaliste was er ook stom verbaasd over. Hoe werden die bamboestengels dan aan elkaar gemaakt? Vroeger gebeurde dat met repen bamboe, maar dat gaf te veel verwondingen bij de bouwers. Nu gebruikt men een soort polyester koord. Een Chinese bouwvakker deed het voor en het leek vrij simpel. Het ging eigenlijk razendsnel. En hoe hoog konden die stellingen wel gemaakt worden? Tot wel 70 verdiepingen hoog, vertelde men. Dus niks high tech constructies, maar gewoon ouderwetse bamboe… Goedkoop, sterk, buigzaam, milieuvriendelijk en altijd leverbaar.
De uitzending wordt op dinsdagavond om 23.15 uur nogmaals op BBC2 uitgezonden. Later volgen ook nog documentaires over Mexico City en Moscou.
Deel dit op:
Bakfiets
Kinderen lopen steeds minder. Je ziet overal moeders met kinderen op de fiets, in de bakfiets of achter de fiets aan in een karretje. Dat had ik vroeger ook wel willen hebben. Ik ben nooit zo’n held geweest op de fiets en een karretje er achter leek me wel wat. Maar ja, te vroeg geboren hè… Was er nog niet.
Nu zou ik vast en zeker zo’n kar met een segway willen hebben. Geen idee hoe het werkt, maar leuk is het wel. En hier gaan de kinderen ermee naar de BSO. Veilig vastgesnoerd, heb ik gecontroleerd. Of een helm verplicht is, weet ik niet.
Deel dit op:
Voorbereidingen
Vandaag beginnen de Wereldhavendagen 2017 in Rotterdam. Elk jaar weer een groots spektakel met heel veel excursies en demonstraties van allerlei maritieme bedrijven.
Gisteren waren er al veel voorbereidingen te zien. Podia werden opgericht, tenten stonden her en der in het havengebied en marineschepen werden naar hun tijdelijke ligplaats gesleept. En daar konden we dus mooi even bij meekijken tijdens onze wekelijkse Ganzenpas-wandeling. Want ondanks de regen aan het begin van de morgen, gingen we toch op weg en kijk… na een kwartiertje kwam de zon en werd het een heerlijke wandeling.
Deel dit op:
Paarden
Kwamen we in Newmarket (Groot Brittannië) in een paardenfile terecht, ook in Wenen vielen we met onze neus in de boter. Want er waren geen voorstellingen van de Spaanse Rijschool, maar al die mooie Lippizaner paarden hebben toch een beetje beweging nodig. En juist toen ze weer in keurige rijen werden teruggebracht, liepen wij daar en konden we zien hoe elke ruiter zijn paard op stal zette en verzorgde.
En in Wenen rijden natuurlijk ook tientallen koetsjes met mooie paarden. Dit meisje kon haar geluk niet op, dat ze even op de foto mocht met zo’n mooi dier.
Deel dit op:
Wenen
De laatste dag in Wenen hadden we nog alle tijd. Het vliegtuig zou pas in de avond vertrekken, dus pakten we het openbaar vervoer en gingen naar het Hundertwasserhaus. De autodidact Hundertwasser (1928-2000) proppageerde in het begin van de jaren tachtig een architectuur met mer oog voor de mensen en de natuur, die een grote plaats in zijn gebouwen inneemt. Bomen en planten groeien welig op balkons en vensterbanken en hebben ook een luchtzuiverende werking. Heel ecologisch en dat is dan weer modern in deze tijd. Ook de vele heldere kleuren en versieringen met grillig mozaïek maken de gebouwen in meerdere opzichten interessant en foto-waardig.
Deel dit op:
Ergernis
We scheiden het afval. Dat op zich is natuurlijk geen ergernis, alhoewel ik me soms enorm boos kan maken over verpakkingen met plastic én papier. Want dat is bijna niet van elkaar te krijgen. En al dat plastic is dan ook nog vaak gewoonweg overbodig.
Maar gft-afval kan niet in een gewone plastic zak. Daar hebben we bio-afbreekbare zakken voor. Het voelt als plastic maar is “minder schadelijk voor het mileu”. Nou dat zullen we dan maar geloven.
Maar de ergernis begint, als je zo’n zak wilt gebruiken. Wat een geklooi! Want met geen mogelijkheid krijg je die zak uitgevouwen, zodat hij over de afvalbak kan worden getrokken. Ik weet niet waar het aan ligt. Vroeger ging het gemakkelijker, maar nu is het echt een rotklus.
Deel dit op:
Begin de week met muziek
Dit jaar begin ik de week vrolijk met muziek.
Elke maandag, 52 weken lang, zal hier een clipje van You Tube staan.
Zo stel ik in de loop van het jaar een speellijst samen van muziek die me, op welke manier dan ook, geraakt heeft.
Vandaag heb ik gekozen voor Helen Shapiro, met Walking back to happiness
Deel dit op:
Wenen
Wie in Wenen is, moet natuurlijk een keer naar het prachtige slot Schönbrunn. Een toeristentrekker van je welste. Het was een prachtige dag, het slot baadde in het zonlicht. Met een beetje fantasie kun je je voorstellen dat het immense plein er voor werd bevolkt door koetsen, palfreniers in mooie uniformen en dames in elegant ruisende japonnen. Oké, de huidige toerist loopt er bij alsof er nog een gigantische bouwvakklus te klaren is en elegantie is soms ver te zoeken, maar vooruit, even wegdromen mag wel…
We hadden al kaartjes en sloten dus al snel aan in de rij voor de toegang. Binnen mocht niet gefotografeerd worden, maar toen ik zag dat er diverse telefoontjes uit de zaken gehaald werden en er lustig op los gefilmd en gekiekt werd, heb ik me van dat verbod niets aangetrokken. Toch vind ik de foto’s die je er maakt altijd wat teleurstellend.
We liepen door een aantal zalen, waar keizer Franz Josef gewoond had, met zijn vrouw Elisabeth, die wij beter kennen als Sisi. En we bekeken de enorme, strak aangelegde tuin
Alle pracht en praal ten spijt, is het geen leven waar ik jaloers op ben. Zoveel goud en opsmuk, zo bedompt en van de buitenwereld afgesloten.
